Lantan, Lanthanum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o lantanie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2004
- Działanie lantanu
-
wspomaga leczenie hiperfosfatemii (obniża stężenia fosforanów we krwi)
- Postacie lantanu
-
proszek doustny, tabletki do rozgryzania lub do żucia
- Specjalności medyczne
-
Nefrologia
- Rys historyczny lantanu
-
Lantan został wprowadzony w 2004 roku przez podmiot odpowiedzialny Shire.
- Wzór sumaryczny lantanu
-
C3La2O9
Spis treści
- Wskazania do stosowania lantanu
- Dawkowanie lantanu
- Przeciwskazania do stosowania lantanu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania lantanu
- Interakcje lantanu z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje lantanu z pożywieniem
- Wpływ lantanu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ lantanu na ciążę
- Wpływ lantanu na laktację
- Skutki uboczne
- Mechanizm działania lantanu
- Wchłanianie lantanu
- Dystrybucja lantanu
- Wydalanie lantanu
Wskazania do stosowania lantanu
Lantan wiąże fosforany w przewodzie pokarmowym i ograniczania ich wchłanianie przez ścianę jelit, dzięki czemu obniża stężenie fosforanów we krwi.
Lantan w postaci węglanu stosowany jest w leczeniu hiperfosfatemii u pacjentów hemodializowanych z przewlekłą niewydolnością nerek oraz u pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej. Substancja wskazana jest również u niedializowanych pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, u których stężenie fosforanów w surowicy przekracza 1,78 mmol/l, a dieta uboga w fosforany nie skutkuje obniżeniem stężenia fosforanów we krwi.
Dawkowanie lantanu
Lantan stosowany jest doustnie. Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od stężenia fosforanów w surowicy.
Dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych: 750–3750 mg.
Przeciwskazania do stosowania lantanu
Lantanu nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na substancję oraz u pacjentów z obniżonym stężeniem fosforanów we krwi (hipofosfatemia).
Nie zaleca się przyjmowania lantanu przez dzieci i młodzież poniżej 18 roku życia.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania lantanu
Należy zachować ostrożność stosując lantan u pacjentów z ostrą chorobą wrzodową przewodu pokarmowego, chorobą Leśniowskiego–Crohna, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, niedrożnością obturacyjną jelita, spowolnioną perystaltyką jelit, zakażeniem lub stanem zapalnym jamy brzusznej / jelit (zapalenie otrzewnej) oraz po operacji jamy brzusznej, z uwagi na możliwe występowanie zaparć podczas przyjmowania lantanu i brak badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania substancji u tych pacjentów.
Ponadto należy zachować ostrożność stosując lantan u pacjentów z nowotworem żołądka i jelit oraz niewydolnością wątroby lub nerek.
Istnieje ryzyko wystąpienia hipokalcemii u pacjentów z niewydolnością nerek leczonych lantanem.
Interakcje lantanu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Chlorochina (Chloroquine) | substancje przeciwpierwotniakowe |
Doksycyklina (Doxycycline) | antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny |
Ketokonazol (Ketoconazole) | przeciwgrzybicze pochodne imidazolu |
Tetracyklina (Tetracyline) | antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny |
Hydroksychlorochina (Hydroxychloroquine) | substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Lewotyroksyna (Levothyroxine (sodium)) | hormony tarczycy |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) | fluorochinolony |
Interakcje lantanu z pożywieniem
Lantan należy zażywać z pożywieniem lub bezpośrednio po posiłku.
Wpływ lantanu na prowadzenie pojazdów
Lantan może powodować zawroty głowy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów.
Inne rodzaje interakcji
Stosowanie lantanu może powodować nieprzepuszczalny wygląd dla promieni rentgenowskich, podczas radiologicznego prześwietlenia jamy brzusznej.
Wpływ lantanu na ciążę
Badania na zwierzętach wskazują na toksyczny wpływ lantanu na rozwój płodu (zmniejszona masa ciała, opóźnienie rozwoju płciowego i otwarcia oczu), dlatego nie zaleca się stosowania substancji w okresie ciąży.
Wpływ lantanu na laktację
Z uwagi na brak danych dotyczących przenikania lantanu do mleka kobiecego, nie należy stosować substancji w okresie karmienia piersią.
Skutki uboczne
- biegunka
- ból brzucha
- wymioty
- nudności
- ból głowy
- hipokalcemia
- niestrawność
- wzdęcia
- zaparcia
- Zapalenie krtani
- zwiększenie aktywności aminotransferaz
- zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
- ból mięśni
- zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
- zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego
- obrzęk obwodowy
- zespół jelita drażliwego
- zaburzenia dotyczące zębów
- ból
- Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej
- ból stawów
- zapalenie żołądka i jelit
- hipofosfatemia
- zwiększenie aktywności GGT
- nadczynność przytarczyc
- odbijanie się ze zwracaniem treści pokarmowej
- zwiększone stężenie aluminium we krwi
- złe samopoczucie
- hiperglikemia
- łysienie
- ból w klatce piersiowej
- osteoporoza
- pragnienie
- suchość błony śluzowej jamy ustnej
- wzmożony apetyt
- zaburzenia smaku
- hiperkalcemia
- zmęczenie
- nadmierne pocenie się
- zmniejszenie masy ciała
- astenia
- jadłowstręt
- eozynofilia
- zapalenie przełyku
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Mechanizm działania lantanu
Jony lantanu uwalniane są w kwaśnym środowisku żołądka z soli lantanu i wykazują wysokie powinowactwo do fosforanów obecnych w pożywieniu. Utworzony fosforan lantanu jest związkiem nierozpuszczalnym i hamuje wchłanianie fosforanów w przewodu pokarmowego.
Wchłanianie lantanu
Lantan w minimalnym stopniu wchłania się po podaniu doustnym. Mechanizm działania substancji oparty jest na wiązaniu fosforanów w przewodzie pokarmowym, dlatego stężenie lantanu w osoczu nie wpływa na skuteczność terapeutyczną.
Dystrybucja lantanu
Wchłonięta z przewodu pokarmowego niewielka część lantanu silnie wiązana jest z białkami osocza. Substancja nie kumuluje się w osoczu. Jest dystrybuowana do tkanek (kości, wątroby i przewodu pokarmowego) i podczas długotrwałego stosowania osiąga w nich stężenie kilkukrotnie przewyższające stężenie w osoczu.
Wydalanie lantanu
Lantan wydalany jest głównie z kałem. Wchłonięta część dawki usuwana jest z moczem.