Helicid, 20 mg, kapsułki dojelitowe, twarde, 90 szt.

Opis

Helicid to lek w postaci kapsułek dojelitowych, zawierający w składzie omeprazol. Należy do grupy leków o nazwie ''inhibitory pompy protonowej", których działanie polega na zmniejszaniu wydzielania kwasu solnego w żołądku.

Skład

Substancją czynną leku jest omeprazol.

Każda kapsułka zawiera 20 mg omeprazolu.

Substancje pomocnicze: Sacharoza ziarenka, laktoza bezwodna, hypromeloza, hydroksypropyloceluloza, sodu laurylosiarczan, disodu fosforan dwunastowodny, makrogol 6000, talk, kwasu metakrylowego-etylu akrylanu kopolimer (1:1). Skład otoczki: żelaza tlenek czarny, żelaza tlenek czerwony, tytanu dwutlenek, żelaza tlenek żółty, żelatyna.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Zaleca się przyjmowanie kapsułek rano, łącznie z posiłkiem lub na czczo. Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą.

Nie wolno żuć ani nie kruszyć kapsułek, ponieważ kapsułki zawierają powlekane peletki, których otoczka zapobiega rozkładowi leku przez kwas zawarty w żołądku. Jest ważne, aby peletki nie uległy uszkodzeniu.

Działanie

Helicid to lek zawierający omeprazol, który należy do inhibitorów pompy protonowej. Helicid zmniejsza ilość wydzielanego kwasu solnego w żołądku.

Wskazania

Wskazania do stosowania leku Helicid:

U dorosłych: Choroba wrzodowa dwunastnicy; zapobieganie nawrotom choroby wrzodowej dwunastnicy; choroba wrzodowa żołądka; Owrzodzenia zakażone bakteriami nazywanymi „Helicobacter pylori”; Owrzodzenia spowodowane przez leki określane jako NLPZ; Choroba refluksowa przełyku; Zbyt duża ilość kwasu w żołądku będąca skutkiem obecności zmiany rozrostowej w trzustce (zespół Zollingera-Ellisona).

U dzieci w wieku powyżej 1 roku życia oraz o masie ciała ≥ 10 kg: choroba refluksowa przełyku; leczenie objawowe zgagi i zarzucania kwaśnej treści żołądka w chorobie refluksowej przełyku.

U dzieci w wieku powyżej 4 lat: Owrzodzenia zakażone bakteriami nazywanymi „Helicobacter pylori”.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik produktu oraz jednocześnie z nelfnawirem.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące często (mogą dotyczyć do 1 z 10 osób): ból głowy; biegunka, ból brzucha, zaparcia, oddawanie wiatrów (wzdęcia), łagodne polipy żołądka; nudności lub wymioty.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Helicid może powodować utajenie objawów innych chorób. Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi: nieuzasadniona utrata masy ciała oraz utrudnione połykanie; ból żołądka lub niestrawność; wymioty z treścią pokarmową lub krwią; oddawanie czarnych stolców (kału podbarwionego krwią); ciężka lub uporczywa biegunka; ciężkie zaburzenia dotyczące wątroby; lub kiedykolwiek występowała reakcja skórna w wyniku stosowania leku podobnego do leku Helicid, który zmniejsza wydzielanie kwasu żołądkowego.

Należy poinformować lekarza o planowanym specyficznym badaniu krwi (stężenie chromograniny A). 

W przypadku długoterminowego stosowania leku Helicid (dłużej niż przez 1 rok) pacjent będzie najprawdopodobniej pozostawał pod baczną i regularną obserwacją lekarską. Podczas wizyty u lekarza należy zgłaszać wszelkie nowe oraz nietypowe objawy i okoliczności.

Przyjmowanie inhibitora pompy protonowej, takiego jak Helicid, zwłaszcza przez okres dłuższy niż rok, może nieznacznie zwiększyć ryzyko złamania biodra, nadgarstka lub kręgosłupa. Należy poinformować lekarza, jeśli występuje osteoporoza lub jeśli są przyjmowane kortykosterydy.

Należy również powiedzieć o wszelkich innych występujących działaniach niepożądanych takich, jak ból stawów., wysypka skórna (zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych).

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje: ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol lub worykonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych); digoksynę (stosowaną w leczeniu zaburzeń czynności serca); diazepam (stosowany w leczeniu lęku, w celu zmniejszenia napięcia mięśni lub w leczeniu padaczki); fenytoinę (stosowaną w leczeniu padaczki); leki stosowane w celu zmniejszenia krzepliwości krwi, takie jak warfaryna lub inne preparaty antagonistów witaminy K; ryfampicynę (stosowaną w leczeniu gruźlicy); atazanawir (stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV); takrolimus (stosowany w przypadkach przeszczepu narządów); dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) (stosowany w leczeniu łagodnej depresji); cylostazol (stosowany w leczeniu chromania przestankowego); sakwinawir (stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV); klopidogrel (stosowany w celu zapobiegania powstawania zakrzepów krwi); metotreksat (lek do chemioterapii stosowany w dużych dawkach do leczenia raka); antybiotyki.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Omeprazol może być stosowany podczas ciąży.

Decyzję o stosowaniu leku podczas karmienia piersią, podejmuje lekarz.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie należy stosować leku u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia oraz o masie ciała poniżej 10 kg.