Momecutan, 1 mg/g, roztwór na skórę, 20 ml

Momecutan (roztwór na skórę) - Mometasoni furoas - zastosowanie i działanie

Skład:

furoinian mometazonu

Postać:

roztwór do stosowania na skórę

Kategoria: :

Dermatologia

Specjalności: :

Dermatologia i wenerologia

Działanie :

przeciwzapalne przeciwświądowe obkurczające naczynia krwionośne

Wskazania do stosowania:

Leczenie stanów zapalnych i swędzenia owłosionej skóry głowy, np. łuszczycy. 

Dawkowanie:

Zewnętrznie, według zaleceń lekarza. Ze względu na brak wystarczającego doświadczenia, Momecutan nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 6 lat.  Przewlekłe leczenie kortykosteroidami może mieć wpływ na wzrost i rozwój dzieci. 

Poinformuj lekarza:

Gdy masz uczulenie na mometazonu furoinian, inne glikokortykosteroidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku, trądzik różowaty, zanik skóry, zapalenie skóry wokół ust, swędzenie w okolicy odbytu i narządów płciowych, wysypkę "pieluszkową", zakażenie skórne wywołane przez bakterie (np. liszajec), wirusy (np. półpasiec, opryszczka, brodawki), pasożyty lub grzyby (np. grzybica międzypalcowa stóp), ospę wietrzną, choroby skóry, które są wynikiem reakcji poszczepiennej, gruźlicy lub kiły. Gdy stosujesz inne lek. Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich obecnie lub ostatnio przyjmowanych lekach, a także o lekach, które planujesz przyjmować. Gdy jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży lub gdy karmisz piersią. Jak w przypadku wszystkich glikokortykosteroidów do stosowania zewnętrznego, należy pamiętać, że u kobiet w ciąży, ze względu na to, że lek przechodzi przez łożysko, może on wpływać na wzrost nienarodzonego dziecka. Podczas karmienia piersią Momecutan powinien być stosowany tylko na zlecenie lekarza, ale nie w okolicy piersi. Glikokortykosteroidy są wydzielane do mleka ludzkiego. Jeśli leczenie większymi dawkami lub przez dłuższy czas jest konieczne, należy przerwać karmienie piersią. 

Skutki uboczne:

Często: mrowienie, kłucie. Niezbyt często: pojawienie się grudek, krosty. Bardzo rzadko: zapalenie mieszków włosowych, uczucie pieczenia, jaskra, swędzenie skóry (świąd). Częstość nieznana: zakażenia, czyraki, nieprawidłowe czucie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, zmniejszona pigmentacja skóry, nadmierne owłosienie, rozstępy, trądzikopodobne zapalenie skóry, zanik skóry (ścieńczenie skóry), ból w miejscu nałożenia, reakcje w miejscu nałożenia. Następujące działania niepożądane wystąpiły w pojedynczych przypadkach stosowania miejscowych glikokortykosteroidów, stąd mogą także wystąpić w przypadku stosowania mometazonu: sucha skóra, podrażnienie skóry, zapalenie skóry, zapalenie skóry wokół ust, maceracja skóry (zmiękczenie skóry), potówki, teleangiektazje (rozszerzenia naczyń krwionośnych położonych pod skórą) oraz wtórne zakażenie (ponowna infekcja obszaru skóry uprzednio objętego stanem zapalnym).  Inne działania niepożądane o częstości nieznanej, które mogą występować w związku z miejscowo stosowanymi glikokortykosteroidami to: odwracalne zahamowanie czynności osi podwzgórze- przysadka-kora nadnerczy, zespół Cushinga (twarz księżycowata, „bawoli kark”).  Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży: ze względu na większy stosunek powierzchni ciała do masy ciała, dzieci i młodzież mogą wykazywać większą wrażliwość w odniesieniu do zahamowania czynności nadnerczy i występowania zespołu Cushinga (osłabiona czynność nadnerczy) niż dorośli pacjenci; rzewlekła terapia glikokortykosteroidami może mieć wpływ na wzrost i rozwój dzieci.  Lek stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na sprawność psychomotoryczną.