Neoparin, 40mg/0,4ml, roztwór do wstrzyknięć, 10 ampułko-strzykawek z igłą

Opis

Neoparin jest to lek w postaci zastrzyku, stosowany w leczeniu zakrzepów już występujących we krwi pacjenta lub zapobieganiu ich tworzenia po zabiegach chirurgicznych, w przebiegu chorób uniemożliwiających poruszanie się, w niestabilnej dławicy piersiowej, po zawale serca.

Ampułko-strzykawki zawierają substancje czynną - heparynę drobnocząsteczkową.

Skład

Każda ampułko-strzykawka 0,4 ml zawiera 4000 j.m. (40 mg) enoksaparyny sodowej.

Substancją pomocniczą jest woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie

Dawkowanie leku Neoparin jest uzależnione od wskazań i decyzji lekarza.

Produkt leczniczy podaje się zazwyczaj podskórnie, lekarz może zdecydować o podaniu dożylnym lub o wprowadzaniu do rurki dializacyjnej.

Jeżeli pacjent może samodzielnie podawać sobie ten lek, lekarz bądź pielęgniarka pokażą, jak to zrobić. Jeżeli pacjent nie wie jak to zrobić, powinien skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką.

Lek należy wstrzykiwać na przemiennie w prawą i lewą stronę brzucha, zmieniać stronę za każdym razem.

Szczegółowy opis aplikacji zawiera ulotka dla pacjenta.

Działanie

Działanie leku Neoparin polega na zapobieganiu powstawania nowych zakrzepów we krwi oraz zapobieganiu powiększania się już istniejących zakrzepów.

Działanie przeciwzakrzepowe jest związane z powinowactwem enoksaparyny do niektórych czynników krzepnięcia.

Wskazania

Leczenie zakrzepów już istniejących we krwi pacjenta.

Zapobieganie tworzenia się skrzepów w rurkach dializatora (u osób z ciężką niewydolnością nerek).

Zapobieganie tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta przed i po zabiegu chirurgicznym, w przebiegu ostrej chorób kiedy nie można się poruszać, w niestabilnej dławicy piersiowej (stan chorobowy, w którym do serca dostaje się za mała ilość krwi), po zawale mięśnia sercowego.

Przeciwwskazania

Nie stosować leku Neoparin jeśli:

• pacjent ma uczulenie na którykolwiek składnik leku.
• u pacjenta stwierdzono uczulenie na heparynę lub inne heparyny drobnocząsteczkowe.
• u pacjenta występuje nasilone krwawienie lub ryzyko nasilonego krwawienia (wrzody żołądka, stan po zabiegu chirurgicznym mózgu czy oka, udar krwotoczny).
• planowane jest wykonanie znieczulenia podpajęczynówkowego lub zewnątrzoponowego.

Działania niepożądane

Lek Neoparin, jak każdy lek może powodować działania niepożądane lecz nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane, po których pojawieniu się pacjent powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem:

• ciężkie reakcje alergiczne (trudności z oddychaniem, obrzęk warg, gardła, oczu).
• kurczowy ból, obrzęk, zaczerwienienie jednej z kończyn.
• duszność, ból w klatce piersiowej, omdlenie, odkrztuszanie krwi.
• bolesna wysypka lub ciemnoczerwone plamy pod skórą które nie ustępują po uciśnięciu.

Inne możliwe działania niepożądane:

Bardzo często (częściej niż 1/10 osób): krwawienie, podwyższona aktywność enzymów wątrobowych.

Często (około 1/10 pacjentów): skłonność do powstawania siniaków, różowe plamy na skórze, pokrzywka, ból w miejscu wstrzyknięcia, obniżona ilość czerwonych krwinek, podwyższona liczba płytek krwi, ból głowy.

Niezbyt często (1/100 pacjentów): nagły nasilony ból głowy (możliwe krwawienie do mózgu), uczucie tkliwego i obrzękniętego żołądka (możliwe krwawienie do żołądka), duże zmiany skórne o nieregularnym kształcie, miejscowe podrażnienie skóry, zażółcenie skóry lub oczu (możliwe choroby wątroby).

Rzadko (1/1000 pacjentów): ciężkie reakcje alergiczne, podwyższony poziom potasu we krwi, podwyższona ilość eozynofili we krwi, wypadanie włosów, osteoporoza, mrowienie i osłabienie mięśni, utrata kontroli nad oddawaniem moczu lub kału, stwardnienie lub guzek w miejscu wkłucia.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Leku nie wolno podawać domięśniowo.

Nie należy wstrzykiwać leku w miejsca położone w odległości mniej niż 5 cm od pępka lub wokół blizn albo sińców.

Nie należy naciskać na tłoczek przed wstrzyknięciem leku w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to spowodować utratę części leku. Po zdjęciu osłonki nie należy dopuszczać do zetknięcia się igły z jakimkolwiek przedmiotem. Ma to na celu zapewnienie czystości igły.

Należy pamiętać o trzymaniu fałdu skórnego w taki sposób przez cały czas podawania zastrzyku.

Aby uniknąć powstawania sińca, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego podaniu.

Sprawdzić czy ampułko-strzykawka nie jest uszkodzona i czy lek ma postać przezroczystego roztworu. Jeśli nie, należy użyć innej ampułko-strzykawki. Nie stosować tego leku, jeżeli pacjent zauważy jakiekolwiek zmiany w wyglądzie produktu.

Przed podaniem leku należy upewnić się, że planowana dawka leku do podania jest znana.

Przechowywać w temperaturze poniżej 25˚C. Lek można również przechowywać w lodówce (2˚C - 8˚C) jednak nie dłużej niż 1 miesiąc. Nie zamrażać.

Stosowanie innych leków

Przed rozpoczęciem stosowania leku Neoparin należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich używanych lekach, także o tych które pacjent planuje stosować.

Szczególnie ważne jest by powiedzieć lekarzowi jeżeli stosowane są: warfaryna, aspiryna, klopidogrel, wstrzyknięcia dekstranu, ibuprofen, diklofenak lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, prednizolon, deksametazon, leki stosowane w leczeniu astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów, leki zwiększające stężenie potasu, leki moczopędne, niektóre leki stosowane w chorobach serca.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem leku.

U kobiet w ciąży i z mechaniczną zastawką serca może występować podwyższone ryzyko powstawania zakrzepów krwi.
Kobiety, które karmią piersią lub zamierzają karmić piersią, powinny zasięgnąć porady lekarza przed rozpoczęciem stosowania tego leku.