Problemy z erekcją –jak stres, zmęczenie i zaburzenia układu hormonalnego wpływają na wzwód?

Problemy z erekcją są dość częstą przypadłością. Po 60. roku życia mogą dotyczyć nawet co drugiego mężczyzny, ale coraz częściej występują u młodych panów, jeszcze zanim skończą 30 lat. Brak wzwodu stanowi przeszkodę w prowadzeniu satysfakcjonującego życia płciowego, która może mieć podłoże zarówno fizjologiczne, np. hormonalne, jak i natury psychologicznej. Jak zmęczenie, stres i zaburzenia układu hormonalnego mogą wpływać na erekcję, co zrobić, kiedy zaburzenia związane ze wzwodem nie ustają i co wspólnego ma cukrzyca z pożyciem intymnym? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.

Według badania Polskiego Towarzystwa Medycyny Seksualnej z problemem zaburzeń erekcji boryka się około 4% mężczyzn w wieku poniżej 30 lat, 9% w wieku 31–40 lat, 25% w grupie 41–50 lat, 37% w wieku 51–60 lat. Szacuje się, że po 60. roku życia problem może dotyczyć już co najmniej połowy mężczyzn. Jednak w wyniku błędnej świadomości, że jest to nieuchronne zjawisko pogłębiające się z wiekiem, panowie ukrywają swoją dolegliwość, nie zgłaszają się do lekarza i nie szukają pomocy. W pracy dr. Michała Rabijewskiego z Kliniki Endokrynologii CMKP w Warszawie na łamach „Przeglądu Urologicznego” można przeczytać, że w Polsce 1,5 mln mężczyzn po 35. roku życia cierpi na takie dolegliwości, z czego jedynie około 15% idzie z tym problemem do gabinetu lekarskiego.

Zaburzenia erekcji w młodym wieku — stres, zmęczenie i hormony

Kwestie psychologiczne są najczęstszą przyczyną problemów z erekcją u mężczyzn poniżej 35 lat. Najczęściej, czego dowodzą np. wyniki badania „Seksualność Polaków 2017” prof. Zbigniewa Izdebskiego, ich podłożem jest stres i zmęczenie. Aż 20% mężczyzn wskazywało te czynniki jako najbardziej utrudniające odbycie stosunku seksualnego. Dane są alarmujące, bo informują, że zaburzenia erekcji dotykają coraz częściej młodych mężczyzn. Panowie mogą mieć problemy ze wzwodem również w wyniku utraty pewności siebie w sypialni, niskiej samooceny, zaburzeń i chorób psychicznych (lęków, depresji) albo braku intymności czy lęku przed ciążą. 

Jeszcze do niedawna podczas diagnostyki nie brano niemal w ogóle pod uwagę czynników psychologicznych, skupiając się na leczeniu chirurgicznym lub podawaniu leków. Znamienne jest to, że najistotniejszy powód spośród czynników psychicznych utrudniających seks, jakim był do niedawna lęk przed ciążą, ustąpił dzisiaj miejsca stresowi i przemęczeniu. Mężczyzna z takimi problemami powinien zastanowić się nad tym, czy nie ma skłonności do przygnębienia, depresji, czy się nie przepracowuje i jedyne, o czym codziennie wieczorem marzy to spokojny sen. Niektórych panów przytłacza też stres wynikający z zadań, które stoją przed nimi każdego dnia. Przeanalizowanie tych kwestii może pomóc w znalezieniu przyczyn trudności w sferze seksualnej.

Seksuolodzy podkreślają, że jeśli młody mężczyzna dba o siebie, nie odczuwa większego stresu lub poprawił swoje nawyki, a mimo to zaburzenia erekcji narastają, konieczne jest przeprowadzenie badań, zwłaszcza hormonalnych. Nierzadko trudność w spełnianiu się w sypialni swój początek ma w niezdiagnozowanych problemach zdrowotnych na tle hormonalnym: chorej tarczycy, cukrzycy, hipogonadyzmie lub hipoprolaktynemii. Dlatego mężczyzna zauważający u siebie problemy z utrzymaniem wzwodu powinien wykonać badania oznaczające poziom testosteronu, hormonu luteinizującego, prolaktyny, hormonu tyreotropowego (TSH), a także badanie na stężenie glukozy. Zaburzenia hormonalne w młodym wieku mogą też powodować przerost prostaty, co utrudnia erekcję. Obowiązkowo należy sprawdzić ciśnienie krwi i lipidogram. Warto również oznaczyć antygen gruczołu krokowego (PSA).

Zaburzenia erekcji w późniejszym wieku — układ krwionośny 

Jak wiadomo, aby nastąpił wzwód, konieczny jest m.in. sprawny dopływ krwi. Dlatego problemy układu krążenia mogą rzutować na potencję seksualną i libido. Przyczynami takiego stanu rzeczy mogą być też: zaburzenia funkcji śródbłonka naczyniowego, sztywność naczyń, a także działanie niektórych leków podawanych przy chorobach sercowo-naczyniowych. Niekiedy do aktywności seksualnej może skutecznie zniechęcać już sama świadomość swojej choroby.  

Leki i środki psychoaktywne a problemy z erekcją

Niemały odsetek problemów z erekcją dotyczy przyjmowanych leków. Szacuje się, że może być to nawet 25%. Najczęściej wymienia się leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe i na nadciśnienie (beta-blokery itp.). Po zaobserwowaniu problemów z erekcją mężczyzna powinien zgłosić lekarzowi, jakie leki przyjmuje. Zmiana substancji na inną może wyeliminować problem przy jednoczesnym kontynuowaniu leczenia. Kolejną grupą preparatów, które mogą niekorzystnie wpływać na erekcję, są środki psychoaktywne — sterydy, marihuana, kokaina, heroina oraz alkohol.

Inne przyczyny problemów z erekcją

Zaburzenia erekcji mogą wynikać z wielu problemów zdrowotnych. Często są też pierwszym odczuwalnym sygnałem rozwijającej się powoli choroby. Dlatego nie powinny być bagatelizowane ani „zacierane” przyjmowaniem doraźnych środków z apteki bez próby znalezienia faktycznej przyczyny. Jednocześnie podkreśla się, jak ważne jest poruszanie tematyki życia seksualnego w gabinecie lekarskim. Do innych powodów problemów z erekcją zalicza się choroby neurologiczne, np. padaczkę, stwardnienie rozsiane lub parkinsona, a także przerost prostaty, radioterapię, urazy w okolicach prącia, siedzący tryb życia, otyłość czy bezsenność.