Mężczyzna z zespołem sztywności uogólnionej kładzie rękę na bolącym ramieniu
Mateusz Burak

Zespół sztywnego człowieka – przyczyny, objawy, leczenie zespołu sztywności uogólnionej

Zespół sztywnego człowieka (ang. stiff man syndrome), inaczej zespół Moerscha-Woltmanna, to bardzo rzadkie zaburzenie o podłożu neurologicznym. Charakteryzuje się postępującym sztywnieniem w obrębie mięśni, dodatkowo często można zaobserwować powtarzające się epizody skurczów mięśniowych. Odnotowuje się zmienność tych objawów, ich intensywność może być uzależniona od czynników takich jak: nagłe zdarzenia wzbudzające wiele emocji, gwałtowne dźwięki czy kontakt fizyczny.

Zespół sztywnego człowieka – przyczyny zespołu Moerscha-Woltmanna

Etiologia schorzenia nie jest znana. Istnieją jednak przypuszczenia, że zespół sztywnego człowieka może mieć podłoże autoimmunologiczne, gdyż często współwystępuje z zaburzeniami o takim właśnie charakterze. Choroba pierwotnie opisywana była pod nazwą „zespół sztywnego mężczyzny”, po pewnym czasie zmieniono nazewnictwo – okazało się, że przypadłość może dotyczyć zarówno mężczyzn, jak i kobiet w różnym wieku. Brak postępowania leczniczego w przypadku ZSC może doprowadzić do niepełnosprawności.

Pod koniec 2022 roku świat obiegła informacja o tym, że u znanej piosenkarki Celine Dion (54 lata) zdiagnozowano zespół sztywnego człowieka. Artystka zdecydowała o odwołaniu europejskiej trasy koncertowej. W swoich mediach społecznościowych zapewniła fanów, że będzie robić wszystko, aby zminimalizować objawy choroby.

Zespół sztywnego człowieka – objawy

Do najbardziej charakterystycznych symptomów zespołu Moerscha-Woltmanna należą:

  • postępująca, zmienna sztywność mięśni i stawów,
  • skurcze mięśniowe,
  • dolegliwości bólowe w dolnej części pleców (ból pleców na dole),
  • sztywność odczuwalna w szczególności w obrębie ramion, szyi i bioder,
  • ból i sztywność nóg,
  • często asymetryczna lokalizacja objawów,
  • prezentowany wzorzec chodu charakteryzuje się sztywnością,
  • nasilenie kifozy piersiowej prowadzące do utrwalenia charakterystycznej, zgarbionej postawy,
  • w niektórych przypadkach sztywność w obrębie mięśni twarzy,
  • spazmy pojawiające się w odpowiedzi na głośne, hałaśliwe dźwięki,
  • silne skurcze mięśni oddechowych wymagające niejednokrotnie natychmiastowej wentylacji.

Specyficznym objawem jest często szybka utrata masy ciała na skutek spazmów mięśniowych w obrębie mięśni brzucha, które powodują przedwczesne uczucie sytości.

Powiązane produkty

Zespół sztywnego człowieka – rozpoznanie

Rozpoznanie zespołu sztywnego człowieka stawia się na podstawie objawów, dokładnej analizy historii choroby pacjenta oraz badania fizykalnego. Dodatkowe testy mogą być wykorzystane do diagnostyki różnicowej. Takie badania obejmują zazwyczaj wykrywanie obecności przeciwciał przeciwko GAD-65. 

Dodatkowo w diagnostyce zespołu sztywności uogólnionej wykorzystuje się EMG (elektromiografię). Jest to badanie, które umożliwia rejestrację aktywności elektrycznej mięśni szkieletowych. W przypadku syndromu sztywnej kończyny pojawia się niszczenie jednostek motorycznych w zesztywniałej tkance.

Zespół sztywnego człowieka – możliwości leczenia

Leczenie ogniskowego zespołu sztywnego człowieka jest ukierunkowane na specyficzne objawy, które dotyczą niemal wszystkich pacjentów z tym schorzeniem. Z racji tego, że dominuje sztywność mięśni to postępowanie jest w dużej mierze skupione na tym, aby jej przeciwdziałać. Stosowane farmaceutyki to benzodiazepiny, takie jak klonazepam i diazepam. Pozwalają one przede wszystkim zmniejszyć ból i uczucie sztywności towarzyszące epizodom zespołu sztywnego człowieka. Często dobre rezultaty odnotowuje się po wdrożeniu leczenia z wykorzystaniem baklofenu. Ułamek osób chorych odczuwa poprawę po zastosowaniu farmaceutyków na bazie kwasu walproinowego, który wykorzystuje się także do leczenia padaczki. Badania kliniczne pokazały, że stosowanie immunoglobulin również jest skuteczne i dobrze tolerowane przez pacjentów.

Bardzo wiele mówi się także o lekach, które absolutnie nie powinny być stosowane w zespole sztywności uogólnionej. Są to przede wszystkim działające przeciwdepresyjnie inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Poza tym wymienia się także leki opioidowe, których zażywanie w połączeniu z benzodiazepinami może prowadzić do zaburzeń depresyjnych, oddechowych, a w skrajnych przypadkach do zgonu.

Poza wymienionymi środkami farmakologicznymi w leczeniu zespołu sztywnego człowieka stosuje się także terapię z wykorzystaniem komórek macierzystych, plazmaferezę, kortykosteroidy oraz farmaceutyki wykazujące działanie immunosupresyjne.

Zespół sztywnego człowieka – rehabilitacja ruchowa

Terapia zespołu sztywnego człowieka powinna być wieloaspektowa. Fizjoterapia w zespole sztywnego człowieka to przede wszystkim stosowanie działań nieinwazyjnych, mowa tutaj na przykład o wykorzystaniu właściwości ciepłej wody, która działa rozluźniająco na sztywne mięśnie. Wykorzystuje się kąpiele wirowe, ćwiczenia w środowisku wodnym czy zawijania borowinowe.

Poza tym odnotowuje się bardzo dobre rezultaty, wykorzystując ćwiczenia rozciągające oraz masaż. Pozwala to znieść napięcie i umożliwia funkcjonowanie bez bólu. Akupunktura, zabiegi osteopatyczne czy igłoterapia sucha to także procedury sprawiające, że nadmiernie napięte mięśnie ulegają większej relaksacji.

Zespół sztywnego człowieka – choroby o podobnych objawach

Bolesne skurcze mięśni, szczękościsk, stany podgorączkowe oraz ból – mogą to być także objawy tężca. Jest to choroba zakaźna, która obejmuje układ nerwowy. Infekcja jest spowodowana bakterią, która wnika do organizmu zazwyczaj poprzez rany powstałe na ciele w wyniku urazu czy kontuzji. Choroby o zbliżonej symptomatologii to również stwardnienie rozsiane (SM), malformacje naczyniowe, zespół Brown-Sequarda, zespół Schwartza-Jampela, dystrofie mięśniowe, miopatie czy neuromiotonie.

  1. Szczepanska-Szerej A., Kulka M., Wojczal J., Stelmasiak Z., Botulinum toxin A in the treatment of stiff man syndrome, „Neurologia i Neurochirurgia Polska” 2003, nr 37, s. 175–181.
  2. Dalakas M. C., Rakocevic G., Dambrosia J. M., Alexopoulos H., McElroy B., A double–blind, placebo–controlled study of rituximab in patients with stiff person syndrome, „Annals of Neurology” 2017, nr 82, s. 271–277.
  3. Baizabal–Carvallo J. F., Jankovic J., Stiff–person syndrome: insights into a complex autoimmune disorder, „Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry” 2015, nr 86, s. 840–848.
  4. Rakocevic G., Floeter M. K., Autoimmune stiff person syndrome and related myelopathies: understanding of electrophysiological and immunological processes, „Muscle & Nerve” 2012, nr 45, s. 623–634.
  5. Duddy M. E., Baker M. R., Stiff person syndrome, „Front Neurol Neurosci.” 2009, nr 26, s. 147–165.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Alergia kontaktowa – przyczyny, objawy i leczenie

    Alergia kontaktowa jest rodzajem nadwrażliwości, która występuje w wyniku bezpośredniego kontaktu skóry z substancjami wywołującymi reakcję alergiczną. Zjawisko to może powodować szereg nieprzyjemnych objawów – od łagodnych po ciężkie – i jest powszechnie spotykane wśród ludzi w różnym wieku.

  • Czym jest pokrzywka? Przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie

    Pokrzywka jest niegroźnym schorzeniem skóry wywołanym najczęściej reakcją alergiczną. Objawia się swędzącymi bąblami na skórze, które przypominają ślady po poparzeniu pokrzywą. Jakie są jej przyczyny i co zrobić, gdy się pojawi? Na czym polega leczenie pokrzywki?

  • Zespół Dravet – objawy, diagnostyka, leczenie

    Zespół Dravet to rzadkie genetyczne schorzenie neurologiczne, które manifestuje się już we wczesnym dzieciństwie i znacząco wpływa na funkcjonowanie pacjentów przez całe życie. Charakteryzuje się opornymi na leczenie napadami padaczkowymi, które mogą prowadzić do licznych komplikacji, w tym do opóźnienia rozwoju i deficytów poznawczych.

  • Czy Tajlandia jest bezpieczna? Zagrożenia zdrowotne i najczęstsze choroby

    Tajlandia to kraj o egzotycznym uroku, przyciągający turystów z całego świata. Przed podróżą warto zapoznać się z potencjalnymi zagrożeniami zdrowotnymi występującymi w Azji Południowo-Wschodniej, żeby odpowiednio się przygotować i potrafić na nie reagować. Na co powinniśmy się zaszczepić przed wizytą w Tajlandii? Jakie choroby nam zagrażają? Co zrobić, jeśli ugryzie nas małpa?

  • Ośmiokrotny wzrost zachorowań na odrę w Polsce. Co jest powodem powrotu tej groźnej choroby?

    Liczba przypadków odry zarejestrowanych w 2024 roku w Polsce w systemie nadzoru epidemiologicznego wzrosła w porównaniu z rokiem 2023 ponad ośmiokrotnie – poinformował redakcję DOZ.pl Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH – PIB. Odra wraca do Polski i staje się realnym zagrożeniem zdrowotnym, szczególnie dla dzieci i osób nieszczepionych. Choć przez lata choroba ta była praktycznie wyeliminowana, dziś – w wyniku malejącej liczby szczepień – znów pojawiają się nowe ogniska. Czym jest odra, jak się przed nią chronić i kto jest najbardziej narażony?

  • Ból nerek – objawy, leczenie i przyczyny. Jak złagodzić ból nerek?

    Ból nerek jest dolegliwością, która może być spowodowana różnymi czynnikami – od infekcji po choroby przewlekłe. Jeśli wystąpi, warto skonsultować się z lekarzem, aby zdiagnozować przyczynę i podjąć odpowiednie leczenie. Jakie badania wykonać, gdy bolą nerki? Co przyniesie ulgę w bólu?

  • Odleżyny – rodzaje i stopnie odleżyn oraz ich klasyfikacja

    Odleżyny to jedno z najpoważniejszych powikłań długotrwałego unieruchomienia, stanowiące istotne wyzwanie w opiece medycznej. Ich powstawanie związane jest z długotrwałym uciskiem na tkanki, które prowadzi do niedokrwienia i martwicy. Czym są odleżyny i jak powstają? Jakie plastry należy stosować w leczeniu odleżyn?

  • Uczulenie na komary. Jakie są objawy i przyczyny alergii na komary?

    Komary mają zdolność do przenoszenia niebezpiecznych chorób, takich jak malaria, wirus Zachodniego Nilu, wirus chikungunya czy wirus dengi. Stanowią więc zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, jednak złą sławę zyskały głównie z powodu nieprzyjemnych ukąszeń. Kąsają wyłącznie samice komarów, wabione do skóry człowieka przez ciepło ciała, pot, zapachy oraz dwutlenek węgla. Podczas ukłucia samica wprowadza ślinę do krwiobiegu, aby zapobiec krzepnięciu krwi i umożliwić pobranie pokarmu. Kontakt trwający minimum sześć sekund może wywołać reakcję miejscową — zaczerwienienie, świąd i obrzęk.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl