Tężec – objawy i leczenie. Jak wygląda profilaktyka tężca?
Katarzyna Gmachowska

Tężec – objawy i leczenie. Jak wygląda profilaktyka tężca?

Tężec jest groźną chorobą zakaźną wywoływaną przez przetrwalniki tężca bytujące w glebie, wodzie, kurzu czy odchodach zwierząt. Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez zabrudzenie nawet niewielkiej rany. Jakie są objawy tężca? Co robić, gdy doszło do zakażenia? W jaki sposób chronić się przed tężcem? Podpowiadamy. 

Objawy zakażenia tężcem pojawiają się po około 1–3 tygodniach od ekspozycji i obejmują napadowe skurcze mięśni twarzy, tułowia i kończyn, które są wywoływane bodźcami zewnętrznymi takimi jak hałas, światło czy dotyk. Ze względu na wysoką śmiertelność choroby leczenie prowadzi się w warunkach oddziału intensywnej opieki medycznej. Najskuteczniejszą metodą profilaktyki przeciwtężcowej jest szczepienie ochronne. Należy pamiętać o podawaniu dawek przypominających u dorosłych co 10 lat.  

Tężec – charakterystyka i rodzaje. Jak dochodzi do zakażenia? 

Tężec jest ciężką chorobą zakaźną układu nerwowego, wywołaną przez działanie neurotoksyny tężcowej. Toksyna tężcowa jest produkowana przez laseczki tężca (łac. Clostridium tetani). Bakterie tężca, które bytują w glebie, po zabrudzeniu rany produkują toksynę, która blokuje zakończenia nerwowe. Konsekwencją tego jest porażenie mięśni, w tym także mięśni oddechowych, nadwrażliwość na bodźce, a nawet zgon. Okres rozwoju tężca wynosi od 3 dni do 3 tygodni od zanieczyszczenia rany. Ze względu na przebieg kliniczny zakażenia bakteriami tężca wyróżnia się dwie postacie choroby – miejscową oraz uogólnioną. 

Warto podkreślić, iż laseczki tężca powszechnie występują w glebie, kurzu, wodzie oraz w przewodzie pokarmowym zwierząt. Zarodniki, które są wytwarzane przez bakterie tężca, są wyjątkowo oporne na niekorzystne warunki środowiskowe oraz środki dezynfekcyjne.  
Tężec cechuje się wysoką śmiertelnością i wymaga leczenia w oddziale intensywnej terapii. Przy podejrzeniu tężca należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.  

Tężec noworodkowy 

Tężec noworodkowy jest bardzo ciężką chorobą, charakteryzującą się gwałtownym przebiegiem oraz dużą śmiertelnością. Pierwsze objawy w postaci skurczów mięśni żuchwy i twarzy pojawiają się już w drugim dniu od zakażenia. Jednocześnie występują także objawy ogólne takie jak wysoka gorączka, osłabienie oraz trudności w ssaniu. Skurcze mięśni stopniowo obejmują mięśnie tułowia i kończyn, charakterystyczne jest wygięcie łukowate ciała. Napady tężcowe są wyzwalane przez światło, dźwięk lub dotyk. Zgon dziecka następuje po 3–28 dniach od porodu. Przechorowanie tężca w okresie noworodkowym często prowadzi do upośledzenia umysłowego i zaburzeń neurologicznych.  

Tężec – przyczyny i czynniki ryzyka  

Ze względu na powszechne występowanie przetrwalników bakterii tężca w glebie, kurzu, wodzie oraz przewodzie pokarmowym zwierząt, tężec jest poważnym zagrożeniem dla osób nieszczepionych.  

Do zakażenia tężcem może dojść nawet przez drobną ranę lub otarcie naskórka. Zanieczyszczenie rany glebą, kurzem lub brudem prowadzi do przedostania się bakterii tężca w dogodne do jej rozwoju warunki beztlenowe panujące w ranie. Wytwarzane przez laseczki tężca toksyny (tetanospazmina, tetanolizyna) powodują uszkodzenia układu nerwowego i rozwój objawów.  

Do grup ryzyka szczególnie narażonych na zakażenie tężcem zalicza się rolników, osoby w podeszłym wieku, rozległe oparzenia, narkomanię oraz pogryzienia przez zwierzęta. Warto podkreślić, że tężcem nie można się zarazić od osoby chorej.  

Polecane dla Ciebie

Tężec u dzieci i dorosłych – objawy  

Ze względu na obraz kliniczny tężca wyróżnia się dwie postacie choroby – uogólnioną oraz miejscową.  

Postać uogólniona stanowi około 80% wszystkich przypadków tężca. Do początkowych objawów zakażenia tężcem zalicza się osłabienie, bóle głowy, niepokój, bezsenność, zaczerwienienie twarzy oraz wzmożoną potliwość. Następnie u osób chorych pojawia się szczękościsk, skurcze mięśni karku, klatki piersiowej, grzbietu oraz kończyn. Napady tężcowe, charakteryzujące się atakami prężeń trwających około 10 sekund, wywoływane są przez bodźce zewnętrzne takie jak dotyk, hałas, światło. W trakcie napadu tężcowego chory odgina się łukowato ku tyłowi oraz występuje tzw. uśmiech sardoniczny (powstaje na skutek porażenia mięśni mimicznych twarzy, objawia się wysuniętymi ustami, zmarszczonym czołem oraz przymkniętymi oczami). Napadom tężcowym towarzyszą także zaburzenia ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia krążenia oraz wzmożona potliwość.  

Postać miejscowa zakażenia tężcem występuje rzadko i charakteryzuje się wzmożonym napięciem mięśni oraz prężeniami mięśni sąsiadujących z miejscem zranienia. Postać miejscowa tężca ma zazwyczaj łagodny przebieg i rzadko prowadzi do śmierci.  

Tężec – diagnostyka. Co robić, gdy doszło do zakażenia tężcem? 

W przypadku pojawienia się objawów sugerujących zakażenie tężcem, zwłaszcza u osoby nieszczepionej, należy jak najszybciej udać się do lekarza. Rozpoznanie tężca stawia się na podstawie charakterystycznych objawów choroby. Należy dokładnie obejrzeć skórę pod kątem ewentualnych zranień.  

Każdy przypadek zakażenia tężcem lekarz zgłasza do Państwowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej.  

Tężec – leczenie, rokowania, powikłania  

W przypadku podejrzenia tężca należy jak najszybciej podać pacjentowi antytoksynę, która neutralizuje toksyny tężcowe. Każdy chory z tężcem jest hospitalizowany na oddziale intensywnej opieki medycznej. Zaleca się chirurgiczne oczyszczenie rany, aby usunąć martwicze tkanki wraz z bakteriami tężca. Stosuje się także antybiotykoterapię, wyrównywanie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej a w przypadku zaburzeń oddychania – sztuczną wentylację. 

Choroba cechuje się wysoką śmiertelnością, według danych medycznych zgon następuje u 30–50% osób chorych na tężec.  

Powikłaniami tężca są zapalenie płuc, złamania kręgów, żeber, zapalenie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca oraz krwiaki śródmięśniowe.  

Tężec – profilaktyka. Szczepionka na tężec  

Do podstawowych zasad profilaktyki przeciw zakażeniu tężcem należy przestrzeganie higieny osobistej, zwłaszcza podczas pracy w rolnictwie, ogrodnictwie, a także hodowli zwierząt.  

W przypadku zranienia skóry należy oczyścić ranę, stosując środki antyseptyczne na rany, a w razie jej zabrudzenia lub złego gojenia się zaleca się opracowanie chirurgiczne mające na celu usunięcie martwiczych tkanek oraz ciał obcych.  

Do profilaktyki poekspozycyjnej, czyli po zranieniu grożącym zachorowaniem na tężec, podaje się szczepionkę przeciw tężcowi. W przypadku dużego ryzyka zakażeniem laseczkami tężca zaleca się jak najszybsze podanie swoistej antytoksyny przeciwtężcowej łącznie ze szczepionką.  

Najskuteczniejszą metodą profilaktyki przed zachorowaniem na tężec jest wykonanie pełnego schematu szczepienia (szczepionka DTP lub szczepionki skojarzone) oraz podawanie dawek przypominających co 10 lat. Aktualnie w Polsce obowiązkowym szczepieniom na tężca podlegają dzieci i młodzież do 19. roku życia. Osoby dorosłe powinny przyjmować dawki przypominające co 10 lat. U osób nieszczepionych zaleca się jak najszybsze wykonanie szczepienia w schemacie podstawowym z trzech dawek i późniejsze podawanie dawek przypominających.  

Warto pamiętać, że przechorowanie tężca nie pozostawia trwałej odporności do końca życia i nie chroni przed ponownym zachorowaniem. Szczepienia zalecane są również osobom, które przechorowały tężec.  

Zarodniki laseczek tężca są odporne na działanie wysokiej temperatury i środków dezynfekujących, dlatego tak ważne jest wykonywanie szczepień ochronnych. Każde zranienie skóry u człowieka daje ryzyko zakażenia laseczkami tężca, zwłaszcza w przypadku zanieczyszczenia rany glebą, brudem lub odchodami zwierzęcymi.  

  1. Z. Dziubek, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2010.  
  2. L. Szenborn, A. Augustynowicz, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, Tężec, "szczepienia.pzh.gov.pl" [online] https://szczepienia.pzh.gov.pl/szczepionki/tezec/?strona=2#co-to-jest-tezec, [dostęp:] 29.11.2020. 

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Czym są modulatory homocysteiny? Jak wpływa na zmęczenie i poziom hormonów?

    Homocysteina jest aminokwasem. Nieregulowany poziom tej cząsteczki sprzyja rozwojowi chorób układu krwionośnego u ludzi. Suplementy z modulatorami homocysteiny zawierają zazwyczaj witaminę B6, B12, kwas foliowy i betainę (trimetyloglicynę, TMG). Wyniki licznych badań naukowych wskazują, że regularne przyjmowanie przez minimum kilka tygodni modulatorów homocysteiny może przyczynić się do obniżenia nadmiernego poziomu homocysteiny we krwi.

  • Co to jest cholekalcyferol – czyli jak powstaje witamina D w kapsułkach?

    Cholekalcyferol jest formą witaminy D3, która jest niezbędna do utrzymania zdrowego układu kostnego i zdrowia skóry. Może być syntetyzowana przez skórę pod wpływem promieni UVB lub przyjmowana w formie suplementów diety. Ułatwia wchłanianie wapnia i fosforu, umożliwiając m.in. prawidłowy rozwój kości i zębów.

  • Czy warto brać antyoksydanty w tabletkach, kroplach lub kapsułkach?

    Antyoksydanty w postaci tabletek to suplementy diety zawierające związki, które mogą pomóc w ochronie komórek organizmu przed uszkodzeniami powodowanymi przez wolne rodniki. Niektóre przykłady przeciwutleniaczy, które można znaleźć w postaci tabletek, to witaminy C i E, beta-karoten i selen. Przyjmowanie suplementów antyoksydacyjnych nie jest jednak zasadne w każdej sytuacji. Zawsze zaleca się rozmowę z lekarzem przed przyjęciem jakichkolwiek suplementów diety.

  • Opatrunek podciśnieniowy – jak wygląda leczenie ran?

    Opatrunek podciśnieniowy to doskonały i nowoczesny środek do skutecznego leczenia niektórych przewlekłych trudno gojących się ran. W porównaniu do metod tradycyjnych wyraźnie skraca czas terapii i pozwala uzyskać lepsze efekty czynnościowe. Znacznie poprawia zatem zadowolenie pacjenta. Opatrunek wymaga zastosowania ujemnego ciśnienia, które uzyskuje się dzięki specjalnej pompie. W przypadku ran trudno gojących się warto rozważyć jego użycie. W jakich przypadkach korzystne będzie zastosowanie opatrunku podciśnieniowego?

  • Leki biologiczne – czym są? Czy są skuteczne w leczeniu AZS i łuszczycy?

    Leki biologiczne to skomplikowane leki produkowane na bazie substancji pochodzenia biologicznego, takich jak białka, hormony czy przeciwciała. Są one stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym chorób autoimmunologicznych, nowotworowych czy zapalnych, ale ich produkcja jest bardziej skomplikowana i kosztowna niż w przypadku typowych leków syntetycznych. W Polsce leki biologiczne są pod pewnymi warunkami refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, niemniej ich cena może być zbyt wysoka dla pacjentów nieobjętych systemem refundacji. Czym są leki biologiczne? W leczeniu których chorób można je stosować?

  • Skuteczność działania probiotyków – forma płynna doskonałą alternatywą dla kapsułek

    Pacjenci mają zróżnicowane upodobania co do formy przyjmowanych leków czy suplementów diety. Jedni wolą tabletki, a inni preferują formę płynną. Często nie zdają sobie jednak sprawy z tego, że forma produktu to nie tylko kwestia wygody stosowania. Dla naszego zdrowia powinno się brać pod uwagę przede wszystkim określone właściwości funkcjonalne, jak np. większa przyswajalność czy skuteczność. Przecież najistotniejszym aspektem stosowania danego produktu – oprócz jego formy, walorów smakowych i zapachowych – powinna być głównie skuteczność jego działania.

  • Semaglutyd – czy pomaga schudnąć? Zagrożenia, skutki uboczne stosowania bez wskazania

    Semaglutyd to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Jest agonistą receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1), który pomaga regulować poziom cukru we krwi poprzez zwiększanie wydzielania insuliny i zmniejszanie wydzielania glukagonu. Zwykle podaje się go raz w tygodniu w postaci zastrzyku. Od pewnego czasu Internet zalewa fala zapytań dotyczących leku na odchudzanie bez recepty, którego głównym składnikiem jest właśnie semaglutyd. Czy jego stosowanie jest bezpieczne, jeśli jedynym celem jest redukcja wagi, a nie kontrola cukrzycy?

  • Jakie właściwości ma chlorofil do picia? Działanie, przeciwwskazania

    Zielona barwa liści wynika z obecności w nich chlorofilu – głównego barwnika fotosyntetycznego. Doniesienia o tradycyjnych leczniczych zastosowaniach chlorofilu w alternatywnych formach medycyny znane są już od wieków. Co więcej, chlorofil cieszy się dużym zainteresowaniem również we współczesnej medycynie. Jakie właściwości i działanie ma chlorofil? Kto może, a kto nie powinien po niego sięgać?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij