Podwyższone trójglicerydy

Nadmiar TG w organizmie nie daje żadnych objawów, wobec tego podwyższone trójglicerydy na wyniku rutynowego badania są dla zazwyczaj zaskoczeniem dla pacjenta. Jest to jednak groźny stan, który może wyrządzić duże szkody w organizmie, dlatego należy się  mu przeciwdziałać poprzez regularne badania poziomu trójglicerydów we krwi.

Czym są trójglicerydy i za co odpowiadają?

Trójglicerydy należą do organicznych związków chemicznych i jako jedna z frakcji lipidów odwzorowują ilość spożywanych tłuszczów (choć są również produkowane przez wątrobę). 

Trójglicerydy dostarczają energię do organizmu i są ważnym jej źródłem np. dla mięśni. Stanowią również magazyn energii, który może zostać wykorzystany, jeżeli dostarczymy za mało kalorii z posiłkiem. Magazynowane są w komórkach tłuszczowych m.in. w postaci tkanki tłuszczowej wokół narządów (tłuszcz wisceralny) oraz pod skórą, dlatego pełnią również funkcję ochronną i termoizolacyjną. 

Podwyższone trójglicerydy – co to oznacza? 

Stężenie trójglicerydów do 150 mg/dl jest uznawane za normalne, a każdy wynik powyżej 200 mg/dl jest podstawą do rozpoznania hipertrójglicerydemii. Ważne, aby badanie zostało przeprowadzone na czczo, czyli około 10 godzin (lub dłużej) po ostatnim posiłku. W innym wypadku wynik może być zafałszowany.

Objawy i konsekwencje podniesionego poziomu trójglicerydów 

Podwyższony poziom trójglicerydów nie daje żadnych objawów i jest zazwyczaj wykrywany przy okazji kontrolnych badań krwi, dlatego nieprawidłowy wynik badania często jest zaskoczeniem dla pacjenta. Poziom trójglicerydów należy badać okresowo. Osoby powyżej 20. roku życia nieobarczone ryzykiem rozwoju chorób sercowo-naczyniowych powinny wykonywać lipidogram (badanie cholesterolu całkowitego, tzw. złego cholesterolu LDL, HDL, trójglicerydów) co 5 lat, osoby obarczone ryzykiem – częściej.

Częściej powinni się badać również mężczyźni powyżej 45. roku życia i kobiety powyżej 55. roku życia. Badanie trójglicerydów powinny wykonywać zwłaszcza osoby otyłe, z cukrzycą, zapaleniem trzustki, niedoczynnością tarczycy, akromegalią, zespołem nerczycowym, a także kobiety w ciąży oraz w trakcie przyjmowania doustnych leków antykoncepcyjnych czy kortykosteroidów. 

Hipertrójglicerydemia ma wiele niekorzystnych konsekwencji. Bardzo wysokie stężenia trójglicerydów sięgające poziomu 1000 mg/dl są silnym czynnikiem ryzyka rozwoju ostrego zapalenia trzustki. Natomiast stężenia powyżej 200 mg/dl są związane ze zwiększonym ryzykiem rozwoju miażdżycy oraz z incydentem sercowo-naczyniowym w postaci udaru mózgu lub zawału serca.

Jak obniżyć wysokie trójglicerydy? 

Z wynikiem wskazującym na zbyt wysoki poziom trójglicerydów należy udać się do lekarza i wspólnie ustalić dalsze postępowanie. Jeżeli specjalista będzie podejrzewał, że przyczyną jest inna choroba lub przyjmowane leki, to może rozszerzyć diagnostykę i zlecić dodatkowe badania lub zalecić zmianę leków.

Zalecany jest regularny, co najmniej 30-minutowy wysiłek, który najlepiej wykonywać codziennie. Preferowane są aktywności aerobowe (bieganie, pływanie, nordic walking, aerobik, taniec), a trening oporowy (ćwiczenia siłowe w siłowni) powinny stanowić tylko uzupełnienie aktywności fizycznej. 

Dieta przy podwyższonych trójglicerydach

Należy także ograniczyć alkohol, a najlepiej zupełnie z niego zrezygnować, zwalczając tym samym czynnik ryzyka rozwoju ostrego zapalenia trzustki. W diecie powinno się znaleźć dużo kwasów tłuszczowych omega-3, dlatego dobrym posiłkiem będą tłuste ryby morskie. Zmiana stylu życia zazwyczaj jest wystarczająca do obniżenia poziomu trójglicerydów. W przypadku nieosiągnięcia przez pacjenta wyznaczonego celu lekarz może zdecydować o włączeniu dodatkowych leków. W zależności od całościowej oceny zazwyczaj wybiera pomiędzy lekami z grupy fibratów lub statyn, zlecając dodatkowo suplementację kwasów omega-3.

Więcej o diecie na wysokie trójgliceredy oraz przykładkowy jadłospis >>