Co stosować na serowate upławy? Leki, zioła, domowe sposoby

Spis treści:

1. Serowate upławy – czym są i jak wyglądają?
2. Serowate upławy – domowe sposoby
3. Zioła na serowate upławy
4. Serowate upławy – preparaty i leki bez recepty

Zachowanie dobrostanu zdrowotnego, w tym również zdrowia pochwy i okolic intymnych, ma ogromne znaczenie nie tylko dla samopoczucia, ale również płodności. Infekcje układu moczowo-płciowego dotykają kobiet w każdym wieku – tych młodszych i tych starszych, dlatego warto posiadać wiedzę o tym, jak sobie z nimi radzić, czy i kiedy konieczna jest wizyta u lekarza i jakie metody można zastosować w warunkach domowych?

Serowate upławy – jak wyglądają?

Błona śluzowa macicy, jajowodów i pochwy wytwarza wydzielinę, której zadaniem jest ochrona przed infekcjami oraz wpływ na płodność. W przebiegu cyklu zmienia się jej ilość, konsystencja i barwa oraz zapach. Wydzielina fizjologiczna może być zarówno przezroczysta, jak i mlecznobiała, wodnista, śluzowata lub lepka, a także bezwonna lub o łagodnym zapachu. Zmiany w jej wyglądzie, konsystencji oraz pojawienie się nieprzyjemnego zapachu świadczy zazwyczaj o infekcji grzybiczej, najczęściej wywołanej przez grzyby Candida albicans i Candida glabrata. Nieprawidłowa wydzielina pochwowa to inaczej upławy.

W przypadku zakażeń grzybiczych upławy są gęste, białe, serowate, przypominające grudkowaty śluz lub twaróg. Śluz może być również żółtawy lub zielonkawy. Nieprawidłowej wydzielinie towarzyszy świąd pochwy i sromu oraz jego obrzęk, podrażnienie i zaczerwienienie. Dodatkowo mogą pojawić się dolegliwości w postaci parcia na mocz oraz bólu, pieczenia i szczypania przy oddawaniu moczu (szczególnie w ostatniej fazie). Objawy infekcji są porównywalne u dziewczynek, nastolatek i dorosłych kobiet. W przypadku małych dziewczynek niepokój zawsze powinien  zwrócić nasilony świąd skłaniający do niekontrolowanego drapania (również przez sen), dolegliwości zgłaszane podczas siusiania czy zwiększona ilość wydzieliny na bieliźnie.

Serowate upławy – domowe sposoby

Należy pamiętać, że niewłaściwe leczenie może doprowadzić do powikłań oraz uporczywych nawrotów choroby. Dlatego dolegliwości świadczące o infekcji powinny być zawsze skonsultowane z lekarzem. W sytuacji, gdy na wizytę u specjalisty trzeba poczekać kilka dni, warto wykorzystać domowe metody na złagodzenie objawów infekcji intymnej. Podstawą leczenia wspomagającego (ale również zapobiegania infekcjom) powinna być właściwa higiena i pielęgnacja okolic intymnych. Do wyboru jest ogromna gama produktów, takich jak płyny i żele do higieny intymnej o odpowiednim pH oraz delikatnej, hipoalergicznej formule. Kosmetyki tego typu często wzbogaca się w składniki o działaniu nawilżającym i łagodzącym świąd oraz probiotyki. Ponadto niewskazane są gorące kąpiele, używanie myjek i gąbek. Do wycierania po myciu powinien być przeznaczony oddzielny, zawsze czysty i suchy ręcznik. W czasie infekcji do wycierania warto wykorzystywać jednorazowe ręczniki papierowe. Wsparciem w leczeniu mogą być odpowiednie preparaty z kwasem hialuronowym, który nawilża i ułatwia regenerację uszkodzonego nabłonka oraz z aloesem i olejkiem z drzewa herbacianego o działaniu łagodzącym świąd i podrażnienia. Zalecane jest noszenie bawełnianej, luźnej i przewiewnej bielizny. Podczas występowania nieprzyjemnych objawów należy powstrzymać się od współżycia, a lekarza zapytać również o leczenie partnera. Często można przeczytać o tym, że dobroczynne działanie względem upławów wykazują się czosnek, kefir czy jogurt. Jest to prawda, niemniej tylko wtedy gdy są to elementy zdrowej diety. Nigdy nie należy ich wprowadzać do pochwy czy stosować do okładów i przemywań. Może to doprowadzić do powstania nadżerek, nasilić infekcję i utrudnić leczenie. Dietę warto wzbogacić w produkty z naturalnymi probiotykami, ograniczyć natomiast słodycze i białe pieczywo oraz alkohol (także piwo) oraz jedzenie typu fast food.

Zioła na serowate upławy

Zioła były lekiem na infekcje intymne już w starożytności i nadal warto korzystać z ich dobroczynnego działania. Najlepiej sprawdzą się mieszanki różnych ziół o działaniu ściągającym, przeciwzapalnym, powlekającym i regenerującym. Zioła na upławy to przede wszystkim kora dębu, koszyczek rumianku, kwiat nagietka, ziele krwawnika i pokrzywy, liść babki i szałwii czy kwiat lipy, malwy czarnej lub prawoślazu. Dobroczynne działanie mają również: pięciornik gęsi i kurze ziele, rdest ptasi, jasnota biała i bodziszek. Ważne, aby zioła pozyskiwać z certyfikowanych źródeł, kupować w aptekach lub sklepach zielarskich. Najlepszym sposobem zastosowania ziół jest nasiadówka, która polega na zanurzeniu pośladków do linii bioder w miednicy wypełnionej ciepłym (niegorącym!) ziołowym naparem. Czas kąpieli powinien trwać 15–20 minut. Zabieg należy powtarzać dwa razy w ciągu dnia. W celu przygotowania naparu na 1–2 litry wody należy użyć zazwyczaj od 3 do 5 łyżek ziela. Napar można również wykorzystać do przemywania czy okładów. Nasiadówek nie należy robić w czasie miesiączki i w okresie ciąży, ostrożność powinny zachować także panie z alergiami i chorobami krążenia. Z dużą ostrożnością należy podchodzić do irygacji pochwy z użyciem naparów ziołowych. Co prawda wypłukują drobnoustroje chorobotwórcze, ale niszczą również naturalną, dobroczynną florę bakteryjną. Mogą również uczulać i podrażniać. Do podmywania można również wykorzystać olejek z drzewa herbacianego, pamiętając. aby przed zastosowaniem odpowiednio go rozcieńczyć (2–3 krople olejku na litr wody). W przypadku gdy serowatym upławom towarzyszą dolegliwości ze strony układu moczowego, można poszerzyć kurację o zioła do picia. Wskazana jest wówczas herbatka z pokrzywy, skrzypu lub brzozy. Warto również sięgnąć po ziołowe produkty z żurawiną.

Serowate upławy – preparaty i leki bez recepty

Kluczowym stwierdzeniem jest, że wyleczyć zakażenie grzybicze (objawiające się m.in. serowatymi upławami), może tylko lek na infekcję intymną. Leki bez recepty dostępne są do stosowania miejscowego i mają postać, taką jak krem lub kapsułka dopochwowa (potocznie nazywana globulką) oraz krem do stosowania na zewnętrzne narządy płciowe. Zawierają one leki z grupy imidazoli o działaniu przeciwgrzybiczym – klotrimazol i fentikonazol. Kapsułki z fentikonazolem, zależnie od dawki, stosuje się do pochwy na noc przez trzy kolejne dni lub też w dawce jednorazowej. Krem z fentikonazolem wymaga przeprowadzenia kuracji sześciodniowej i podania jednej dawki na noc lub 3-dniowej i podania dwóch dawek – jednej rano, drugiej wieczorem. Klotrimazol w kapsułce dopochwowej aplikuje się w pojedynczej dawce na noc, w kremie dopochwowym przez sześć kolejnych dni również na noc. Przy świądzie sromu klotrimazol w kremie stosuje się 2–3 razy dziennie przez okres od 2 do 4 tygodni. Należy zwrócić uwagę, że aby przeprowadzić pełną kurację, nie należy jej przerywać nawet wówczas, jeśli objawy ustąpiły.

Istotnym elementem wspierającym terapię jest odbudowa prawidłowej mikroflory pochwy. W tym celu stosuje się jednocześnie probiotyki gienkologiczne i doustne. Spełniają one zdefiniowane przez WHO i FAO kryteria i mają udowodnioną w badaniach naukowych skuteczność. Choć stale prowadzone są analizy laboratoryjne, dowiedziono, że tzw. obce szczepy nie są w stanie kolonizować nabłonka pochwy na stałe i po zakończeniu stosowania preparatu są po prostu usuwane z organizmu. Według badań dla Polek wskazane są preparaty ze szczepami: L. acidophilus, w tym L. gasseri,  L. fermentum ,  L. plantarum , L. delbrueckii,  L. rhamnosus. Ważne jest, aby pamiętać, że probiotyki nie mogą stanowić wyłącznej terapii w kandydozie. Mogą leczenie uzupełniać, ale nie zastępować. Podobnie jest w przypadku produktów z kwasem hialuronowym, olejkiem z drzewa herbacianego, propolisem czy benzydaminą, które mogą doskonale uzupełniać terapię leczniczą, niemniej zastosowane samodzielnie mogą nie być wystarczające.