Jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie?

Utrzymaj normalny tryb dnia

W przypadku przedszkolaków staraj się, najlepiej w porozumieniu z wychowawcą przedszkolnym, dawać maluchowi zadania podobne do tych, które czekałyby na niego w placówce oświatowej. Konieczność zachowywania społecznego dystansu nie oznacza, że nie możesz wyjść z dzieckiem na spacer w miejsca, w których nie ma innych ludzi –  unikaj placów zabaw. Jeśli posiadasz taras lub ogród, zorganizuj dziecku zabawy na świeżym powietrzu.

Tłumacz i uspokajaj

Brak szkoły czy przedszkola spowodowany pandemią SARS-CoV-2 w pierwszej chwili może być dla dziecka pozytywnym aspektem izolacji, jednak niemożność spotkania z przyjaciółmi czy innymi członkami rodziny, na przykład babcią czy dziadkiem, to realne problemy, które mogą wzbudzić w nim niepokój lub frustrację. Wytłumacz dziecku, z czego wynika konieczność pozostawania w domu, ale unikaj wyolbrzymiania i podkreślania wagi problemu. Podczas rozmów używaj porównań, które będą dla niego zrozumiałe oraz jak najprostszego języka, by dziecko zrozumiało sytuację, w której się znalazło, ale równocześnie nie odniosło wrażenia, że musi się jej obawiać w sposób szczególny. Podkreślaj, że w domu i wśród bliskich może czuć się bezpiecznie.

Dostosuj przekaz do wieku dziecka

Dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym potrzebują jasnych, prostych komunikatów i odpowiedzi na najbardziej podstawowe pytania: dlaczego nie mogę wyjść z domu, dlaczego nie mogę wyjść na plac zabaw, czemu nie mogę pójść do babci? Starsze dzieci, zwłaszcza korzystające z Internetu, mają pewną wiedzę na temat wirusa, ale nie zawsze są w stanie odróżnić informacje wiarygodne od przekłamań. Rozwiewaj ich wątpliwości, tłumacz to, co nie jest zrozumiałe i przede wszystkim nie mów o rzeczach, co do których nie masz pewności.

Co równie ważne, jeśli dziecko samo nie rozpocznie tematu, nie bój się podjąć go pierwszy. To, że dziecko go nie porusza określonych zagadnień, nie znaczy, że czuje się pewnie lub nie dostrzega problemu. Wręcz przeciwnie, milczenie może być spowodowane strachem i niepewnością, które można załagodzić szczerą i racjonalną rozmową. 

Ucz samoobserwacji

Drugą ważną kwestią jest zwracanie uwagi na to, by unikać dotykania rękami oczu, nosa i ust, żeby zapobiec przedostawaniu się drobnoustrojów do organizmu. Zachorowanie wiąże się z wystąpieniem konkretnych objawów, więc uczulaj dziecko, by zgłaszało ewentualne zmiany w stanie swojego zdrowia, takie jak katar, kaszel, ból gardła, podwyższoną temperaturę, ale też ból czy jakiekolwiek zmiany, które mogą je zaniepokoić. Możecie wprowadzić do planu dnia na przykład mierzenie temperatury wszystkim domownikom, żeby samokontrola stała się czymś naturalnym.

Wskazuj wiarygodne źródła informacji

Ten punkt dotyczy zwłaszcza nastolatków, które za pośrednictwem sieci maja dostęp do wielu, nie zawsze rzetelnych informacji dotyczących koronawirusa. Właśnie dlatego powinieneś rozmawiać z dzieckiem o sytuacji związanej z pandemią i w ten sposób weryfikować informacje, które do niego docierają.

Nie bój się dyskutować czy spierać w sytuacji, gdy wiesz, że wiadomości są nieprawdziwe lub nieprecyzyjne, ale w kontrze podawaj źródła, w których można uzyskać pewne informacje. Należą do nich w szczególności strony Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), polskiego Ministerstwa Zdrowia i Głównego inspektoratu Sanitarnego/Państwowej Inspekcji Sanitarnej.