Acro-joga

Jak wskazuje jej nazwa, acro-joga łączy elementy akrobatyki z asanami, a także tajskim masażem. Jest rozwinięciem klasycznej odmiany, ale jej nie zastępuje. Historia aktywności sięga 1938 roku, gdy nauczyciel Krishnamacharya jako pierwszy praktykował ćwiczenia zbliżone do dzisiejszej acro-jogi, której głównym ośrodkiem jest Berkeley w Kalifornii.

By praktykować acro-jogę potrzebne są minimum dwie, a najlepiej trzy osoby. Pierwsza pełni rolę podstawy (base) dla latającego (flyera), którego unosi do góry za pomocą rąk i nóg. Trzecim elementem jest spotter, który wspomaga i asekuruje. Jednak zanim dojdzie do budowania figur, trening rozpoczynają ćwiczenia wprowadzające na bazie asanów, mające przyzwyczaić uczestników do fizycznego kontaktu i zmniejszyć związane z nim napięcie. Rozgrzewka odbywa się w parach lub w grupach. Zajęcia z acro-jogi kończy wspólny relaks, pozwalający rozluźnić mięśnie i wrócić do równowagi.

Acro-joga to przede wszystkim sposób na poczucie lepszej więzi z ciałem i poznanie jego reakcji w relacji z drugim człowiekiem. Pod kątem fizycznym pozwala wzmocnić mięśnie pracujące zwłaszcza przy podnoszeniach i próbie utrzymania równowagi. Dodatkowo, acro-joga poprawia krążenie, sprzyja eliminacji toksyn z organizmu oraz pozbyciu się napięć, szczególnie w obszarze kręgosłupa. Do jej uprawiania nie potrzeba świetnej kondycji ani idealnej sylwetki – trening mogą praktykować osoby w różnym wieku, rozmiarze i stopniu zaawansowania sportowego. Większa waga lub wzrost nie oznaczają, że ćwiczący zawsze będzie podstawą figury, ponieważ w acro-jodze od siły ważniejsze są technika i wyczucie.