Objawy anetodermii na szyi
Natalia Bień

Anetodermia – czym jest?

Anetodermia to bardzo rzadkie schorzenie dermatologiczne, które charakteryzuje się zlokalizowaną utratą włókien elastynowych w skórze właściwej. Klinicznie widoczna jest jako liczne, drobne, okrągłe lub owalne ogniska ścieńczałej skóry. Zmiany skórne mogą pojawiać się idiopatycznie bądź w przebiegu innych schorzeń, takich jak choroby autoimmunologiczne czy nowotwory. Jak przebiega ta tajemnicza choroba?

Co to jest anetodermia?

Anetodermia, inaczej nazywana zanikiem plamistym skóry, to bardzo rzadko spotykana choroba dermatologiczna. Z racji tego, że jest to sporadycznie występujące schorzenie, nie udało się ustalić dokładnej częstości jego występowania. Uważa się jednak, że pojawia się ono głównie w Europie Centralnej oraz częściej spotykane jest u kobiet niż mężczyzn. Może ujawnić się w każdym wieku, jednak najczęściej obserwuje się charakterystyczne zmiany skórne u nastolatków i młodych dorosłych (między 15. a 25. rokiem życia).

Wykazano, że ogniska anetodermii znacznie częściej pojawiają się u wcześniaków, w szczególności z bardzo niską masą urodzeniową. W tym przypadku zmiany skórne występują zazwyczaj w miejscach, gdzie przymocowane były różnego rodzaju elektrody lub czujniki (np. od EKG). Opisano na świecie również kilka przypadków anetodermii dziedzicznej, jednak sposób dziedziczenia tej choroby nie został jak dotąd poznany.

Anetodermia – przyczyny

Wyróżniamy dwa typy anetodermii – pierwotną (występującą rzadziej) oraz wtórną.

Termin pierwotna anetodermia odnosi się do zmian skórnych, które powstają na wcześniej zdrowej skórze. Występowanie ognisk anetodermii może być powiązane z:

Przyczyna pierwotnej anetodermii oraz jej związek z powyższymi schorzeniami nie został jak dotąd ustalony.

Termin anetodermia wtórna odnosi się do zmian, które powstają w miejscu ustępujących wykwitów skórnych w przebiegu innych schorzeń, takich jak:

Polecane dla Ciebie

Anetodermia – przebieg

Powyżej wymienione przyczyny prowadzą do utraty włókien elastynowych (białka obecne m.in. w skórze warunkujące elastyczność tkanek) w skórze w wyniku zmniejszenia produkcji elastyny, wzrostu degradacji elastyny przez elastazy lub zmniejszenia aktywności enzymów będących inhibitorami rozkładu elastyny. Klinicznie ten proces manifestuje się jako ogniska zaniku oraz ścieńczenia skóry. Zazwyczaj są one drobne (1–2 cm), liczne oraz dobrze odgraniczone. Zlokalizowane są głównie na klatce piersiowej, szyi, plecach oraz kończynach górnych, chociaż mogą pojawić się wszędzie. Zmiany skórne mogą być wypukłe ponad powierzchnię skóry, wklęsłe lub płaskie.

Skóra w obrębie ognisk anetodermii jest ścieńczała, pofałdowana oraz o zabarwieniu podobnym do koloru zdrowej skóry. W środku zmiany znajduje się charakterystyczne wgłębienie wyczuwalne palpacyjnie – tzw. objaw dziurki od guzika”. Przez cienką skórę w obrębie zmian często prześwitują naczynia krwionośne, które czasami mogą warunkować sinoniebieskie zabarwienie zmian. Objawy anetodermii ograniczone są głównie do skóry. Wyjątkiem jest anetodermia dziedziczna, w której mogą pojawić się symptomy z innych układów, takich jak układ kostny czy nerwowy, oraz narządów – głównie oka.

Anetodermia – rozpoznanie

Rozpoznanie w anetodermii stawiamy na podstawie charakterystycznego obrazu klinicznego, w którym obecne są liczne drobne ogniska zanikowe skóry z prześwitującymi naczyniami krwionośnymi w połączeniu z charakterystycznym wynikiem badania histopatologicznego wycinka skóry. W obrazie biopsji widoczna jest utrata włókien elastynowych w górnej i środkowej części skóry właściwej. Diagnostyką oraz leczeniem tej jednostki chorobowej zajmują się lekarze dermatolodzy, z którymi należy kontaktować się przy wystąpieniu powyższych objawów.

Anetodermia – metody leczenia

Ze względu na brak dostatecznej wiedzy odnośnie patomechanizmu anetodermii nie mamy dostępnego żadnego leczenia przyczynowego. W literaturze możemy znaleźć przypadki stosowania m.in. glikokortykosteroidów, kolchicyny, hydroksychlorochiny, witaminy E, niacyny oraz krioterapii, jednak przedstawione metody nie przyniosły spodziewanych efektów i nie są aktualnie stosowane.

Pojedyncze zmiany skórne można usunąć chirurgicznie. Alternatywną metodą dla pacjentów może być leczenie laserowe, które aktualnie jest na etapie badań, ale pierwsze wyniki wyglądają obiecująco.

W przypadku wtórnej przyczyny anetodermii kluczowa jest dogłębna diagnostyka w celu znalezienia schorzenia, które odpowiada za powstawanie zmian skórnych. Taka diagnostyka powinna być wykonana u każdego pacjenta z objawami anetodermii. Leczenie anetodermii wtórnej polega głównie na prawidłowej kontroli choroby podstawowej.

Anetodermia – rokowania

Mechanizm powstawania zmian skórnych w anetodermii został słabo poznany, dlatego ciężko przewidzieć przebieg choroby oraz pojawiania się nowych zmian skórnych. Warto podkreślić, że choroba ta zazwyczaj stanowi głównie defekt kosmetyczny, jednak zawsze należy pamiętać o konsultacji z lekarzem.

Anetodermia – jak uniknąć?

Nie jest znany żaden skuteczny sposób, dzięki któremu można by uniknąć rozwoju choroby. W przypadku wtórnej anetodermii dalszemu pojawianiu się nowych zmian skórnych można częściowo zapobiec, prawidłowo kontrolując chorobę podstawową.

  1. Dyall-Smith D, FACD, Dermatologist, Australia, 2011, [online] https://dermnetnz.org/topics/anetoderma.
  2. Kineston D.P., Xia Y., Turiansky G.W. Anetoderma: a case report and review of the literature. Cutis. 2008 Jun;81(6):501-6. PMID: 18666393.
  3. Patrizi A., Neri I., Virdi A., Misciali C., D'Acunto C. Familial anetoderma: a report of two families. Eur J Dermatol. 2011 Sep-Oct;21(5):680-5. doi: 10.1684/ejd.2011.1450. PMID: 21719400.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Jak powstaje nowotwór?

    Nowotwory są główną przyczyną zgonów na świecie. Szacuje się, że w Polsce choruje na nie ponad milion osób, a ok. 100 tys. umiera. Niestety, statystyki te z roku na rok są coraz mniej optymistyczne. Jak powstaje nowotwór? Czy da się zapobiec jego rozwojowi?

  • Gorączka plamista Gór Skalistych – przyczyny, objawy, leczenie

    Dla przeciętnego Polaka gorączka plamista Gór Skalistych brzmi niezwykle egzotycznie. Nie da się ukryć, że choroba w Polsce jest bardzo rzadko spotykana. Zagrożenie jest jednak realne, zwłaszcza dla osób, które podróżują do Stanów Zjednoczonych.

  • Zatrucie nikotynowe – objawy, leczenie przedawkowania

    Objawy zatrucia nikotyną zależne są głównie od liczby wypalonych papierosów. Uznaje się, że aby doszło do wystąpienia zatrucia nikotynowego, konieczne jest przyjęcie w krótkim czasie ok. 4-8 mg nikotyny. Podstawą oczyszczania organizmu z nikotyny jest oczywiście rzucenie palenia papierosów. Większość nikotyny dostarczanej wraz z wypalanym papierosem wydalana jest niemal natychmiastowo przez nerki.

  • WZW C – przyczyny, objawy, czynniki ryzyka wirusowego zapalenia wątroby typu C

    Wirusowe zapalenie wątroby typu C (HCV) to choroba wywołana przez wirusa zapalenia wątroby typu C. Choroba ta jest często nazywana „cichym zabójcą”, ponieważ wczesne stadium infekcji często nie daje objawów, a osoba zakażona może przez wiele lat nie wiedzieć, że jest chora. Wirusowe zapalenie wątroby typu C może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak marskość wątroby, rak wątrobowokomórkowy i niewydolność wątroby, jeśli nie zostanie zdiagnozowane i leczone na czas. Objawy wirusowego zapalenia wątroby typu C mogą obejmować zmęczenie, utratę apetytu, nudności i wymioty, bóle brzucha, ciemny mocz, żółtaczkę, świąd skóry czy bóle stawów.

  • Perforacja jelita – przyczyny, objawy, leczenie

    Perforacja jelita to bardzo poważne schorzenie, które wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej. Nieleczone może doprowadzić do śmierci. Jak rozpoznać przedziurawione jelito i co jest jego przyczyną? Jak wygląda leczenie i czy może się objeść bez interwencji chirurga?

  • Chłoniak – objawy, leczenie, rokowania i rodzaje nowotworu układu chłonnego

    Chłoniakiem określa się nieprawidłowy rozrost tkanki limfatycznej. Jednoznaczne wyjaśnienie pochodzenia chłoniaków i przyczyn ich występowania nadal pozostaje wyzwaniem dla współczesnej medycyny. Podstawą leczenia wszystkich rodzajów chłoniaków jest chemioterapia.

  • By-passy, czyli pomostowanie aortalno-wieńcowe – na czym polega ten zabieg?

    Pojęcie by-passów, używane często w środowisku medycznym, nadal nie jest do końca jasne dla reszty społeczeństwa. Pomostowanie aortalno-wieńcowe umożliwia doprowadzenie krwi do serca, co jest szczególnie istotne w przypadku m.in. zablokowania tętnic wieńcowych przez blaszki miażdżycowe.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij