Borelioza – objawy, przyczyny diagnostyka, leczenie choroby z Lyme
Katarzyna Makos

Borelioza – objawy, przyczyny diagnostyka, leczenie choroby z Lyme

Borelioza to choroba zakaźna przenoszona przez kleszcze, której przyczyną jest bakteria o nazwie Borellia burgdorferi. Zakażenie dotyczy wielu układów i jest trudne do rozpoznania. Objawy boreliozy są nieswoiste i zmienne w zależności od postaci choroby. Mogą obejmować rumień wędrujący (jest to jedyny charakterystyczny symptom choroby z Lyme), bóle stawów, znaczne osłabienie, bóle głowy, a gdy schorzenie nie jest odpowiednio wcześnie wykryte mogą wystąpić: niedowłady, drżenie mięśni, drgawki, problemy z koncentracją, otępienie. Sprawdź, jakie badania wykonać, gdy podejrzewasz u siebie boreliozę?

  1. Czym jest borelioza?
  2. Borelioza – czy każdy kleszcz przenosi boreliozę?
  3. Borelioza – objawy
  4. Borelioza u dzieci – jak się objawia?
  5. Jak rozpoznać boreliozę?
  6. Leczenie boreliozy
  7. Borelioza – profilaktyka

Czym jest borelioza?

Borelioza, zwana chorobą z Lyme, to schorzenie wywołane przez bakterię – krętka Borrelia burgdorferi, przenoszoną przez kleszcze. Ma różnorodny obraz – może zająć mięsień sercowy, układ stawowy lub nerwowy, a także wywołać różne zmiany skórne. Istnieje kilkanaście różnych genogatunków Borrelii – spośród nich wyodrębniono podgrupę Borrelia burgdorferi sensu lato, z czego za chorobotwórcze dla ludzi uznaje się B. burgdorferi sensu stricto, B. afzelii, B. garinii, B. bissettii oraz B. spielmanii. W Europie za większość zakażeń odpowiadają B. afzelii i B. garinii.

Borelioza – czy każdy kleszcz przenosi boreliozę?

Kleszcze mogą przenosić różne choroby – najczęściej boreliozę, kleszczowe zapalenie mózgu, ale także babeszjozę, erlichiozę, anaplazmozę, tularemię, gorączkę śródziemnomorską. Należy jednak pamiętać, że nie każdy kleszcz jest nosicielem krętka. Polska należy do krajów o wysokim i średnim odsetku kleszczy zakażonych krętkami – terenem największego ryzyka są wschodnie części Polski oraz Warmia i Mazury. Ryzyko zachorowania po jednorazowym ukłuciu przez pajęczaka wynosi 1% i wzrasta wraz z czasem przebywania kleszcza w skórze człowieka (do 5% przy 4 dniach kontaktu). 

Powiązane produkty

Jaki jest cykl rozwojowy kleszczy?

Cykl rozwojowy kleszcza trwa ok. 2 lata. Dorosła samica kleszcza po zapłodnieniu może złożyć średnio do 2 tysięcy jaj, z których wiosną wykluwają się larwy żerujące na małych zwierzętach (np. myszach). Kolejną postacią rozwojową w dalszym etapie jest nimfa bytująca już na większych kręgowcach (np. lisach), a także na ludziach. Okres jej największej aktywności przypada na maj oraz czerwiec. Nimfa kleszcza osiąga rozmiar 1–1,5mm, a przez to często zostaje niezauważona na skórze. To sprawia, że znacznie częściej jest wektorem boreliozy niż osobniki dorosłe. Po okresie zimowym z nimf wykształcają się osobniki dorosłe zdolne do rozrodu.

Kleszcze zaczynają żerować już przy 2°C, zatem do pierwszych pokłuć może dojść już w lutym. Dodatkowo ich rozwojowi sprzyja duża wilgotność środowiska. Najczęściej obszarem bytowania kleszczy są wysokie trawy – parki, lasy (kleszcze preferują lasy liściaste), obszary graniczne między lasem a łąką, polany, brzegi zbiorników wodnych. 

Pajęczaki wyczuwają swoją ofiarę za pomocą receptorów umieszczonych na przedniej parze odnóży – przyciągają je zapach ludzkiego potu, ciepło, ruch powietrza, jasne ubrania. Najchętniej żerują na ciele w okolicy pach, zgięć kolanowych, pachwin, krocza, bruzd pośladkowych, a u dzieci na szyi i głowie. 

Do transmisji krętka dochodzi poprzez kontakt śliny kleszcza z krwią człowieka. Inną, rzadszą drogą szerzenia się zakażenia jest zainhalowanie wydalin kleszcza lub poprzez ranę na skórze żywiciela. 

Borelioza – objawy

Postać wczesna boreliozy

Wczesna zlokalizowana postać boreliozy może objawiać się jako rumień wędrujący lub chłoniak limfatyczny skóry (borrelial lymphoma).

Rumień wędrujący (erythema migrans, EM) to zmiana skórna w formie czerwonej plamy z przejaśnieniem w środku, o średnicy >5cm. Powiększa się obwodowo (czyli „migruje”), występuje najczęściej na tułowiu lub kończynach w miejscu ukąszenia przez kleszcza. Rzadko rumieniowi wędrującemu towarzyszy ból czy świąd. 

EM uznaje się za objaw patognomoniczny boreliozy, pojawia się w ciągu miesiąca od ukłucia przez kleszcza. To, co odróżnia go od odczynu alergicznego po ukąszeniu przez owady, to brak świądu, pieczenia, odczynu zapalnego z obrzękiem i zwiększonym uciepleniem. Odczyn alergiczny pojawia się bardzo szybko, w przeciągu 48 godzin i zmniejsza się po zastosowaniu leków przeciwhistaminowych, np. zawierających dimetyndenu maleinian w formie żelu. 

Borrelial lymphoma jest rzadką postacią boreliozy, występuje w charakterze sinawego, bezbolesnego guzka zazwyczaj w okolicy ucha, krocza, sutków. Pojawia się częściej u dzieci. Rozpoznanie zakażenia B. burgdorferi wymaga diagnostyki serologicznej. 

Borelioza – postać wczesna rozsiana

Rozsiana infekcja może objawiać się jako: rumień wędrujący mnogi, neuroborelioza, ostre zapalenie stawów, ostre zapalenie mięśnia sercowego. Mnogie rumienie są objawem dużego stężenia mnożących się we krwi krętków, często towarzyszy im gorączka, ból głowy, złe samopoczucie. Może dojść do zajęcia innych narządów (OUN, oko, serce). 

Neuroborelioza występuje najczęściej jako zajęcie nerwów czaszkowych – zazwyczaj dotyczy nerwów unerwiających mięśnie twarzy i gałki ocznej (twarzowy, okoruchowy, odwodzący, bloczkowy). Objawia się to porażeniem i niedowładem – w przypadku nerwu twarzowego osoba chora nie może zmarszczyć czoła, zacisnąć mocno powiek, może też występować opadanie kącika ust.

W przypadku nerwów unerwiających mięśnie oka może dochodzić do zaburzeń widzenia (dwojenie obrazu), wystąpienia zeza itp. W przebiegu neuroboreliozy może dojść również do zapalenia opon mózgowo–rdzeniowych, zapalenia mózgu, rdzenia kręgowego, porażenia nerwów korzeniowych. Ostre zapalenie stawów w przebiegu boreliozy dotyczy pojedynczych, asymetrycznych, dużych stawów i wiąże się z ich bólem oraz obrzękiem. 

Borelioza – postać późna

Postać późna boreliozy przybiera formę: 

  • przewlekłego zapalenia stawów,
  • neuroboreliozy,
  • przewlekłego zanikowego zapalenia skóry – występuje po kilku latach od zakażenia, częściej u kobiet; jest to czerwona lub sinoczerwona zmiana, najczęściej na kończynach. 

PREPARATY NA INSEKTY

PREPARATY DLA ALERGIKÓW

PLASTRY

Borelioza u dzieci – jak się objawia?

U dzieci (ze względu na ich niższy wzrost) najczęściej do pokłuć przez kleszcze dochodzi w okolicy głowy i szyi, zatem rumień wędrujący częściej występuje u nich właśnie w tym rejonie. Pojawia się on u większości dzieci (77–89%). Znacznie wcześniej pojawiają się także u nich objawy zajęcia układu neurologicznego – wynikać to może właśnie z bliskiej lokalizacji pokłuć i OUN. 

W przypadku dzieci, częściej niż u dorosłych, borelioza objawia się jako chłoniak boreliozowy. Inaczej przebiega też rzadki zespół Bannwartha (zapalenie opon mózgowo–rdzeniowych z zajęciem korzeni nerwowych i towarzyszącymi niedowładami kończyn). W przeciwieństwie do dorosłych występuje we wczesnej fazie zakażenia i charakteryzuje się dobrą odpowiedzią na leczenie.

Jak rozpoznać boreliozę?

Podstawą rozpoznania boreliozy jest obraz kliniczny – jeżeli pacjent nie prezentuje żadnych objawów skórnych, sercowych lub ze strony układu nerwowego, stawowego, to nie ma podstaw do włączenia leczenia, nawet przy dodatnich testach laboratoryjnych w kierunku boreliozy. Są one badaniami pomocniczymi, najważniejszy jest wywiad. Jakie testy na boreliozę można wykonać?

W przypadku podejrzenia boreliozy najpierw wskazane jest wykonanie badania przeciwciał metodą ELISA, a przy dodatnim wyniku w dalszym etapie metodą Western blot.

Jedyną postacią, która nie wymaga pogłębionej diagnostyki jest rumień wędrujący – w przypadkach niebudzących wątpliwości wskazane jest natychmiastowa antybiotykoterapia. 

Test ELISA 

Test ELISA jest testem przesiewowym i polega na wykryciu przeciwciał przeciwko krętkowi B. burgdorferi w klasie IgM i IgG. Przeciwciała IgM pojawiają się w ok.3–4 tygodniu od zakażenia, a przeciwciała IgG później, w 4–6 tygodniu. Maksymalne stężenie osiągają odpowiednio: w 6–8 tygodniu oraz 4–6 miesiącu. Przeciwciała te mogą utrzymywać się wiele lat po przebytym zakażeniu, nie mając żadnego znaczenia klinicznego, dlatego tak ważna jest korelacja wyników laboratoryjnych z obrazem chorobowym pacjenta.

Ze względu na to, że przeciwciała te mogą być fałszywie dodatnie (w przypadku chorób autoimmunologicznych, zakażenia HSV, EBV, albo innymi krętkami; szczególnie w kl. IgM, w przypadku pozytywnego wyniku należy oznaczyć przeciwciała metodą Western blot. Przeciwciała te można oznaczyć w surowicy krwi, a także w płynie mózgowo–rdzeniowym (przy podejrzeniu neuroboreliozy).

Test Western Blot (immunoblotting)

Metoda Western Blot ma większą swoistość niż test ELISA, wykrywa swoiste przeciwciała przeciwko określonym, specyficznym antygenom na powierzchni komórki bakterii. Test ten nie powinien być wykonywany z pominięciem pierwszego etapu (ELISA). Tak samo, jak w przypadku testu ELISA, przeciwciała mogą być obecne długo po przechorowaniu boreliozy.

Należy pamiętać, że przeciwciała przeciwko Borrelii mogą być wykrywane po prawidłowym leczeniu, dlatego nie powinny służyć do monitorowania jego skuteczności. Natomiast zbyt wczesne wykonanie diagnostyki serologicznej może wiązać się z uzyskaniem wyników fałszywie ujemnych – trzeba pamiętać o tzw. okienku serologicznym na początku infekcji, kiedy to organizm nie wyprodukował jeszcze przeciwciał.

Inne badania na boreliozę

Nie zaleca się badań typu hodowla Borrelii, wykrywanie jej antygenów w moczu, poszukiwanie antygenów lub cyst czy testy transformacji limfocytów. Pomocniczo mogą być wykonywane testy na obecność DNA bakterii w płynie mózgowo–rdzeniowym lub wycinku skóry metodą PCR. Metoda ta może być szczególnie przydatna we wczesnej fazie neuroboreliozy lub u osób z niedoborami odporności humoralnej.

Leczenie boreliozy

Leczenie boreliozy polega na zastosowaniu antybiotyków. W zależności od postaci choroby oraz wieku pacjenta, dobiera się odpowiedni lek i czas trwania terapii.

Leczenie trwa 21–28 dni, lekami pierwszego rzutu są zazwyczaj amoksycylina, doksycyklina lub ceftriakson. Jeśli leczenie nie przynosi poprawy lub objawy nawróciły, to najpierw powinno się zweryfikować rozpoznanie i ew. wykluczyć inne choroby. 

W przypadku braku efektu drugiego cyklu terapii, dalsze długotrwałe stosowanie antybiotyków jest przeciwwskazane. U części pacjentów z przewlekłą postacią boreliozy symptomy mogą się nie wycofać całkowicie mimo leczenia i pozostać jako utrwalone. 

Borelioza – profilaktyka

Brak jest wskazań do stosowania antybiotyków w przypadku każdego ukąszenia przez kleszcza w ramach profilaktyki boreliozy. Wynika to z tego, że nie każdy kleszcz jest nosicielem krętka B. burgdorferi i nie każde ukłucie grozi zarażeniem się (szczególnie jeśli kleszcz pozostaje na krótko w skórze i jest szybko usunięty). Jeśli doszło do mnogich pokłuć przez kleszcze, to dopuszczalna jest jednorazowa, profilaktyczna dawka antybiotyku np. doksycykliny (w przypadku dzieci amoksycyliny). 

Ważna jest odpowiednia technika usunięcia kleszcza – nie należy go niczym smarować ani miażdżyć (kleszcz może bowiem zwymiotować, co zwiększa ryzyko przeniesienia bakterii z jego przewodu pokarmowego do krwi człowieka). Najlepiej uchwycić go przy pomocy pęsety albo specjalnego lasso jak najbliżej skóry i wyciągnąć ruchem pionowym pod kątem 90 stopni.

Podstawą powinno być jednak stosowanie repelentów odstraszających kleszcze, noszenie ubrań z długimi rękawami oraz zakładanie czapek (w szczególności u dzieci) w trakcie spacerów po parku czy lesie. Istotne jest też każdorazowe sprawdzanie ciała i ubrań w poszukiwaniu niechcianych „pasażerów na gapę”. Warto także zatroszczyć się w tej kwestii o swoich pupili – psy, koty. 

  1. E. Ołdak, Borelioza w wieku dziecięcym, „Pediatria po Dyplomie” 2013, t. 17, nr 3, s. 34–40.
  2. National Institute for Health and Care Excellance, Lyme disease. NICE guideline, „nice.org.uk” [online], nice.org.uk/guidance/ng95, [dostęp:] 07.06.2021.
  3. S. A. Pancewicz, A. M. Garlicki, A. Moniuszko–Malinowska i in., Diagnostyka i leczenie chorób przenoszonych przez kleszcze. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych, „Przegląd Epidemiologiczny” 2015, t. 69, s. 421–428.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady

    DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia?

  • Czy „latające kleszcze” mogą zagrażać ludziom? W jaki sposób się przed nimi chronić?

    Strzyżaki sarnie obecne w polskich lasach, potocznie zwane „latającymi kleszczami”, to pasożyty, które żerują głównie na dzikich zwierzętach, ale zdarza się, że tymczasowo, także ludziach. Podobnie jak kleszcze, żywią się krwią, nie są jednak pajęczakami. Ukąszenia strzyżaków są wyjątkowo bolesne i mogą być niebezpieczne dla alergików. Te stawonogi mogą być wektorem, który przenosi różne chorobotwórcze drobnoustroje.

  • Jak wyciągnąć kleszcza psu i kotu? Instrukcja krok po kroku

    Kleszcze to uciążliwe pasożyty, które mogą przenosić groźne choroby na zwierzęta. Na szczęście ich usunięcie jest stosunkowo proste, o ile wiemy, jak się do tego zabrać. Jak bezpiecznie i skutecznie wyciągnąć kleszcza psu i kotu, by zminimalizować ryzyko infekcji? Co zrobić z kleszczem?

  • Jak skutecznie chronić psa lub kota przed pasożytami? Praktyczne porady

    Pasożyty stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia naszych pupili - psów i kotów. Zarażenie nimi może prowadzić do groźnych chorób, a nawet do stanów zagrażających życiu – szczególnie u młodych zwierząt. Dowiedz się, jak skutecznie dbać o profilaktykę, regularne odrobaczanie oraz ochronę przed pchłami i kleszczami.

  • Repelenty – rodzaje. Jak stosować środki odstraszające owady?

    Ukąszenia owadów często skutkują miejscowym obrzękiem, świądem oraz bólem, które przeważnie – w przypadku braku uczulenia – dość szybko ustępują. Wiele zwierząt przenosi jednak poważne schorzenia, takie jak borelioza, dlatego w celu ochrony ludzkiego zdrowia powinno stosować się środki zapobiegawcze – repelenty. Jakie rodzaje środków na komary i kleszcze są najskuteczniejsze?

  • Babeszjoza – przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie

    Babeszjoza to rzadko występująca choroba, która jest często przenoszona wraz z innym zakażeniem odkleszczowym, np. boreliozą. Jest wyjątkowo niebezpieczną dolegliwością odzwierzęcą, ponieważ poprzez namnażanie się pierwotniaka Babesia w erytrocytach osoby zakażonej może dojść do niedokrwistości (anemii) i hemolizy, czyli procesu uszkodzenia i późniejszego rozpadu (przenoszących tlen) krwinek czerwonych. W skrajnych przypadkach stan ten może doprowadzić do niewydolności wielonarządowej i śmierci. Jakie są objawy babeszjozy, jak zdiagnozować zakażenie i jak wygląda leczenie zoonozy? Odpowiedzi na to pytanie znajdują się w niniejszym artykule.

  • Kleszczowe zapalenie mózgu – przyczyny, objawy, leczenie, szczepionka

    Kleszczowe zapalenie mózgu to odzwierzęca choroba zakaźna. Czynnikiem, który ją wywołuje jest ukąszenie kleszcza i przedostanie się do organizmu człowieka wirusa z rodzaju flawiwirusów (rzadko KZM może być spowodowane spożyciem niepasteryzowanego mleka zakażonego zwierzęcia). Objawy kleszczowego zapalenia mózgu obejmują m.in. wysoką gorączkę, silne bóle głowy, wymioty, nudności, objawy oponowe, zaburzenia świadomości, niedowłady, zaburzenia oddychania. Dowiedz się, jak wygląda leczenie KZM oraz jak mu zapobiegać.

  • Rumień wędrujący – jak go rozpoznać? Zdjęcia, diagnostyka, leczenie

    Rumień wędrujący (łac. erythema migrans) to charakterystyczna wysypka skórna pojawiająca się jako objaw wczesnego stadium boreliozy. Rumień po ukłuciu kleszcza ma kolisty kształt, wędruje, stopniowo się powiększając (przypomina tarczę strzelniczą – pomiędzy jego centrum a okręgiem zewnętrznym pojawia się blada obręcz). Rumień wędrujący jest widoczny średnio od 1 do 3 tygodni od ukąszenia u ok. 80 % chorych na boreliozę. Jak odróżnić go od reakcji alergicznej? Jak długo utrzymuje się rumień wędrujący?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl