Gra na perkusji (i innych instrumentach) poprawia funkcjonowanie mózgu

Perkusiści są mistrzami koordynacji ruchowej, ponieważ do gry wykorzystują wszystkie cztery kończyny, które muszą wykonywać zupełnie inne ruchy. Taka koordynacja na co dzień nie jest nam potrzebna, dlatego pod tym względem perkusiści posiadają unikalny zakres umiejętności. 

Nie-perkusistom na co dzień trudno jest wykonywać identyczne czynności prawą i lewą ręką, nie wspominając o kończynach dolnych. To wszystko sprawiło, że naukowcy z Ruhr-Universität i Bergmannsheil University Clinic postanowili sprawdzić, czy niezwykłe umiejętności perkusistów przekładają się na sposób funkcjonowania ich mózgów. Już wcześniejsze badania pokazywały, że gra na instrumentach jest w stanie wywoływać zmiany w mózgu, pod warunkiem, że stoją za nią lata praktyki. 

Istotna istota biała

W eksperymencie, który przeprowadzili, wzięło udział 20 profesjonalnych perkusistów z kilkunastoletnim doświadczeniem muzycznym. Warunkiem uczestnictwa było również, by byli oni aktywni, a więc nadal grali na swoim instrumencie. Średni czas, który każdy z nich poświęcał na grę wynosił 10,5 godziny tygodniowo. Tak samo liczna była grupa kontrolna, w której znalazły się osoby nigdy nie mające styczności z instrumentami muzycznymi. Wszyscy uczestnicy zostali poddani obrazowaniu mózgu metodą rezonansu magnetycznego, by sprawdzić, czy ich funkcje i struktury się różnią. 

We wcześniejszych badaniach naukowcy przyglądali się przede wszystkim zmianom w istocie szarej, odpowiadającej między innymi za pamięć i koncentrację, mowę oraz podejmowanie decyzji. Autorzy tego badania postanowili jednak skupić się na istocie białej, stanowiącej „autostradę informacyjną” ludzkiego mózgu, dzięki czemu jest w stanie skomunikować ze sobą nawet jego najodleglejsze obszary. Jeszcze do niedawna jej rola była niedoceniana przez lekarzy, ale coraz więcej mówi się o kluczowej roli istoty białej w wielu procesach. 

Badacze z obu jednostek skupili się na ciele modzelowatym, czyli odcinku istoty białej łączącym obie półkule. Ich zdaniem niezwykła dla perkusistów zdolność koordynacji wielu kończyn jednocześnie (ze szczególnym uwzględnieniem rąk), ma związek z hamującymi funkcjami ciała modzelowatego. 

Zwiększona efektywność mózgów perkusistów

Jak się okazało, zgodnie z przewidywaniami naukowców, dało się dostrzec istotne różnice w strukturze ciała modzelowatego między perkusistami i nie-perkusistami. Ciało modzelowate perkusistów ma wyższy współczynnik dyfuzji niż u osób z grupy kontrolnej, zwłaszcza w przedniej części. Zdaniem naukowców obecne w nim włókna u osób grających na perkusji są mniej liczne, ale za to grubsze, co ma istotne znaczenie, ponieważ włókna większej grubości szybciej przewodzą impulsy.

Warto grać na instrumencie

Elementem badania było także sprawdzenie, w jaki sposób perkusiści posługują się swoim instrumentem. Wykorzystując oprogramowanie oparte o technologię konsoli do gier, można było prześledzić ich ruchy przy wykonywaniu różnych zadań i kompozycji. Podobne zadania otrzymali nie-perkusiści, którzy z oczywistych względów poradzili sobie znacznie gorzej. Na podstawie pomiaru stwierdzono, że najwyższe prędkości dyfuzji w ciele modzelowatym mają Ci, którzy najlepiej poradzili sobie z testem perkusyjnym. Co ciekawe, w przypadku perkusistów niższa aktywność mózgu wiąże się z lepszą zdolnością motoryczną. Oznacza to, że mózg musi podjąć mniejszy wysiłek, żeby wykonać zadanie.