Ćwiczenia podczas ciąży chronią dziecko przed otyłością

Wyniki badania przeprowadzonego przez naukowców z Washington State University dowodzą, że potomstwo myszy, które ćwiczyły podczas ciąży, w mniejszym stopniu odczuwało konsekwencje diety wysokotłuszczowej. Choć wcześniejsze eksperymenty wykazały, iż podejmowanie aktywności fizycznej w stanie brzemiennym przez otyłe matki ma dobry wpływ na potomstwo, to badanie jest pierwszym, sugerującym tę samą zależność również, gdy kobieta w ciąży nie ma problemów z wagą.

Dobry kontra zły tłuszcz

Wspomniane badanie zostało przeprowadzone na modelu zwierzęcym i zakładało, że biorące w nim udział samice myszy będą podejmowały 60 minut aktywności fizycznej o średniej intensywności – każdego dnia przez cały okres trwania ciąży. W grupie kontrolnej znalazło się również potomstwo gryzoni, które nie ćwiczyły.

Po odstawieniu od piersi, u młodych aktywnych zwierząt stwierdzono zwiększone poziomy protein powiązanych z występowaniem brązowej tkanki tłuszczowej. Ten rodzaj tkanki przekształca tłuszcz oraz cukier w ciepło. Badacze zaobserwowali także wyższą temperaturę, co znaczyło, iż wspomniana tkanka działała bardziej efektywnie niż w przypadku potomstwa niećwiczących matek, sprzyjając zapobieganiu otyłości i problemom metabolicznym.

Po zakończeniu karmienia naturalnego, młode zwierząt z obu grup przeszło na dietę wysokotłuszczową na okres ośmiu tygodni. Aktywne myszy nie tylko przybrały mniej na wadze, ale wykazywały nikłą ilość symptomów chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca i stłuszczenie wątroby.

Ćwicz w ciąży na zdrowie – swoje i dziecka

Na podstawie wyników eksperymentu autorzy sugerują, że kobiety w ciąży powinny regularnie podejmować aktywność fizyczną, dzięki temu sprzyjają zdrowiu metabolicznemu swoich dzieci. Brak ćwiczeń może predysponować potomstwo do otyłości, co ma związek z upośledzeniem funkcji termogenicznych. 

Naukowcy z Washington State University planują wykonanie dodatkowych badań pozwalających lepiej zrozumieć mechanizmy biologiczne odpowiedzialne za poprawę przemiany materii potomstwa matek aktywnych w stanie brzemiennym.

Stres matki kontra otyłość dziecka

Wśród czynników zwiększających ryzyko otyłości u dzieci znajduje się stres, którego matki doświadczają w początkowym okresie życia swojego potomstwa. Zdaniem naukowców z Niemiec, będących autorami badania, szczególnie newralgiczny pod tym względem jest moment między ciążą a pierwszymi dwoma latami życia. Właśnie wtedy dzieci są najbardziej podatne i wrażliwe na oddziaływanie okoliczności zewnętrznych mogących doprowadzić do otyłości oraz szeregu chorób.

Wspomniane wnioski zostały sformułowane na podstawie analizy materiałów pochodzących z szeroko zakrojonego badania nad zdrowiem matek i dzieci w Niemczech. Naukowcy pozyskali dane o wzroście i wadze potomstwa – by ustalić ich BMI – oraz informacje z wypełnionych kwestionariuszy o stresie odczuwanym przez matki. Zdobyte wiadomości na temat podnoszenia się poziomu kortyzolu podczas ciąży i w pierwszych dwóch latach życia dziecka zostały porównane ze wskaźnikami BMI mierzonymi do piątego roku życia, co miało na celu odkrycie korelacji między tymi zjawiskami.

Co najbardziej stresuje matki?

Jeśli matka odczuwała znaczący stres podczas pierwszego roku życia dziecka, podnosiła tym samym prawdopodobieństwo na wysokie BMI swojego potomka przez okres około pięciu lat. Zależność była szczególnie widoczna u dziewczynek. Oznacza to, że córki zestresowanych kobiet są bardziej narażone na otyłość od tych, których rodzicielki nie doświadczały wyraźnego podnoszenia się poziomu kortyzolu. Wniosek zostaje w zgodzie z eksperymentem, sugerującym, że chłopcy lepiej znoszą matczyny niepokój.

Stres matki w drugim roku życia nie miał znaczącego wpływu na wagę dzieci w badanym okresie, co wskazuje na największe znaczenie pierwszych 12 miesięcy. Nic w tym dziwnego, biorąc pod uwagę, że w tym czasie matka i dziecko spędzają wspólnie niemal każdą chwilę – wszystkie emocje, których doświadcza, są znacznie intensywniej odczuwane przez jej potomka.