Rzęsistkowica – najważniejsze informacje
Jak często występuje zakażenie rzęsistkowicą?
Rzęsistkowica jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Zdecydowanie częściej problem dotyka kobiet niż mężczyzn. Do zakażenia rzęsistkiem pochwowym dochodzi zwykle u osób aktywnych seksualnie. Ponadto częstość zachorowań z powodu rzęsistkowicy zdecydowanie wzrasta wraz z wiekiem pacjenta.
Miejsca bytowania rzęsistka pochwowego
U kobiety głównym miejscem bytowania pierwotniaka Trichomonas vaginalis jest pochwa, a także cewka moczowa i pęcherz moczowy. U mężczyzn natomiast rzęsistek pochwowy bytuje głównie w cewce moczowej, ale może też znajdować się w gruczole krokowym czy w pęcherzykach nasiennych.
Objawy zakażenia rzęsistkiem pochwowym
Zakażenie rzęsistkiem pochwowym może mieć postać ostrą lub przewlekłą.
Zdarzają się sytuacje, w przebiegu których pierwotniak bytuje w układzie moczowo-płciowym kobiety lub mężczyzny przez wiele lat i nie daje żadnych objawów. Mówimy wtedy o postaci przewlekłej rzęsistkowicy, podczas której kobieta lub mężczyzna są bezobjawowymi nosicielami.
W przypadku postaci ostrej z kolei, głównym objawem zakażenia u kobiety jest obecność pienistych żółtozielonych upławów o bardzo nieprzyjemnym zapachu. Innym symptomem jest świąd i pieczenie pochwy oraz okolicy całego krocza. Dodatkowo zwykle obecny jest ból cewki moczowej oraz bolesne parcie na mocz. Kobieta w tej sytuacji zwykle oddaje mocz zdecydowanie częściej, ale w mniejszych ilościach, a mikcji towarzyszą ból i pieczenie. Typowym objawem zakażenia rzęsistkiem pochwowym jest też ból w podbrzuszu o różnym nasileniu.
U mężczyzn natomiast rzęsistkowica ma zwykle ma przebieg bezobjawowy. Jeśli jednak pojawią się jakieś symptomy, są związane ze stanem zapalnym cewki moczowej: bol i pieczenie przy oddawaniu moczu, białawy śluzowo-ropny wyciek z cewki moczowej. Pacjent oddaje mocz zdecydowanie częściej i małymi porcjami, czemu również towarzyszą zwykle ból i pieczenie. Czasami pojawia się zaczerwienie i obrzęk prącia, jak również nadżerki na żołędzi oraz różnego rodzaju bóle krocza i podbrzusza.
Jak diagnozuje się rzęsistkowicę?
Gdy kobieta lub mężczyzna zgłoszą się do lekarza, ten już na podstawie szczegółowego wywiadu może zacząć podejrzewać, że mogło dojść do zakażenia pierwotniakiem Trichomonas vaginalis. Jednak dla stuprocentowej pewności konieczne jest wykonanie badan dodatkowych – przede wszystkim pobrania wydzieliny z pochwy u kobiety lub z cewki moczowej u mężczyzn. Jeśli w pobranym materiale stwierdzi się obecność rzęsistka pochwowego, diagnoza nie pozostawia już żadnych wątpliwości.
Leczenie rzęsistkowicy
Do leczenia zakażenia rzęsistkiem pochwowym wykorzystuje się leki przeciwpierwotniakowe – zwykle metronidazol. Leki te stosuje się doustnie – stosowanie ich przez kobietę w formie globulek dopochwowych zwykle nie daje żadnego efektu.
W czasie kuracji nie powinno się odbywać kontaktów seksualnych.
Kobiety, które były leczone z powodu zakażenia rzęsistkiem pochwowym, powinny po trzech miesiącach od zakończenia leczenia wykonać badanie kontrolne, aby upewnić się, że leczenie było skuteczne i nie doszło do nawrotu infekcji.
Możliwe powikłania rzęsistkowicy
Jeśli zakażenie rzęsistkiem pochwowym nie jest leczone we właściwy sposób i infekcja się przewleka, wtedy niestety może dojść do powstania groźnych powikłań.
W przypadku kobiet przewlekły stan zapalny może objąć jajniki czy jajowody, możliwe jest też uszkodzenie szyjki macicy. Należy pamiętać, że przewlekły stan zapalny narządów rodnych może doprowadzić do najgorszego z możliwych powikłań, czyli do niepłodności.
Profilaktyka zakażenia rzęsistkiem pochwowym
Ponieważ rzęsistkowica jest chorobą przenoszoną drogą płciową, należy przede wszystkim unikać przygodnych kontaktów seksualnych. Jeśli jednak już do takiego kontaktu dojdzie, zawsze konieczne jest użycie prezerwatywy, która w znaczący sposób zmniejsza ryzyko ewentualnego zakażenia rzęsistkiem pochwowym.
Nie powinniśmy współżyć z osobami, które są w trakcie leczenia rzęsistkowicy – wtedy bowiem ryzyko ewentualnego zakażenia jest wysokie.
