Wszawica łonowa – jak z nią walczyć?

Przyczyny wszawicy łonowej

Czynnikiem wywołującym jest wesz łonowa (Pediculus pubis) zewnętrzny pasożyt, który swoimi rozmiarami (1,5-2 mm) jest mniejszy w porównaniu do wszy głowowej czy odzieżowej. Stawonogi te żywią się ludzką krwią, ale nie należą do gatunku, który przenosi poważne zakaźne choroby bakteryjne i wirusowe. Do zakażenia dochodzi najczęściej w sposób bliski i bezpośredni tj. w czasie kontaktu płciowego, dlatego też ten rodzaj wszawicy najczęściej stwierdza się u osób dorosłych, ale do zakażenia może również dojść poprzez np. używanie wspólnych przedmiotów tj. pościel czy poprzez noszenie wspólnej odzieży. Charakterystyczną cechą tego pasożyta jest przytwierdzanie się do włosów tuż przy samej skórze. Mimo, że zajmuje okolice owłosione ciała praktycznie nie umiejscawia się w obrębie skóry owłosionej głowy.

Dojrzałe osobniki są zazwyczaj jasnoszare - niekiedy trudno jest dostrzec ich obecność w obrębie owłosienia i dopiero po mechanicznym wyrwaniu włosa jest to możliwe. W okresie ok. jednego miesiąca samiczka składa ok. 200-300 jaj, które dojrzewają w ciągu 2-3 tygodni. Jaja (nazywane inaczej gnidami) przytwierdzane są do włosów tuż nad powierzchnią skóry.

Objawy wszawicy łonowej

Pasożyt jak sama nazwa wskazuje najczęściej zajmuje okolicę łonową, ale w rzadszych przypadkach może rozprzestrzeniać się i bytować na włosach okolicy brzucha, ud, pachwin, pach a nawet brwi i rzęs (zwłaszcza u dzieci). Objawem dominującym jest świąd, który nasila się w nocy. W większości przypadków stwierdza się obecność tzw. plam błękitnych (maculae coeruleae) - są to plamy koloru sinofioletowego lub szarawego, zlokalizowane głównie na skórze brzucha, ud i klatki piersiowej, które powstają w miejscu ukąszenia przez wszy i są wynikiem rozpadu (hemolizy) krwinek czerwonych. Nadmierny świąd i intensywne drapanie może doprowadzić do powstania ran i wtórnych zakażeń bakteryjnych. W bardziej zaawansowanych przypadkach wszawicy łonowej może również dojść do powiększenia regionalnych (pachwinowych) węzłów chłonnych. U dzieci z racji częstszego zajmowania brwi i rzęs, świąd i pocieranie oczu prowadzi do podrażnienia tej okolicy i może przyczynić się do rozwoju wtórnych infekcji bakteryjnych, czego wyrazem jest zapalenie brzegów powiek oraz spojówek. 

Leczenie wszawicy łonowej

Na rynku możemy znaleźć wiele preparatów zwalczających wszawicę. Bardzo skutecznym i mało toksycznym lekiem jest 1% permetryna (w postaci kremu, szamponu), a także preparaty zawierające w swoim składzie dimetikon i cyklometikon (w postaci płynów, lotionów, szamponów, roztworów), które cechują się szybkim czasem działania (10-15 minut) i które bezpiecznie można stosować u dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią. Po leczeniu należy regularnie sprawdzać czy w dalszym ciągu obecne są gnidy lub wszy a w przypadku stwierdzenia ich obecności kurację należy powtórzyć.

W czasie leczenia należy pamiętać również o częstej zmianie pościeli i bielizny, które należy wyprać w wyższej temperaturze. Dodatkowym zaleceniem  ułatwiającym proces leczenia może okazać się depilacja owłosienia łonowego. W przypadku współistnienia wtórnych zakażeń bakteryjnych zmian skórnych, lekarz może przepisać antybiotyki stosowane miejscowo.