Tasiemiec – objawy i leczenie

Jakie objawy daje zakażenie tasiemcem nieuzbrojonym? Jak można się nim zarazić?

Do zarażenia tasiemcem nieuzbrojonym dochodzi na skutek spożycia surowego, zarażonego wągrami mięsa wołowego. Najczęstszym objawem u pacjentów zarażonych tasiemcem nieuzbrojonym są bóle brzucha, które są głównie zlokalizowane w nadbrzuszu, mają one charakter ucisku lub ssania, które pojawia się zazwyczaj w godzinach rannych. Dość częste są również mdłości, poza tym dochodzi też do spadku masy ciała. Dodatkowo obecny jest też wzrost lub spadek łaknienia.

Zdecydowanie rzadziej pojawiają się wymioty, osłabienie, biegunki lub zaparcia, jak również zaburzenia snu czy też uczucie ucisku w gardle. 

Przeczytaj również, jakie choroby pasożytnicze mogą dotyczyć dzieci.

W jaki sposób rozpoznaje się zakażenie tasiemcem nieuzbrojonym?

Rozpoznanie zostaje postawione w momencie, kiedy pacjent zaobserwuje w wydalonym kale obecność członów tasiemca nieuzbrojonego. Czasami, dla pewności (często bowiem człony tasiemca nieuzbrojonego mylone są z owsikami) wykonuje się badanie kału na obecność pasożytów. Zdarza się też, że w przypadkach naprawdę wątpliwych oznacza się w kale swoiste antygeny tasiemca nieuzbrojonego (fecal-antigen test).

Jak leczy się zakażeniem tasiemcem nieuzbrojonym?

Fragmenty "ciała" tasiemca po zażyciu leków są zwykle wydalane jeszcze tego samego dnia. Aby jednak mówić o skutecznej kuracji, należy obserwować po leczeniu wydalany stolec - o braku zakażenia decyduje brak wydalania członów tasiemca przez co najmniej cztery miesiące. 

Jakie objawy daje zakażenie tasiemcem uzbrojonym?

Innym rodzajem tasiemca, który także może "zaatakować" człowieka, jest tasiemiec uzbrojony. Od tasiemca nieuzbrojonego rożni się on tym, że na jego główce znajdują się haczyki, za pomocą których tasiemiec przyczepia się do ściany jelita przewodu pokarmowego człowieka, co powoduje, że zdecydowanie trudniej jest go wydalić.

Jak wygląda cykl rozwoju tasiemca uzbrojonego? Cykl rozwojowy tasiemca uzbrojonego jest bardzo podobny do cyklu rozwojowego tasiemca nieuzbrojonego, z tą jednak różnicą, że żywicielem pośrednim tasiemca uzbrojonego jest świnia.

Do zakażenia tasiemcem uzbrojonym dochodzi po spożyciu surowego lub niedogotowanego mięsa świni. Typowym objawem zakażenia tasiemcem uzbrojonym są również bóle brzucha, ponadto mogą być obecne nudności i wymioty, dodatkowo obecne jest też ciągłe osłabienie. Pacjent cierpi też z powodu niedokrwistości oraz różnego rodzaju braków witamin (awitaminozy). 

W jaki sposób stawia się rozpoznanie zakażenia tasiemcem uzbrojonym?

Rozpoznanie zakażenia tasiemcem uzbrojonym stawia się na podstawie dokładnie zebranego od pacjentów wywiadu oraz po zaobserwowaniu  w wydalonym kale członów tasiemca. W przypadku wątpliwości diagnostycznych należy wykonać badanie kału na obecność pasożytów.

Jak leczy się zakażenie tasiemcem uzbrojonym?

Do leczenia wykorzystuje się, podobnie jak w przypadku tasiemca nieuzbrojonego, prazykwantel oraz niklozamid. Skuteczność leczenia ocenia się na podstawie badania kału, powtarzanego co dwa tygodnie w drugim i trzecim miesiącu po przeprowadzonej kuracji. 

Tasiemiec karłowaty

Czasami dochodzi do zakażenia tasiemcem karłowatym. Człowiek zaraza się nim drogą kontaktową lub też drogą pokarmową poprzez zabrudzone ręce, zabawki lub pożywienie. Kolejnym tasiemcem, który może wywoływać zakażenie u człowieka, jest bruzdogłowiec szeroki, sporadycznie dochodzi też do infekcji tasiemcem psim lub szczurzym. Objawy zakażenia tymi tasiemcami są bardzo podobne do tych wywołanych zakażeniem tasiemcem uzbrojonym i nieuzbrojonym. Obecne są zatem nawracające bóle brzucha, mogą też pojawić się wzdęcia oraz nudności.

W przypadku zakażenia bruzdogłowcem szerokim bardzo charakterystycznym objawem jest też niedokrwistość megaloblastyczna wywołana wchłanianiem przez tasiemca dużych ilości witaminy B12, przez co nie jest ona wchłaniana przez zarażonego człowieka. Do postawienia rozpoznania konieczne jest zebranie od pacjenta dokładnego wywiadu oraz zbadanie go, jak również wykonanie badania kału na obecność pasożytów. Leczenie polega na podaniu  leków doustnych we właściwie dobranych dla każdego pacjenta dawkach.