„Czarny kaszel” uderzył w uwielbianym przez Polaków miejscu

W niemal całej Europie liczba przypadków zachorowań na krztusiec gwałtownie rośnie. Ogniska choroby występują przede wszystkim w Czechach i Chorwacji. Najgorzej jest właśnie na Bałkanach, gdzie odnotowano ponad 6100 przypadków krztuśca. W Czechach w styczniu zaobserwowano 28 przypadków, teraz zgłoszono ich prawie 3100. Czy w Polsce jest niebezpiecznie? Czy liczba zachorowań także rośnie?

1. Krztusiec atakuje Europę
2. Krztusiec – jak uniknąć zakażenia?
3. Jak rozpoznać zakażenie krztuścem? Jakie jest ryzyko śmierci?

Krztusiec atakuje Europę

Mówiąc o krztuścu, często używa się określeń, takich jak koklusz, „czarny kaszel” czy „studniowy kaszel”. Niestety faktem stało się to, że choroba ta znowu jest bardzo groźna. Ogniska krztuśca zlokalizowano w Czechach, Chorwacji (najwięcej przypadków), Wielkiej Brytanii, Belgii, Danii i Hiszpanii. W Czechach zgłoszono także jeden przypadek śmiertelny krztuśca.

Jako przyczynę wskazuje się coraz więcej przypadków osób, które nie szczepią swoich dzieci, a szczepień tych od urodzenia do 14. roku życia powinno być pięć.

Krztusiec – jak uniknąć zakażenia?

75 lat temu opatentowano szczepionkę DTP, czyli tak zwaną szczepionkę skojarzoną Di-Per-Te przeciwko błonicy „Di” (Diphtheria), krztuścowi „Per” (Pertussis) i tężcowi „Te” (Tetanus).

Istnieją dwa rodzaje tej szczepionki – pełnokomórkowa, w przypadku której odnotowuje się indukowanie odporności do 10 lat, oraz szczepionka bezkomórkowa, czyli z tzw. acelularnymi antygenami krztuśca (DTPa), w przypadku której organizm zyskuje odporność na około 5 lat.

Bezpieczeństwo stosowania szczepionek DTP i DTPa potwierdzono na podstawie badań klinicznych. Przez dziesiątki lat, dzięki wysokiej wyszczepialności, poziom występowanie krztuśca, tężca i błonicy był praktycznie marginalny. Trend ten zaczyna się jednak zmieniać, co według lekarzy i specjalistów ds. zdrowia publicznego ma związek ze spadkiem odsetka szczepionych dzieci.

Szczepienie jest najlepszą formą ochrony przeciwko zakażeniu. Ryzyko w przypadku pacjentów immunizowanych jest minimalne. Należy jednak pamiętać o przyjmowaniu dawek przypominających w wieku dorosłym.

Obecnie stosowany schemat szczepień zakłada podanie preparatu DTP:

• w 2. miesiącu życia,
• między 3. a 4. miesiącem życia,
• między 5. a 6. miesiącem życia.

Powyższe dawki to dawki podstawowe. Dodatkową dawkę podaje się między 16. a 18. miesiącem życia, a potem już w wieku 14 lat. Żeby ochrona obejmowała także osoby w wieku dorosłym, należy przyjmować szczepionkę co 5 lub 10 lat – w zależności od tego, jaki preparat został nam podany jako ostatni.

Przechorowanie krztuśca nie daje pełnej odporności. Niestety zdarzają się ponowne zachorowania, dlatego przebycie choroby nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia.

Jak rozpoznać zakażenie krztuścem? Jakie jest ryzyko śmierci?

Krztusiec jest bardzo groźną chorobą, która obejmuje zakażenie układu oddechowego. Zakazić można się zarówno drogą kropelkową, jak i kropelkowo-powietrzną. Uznawany jest za jedną z najbardziej zakaźnych chorób.

Początek choroby może być bardzo niewinny, ponieważ najczęściej przypomina zwykłe przeziębienie. Z czasem stan pacjenta zaczyna się pogarszać. Najbardziej charakterystycznym objawem będzie kaszel, który przypomina szczekanie psa. Towarzyszy mu najczęściej odkrztuszanie lepkiej wydzieliny. Kaszel nie ustępuje bardzo długo, może męczyć nawet ponad 3 miesiące, czyli około 100 dni, stąd też bierze się jego nazwa – kaszel studniowy. Jego napady mogą być ostre do tego stopnia, że będzie dochodziło do wymiotów i trudności z oddychaniem.

Choroba jest bardzo niebezpieczna dla dzieci. U dorosłych może przebiegać łagodniej. Niestety, w niektórych przypadkach nie udaje się uratować pacjenta. Leczenie krztuśca obejmuje przede wszystkim antybiotykoterapię. Powikłaniami mogą być napady drgawkowe, zapalenie płuc lub uszkodzenie mózgu.