Dodatni wpływ witamin i minerałów na życie dzieci z ADHD i zaburzeniami regulacji emocji

Wskazówka dla lekarzy i rodziców

Nowe studia donoszą, że dzieci z ADHD i zaburzeniami regulacji emocjonalnej dzięki preparatom mikroskładników wykazywały poprawę w porównaniu z dziećmi z grupy kontrolnej – owy stosunek poprawy wynosił 54% do 18%. Preparaty mikroskładników odżywczych zawierały wszystkie znane witaminy oraz niezbędne minerały, były podawane przez osiem tygodni. Natomiast podział grup badawczych został przeprowadzony losowo, a ze względu na uzyskanie niezakłóconych ocen klinicystów część danych zostało utajnionych (inaczej: zaślepionych). Metoda określana blinded ratings polega na niejawności tych informacji, które mogłyby wpłynąć na ocenę specjalisty, więc niektóre dane podlegają np. anonimizacji i lekarz nie wie, z której grupy pochodzi badany uczestnik. Publikacja ukazała się na łamach „Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry”.

Doktor Jeanette Johnstone, główna autorka badania, tłumaczy korzyści płynące z odpowiedniej suplementacji. Jeżeli owe witaminy i minerały będą przyjmowane w dawkach pomiędzy zalecanym dziennym spożyciem a górną granicą tolerancji, to mogą wpłynąć dodatnio na nastrój oraz koncentrację u dzieci z ADHD i zaburzeniami regulacji emocjonalnej. Nowe badanie znajduje odniesienie w dotychczasowych ustaleniach, zwłaszcza w tym przeprowadzonym w Nowej Zelandii. Stanowią więc wskazówkę w poszukiwaniach integracyjnych metod leczenia dzieci, rodzice i lekarze powinni brać pod uwagę wsparcie na podstawie szerokiego asortymentu składników odżywczych.

Korzyści behawioralne, emocjonalne i fizyczne

Badanie było utajniane aż na trzech poziomach, więc nawet ośrodek prowadzący studia mógł nie otrzymywać wszystkich danych w czasie prowadzenia eksperymentu. Doświadczenie objęło 135 dzieci nieprzyjmujących leków oraz rodziców tych dzieci. Miało miejsce w trzech ośrodkach – Portland w Oregonie, Columbus w Ohio oraz Alberta w Kanadzie. Losowo podzieleni uczestnicy otrzymywali kapsułki zawierające preparat mikroskładników lub placebo. Suplementacja trwała osiem tygodni. Trzy czwarte uczestników stosowało się do protokołu badania. Interwencja była dobrze tolerowana, bez istotnych różnic w zdarzeniach niepożądanych między grupami oraz bez zastrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa, wynikających z badań krwi i moczu. Rodzice, dzieci i lekarze nie wiedzieli nic w kwestii przydziału leczenia i mogli jedynie zgadywać.

Zachęcające wyniki i dalsze plany

Co ciekawe, rodzice zgłaszali znaczną poprawę zachowania swoich dzieci przydzielonych zarówno do jednej, jak i drugiej grupy. Nie odnotowano znaczących różnic w tych raportach, mimo że istniał podział na dzieci przyjmujące preparat oraz dzieci przyjmujące placebo. Rodzice nie wiedzieli nic o przydziałach, podobnie jak lekarze, aczkolwiek klinicyści wydali bardziej rozbieżne oceny, co podkreśla znaczenie utajnienia informacji mogących wpłynąć na osąd.

Emerytowany profesor Eugene Arnold, współautor publikacji, przestrzega przed nadmiernym entuzjazmem, gdyż żadna terapia nie jest całkowicie skuteczna dla wszystkich osób z ADHD – jak tłumaczy. Uważa jednak, że warto zwrócić uwagę na fakt pozytywnego zareagowania przez organizmy ponad połowy uczestników. Porównuje ten wynik ze sprawdzonym lekiem tzw. pierwszego rzutu, po którym około 2/3 pacjentów reaguje pozytywnie, lecz owy medykament sprowadza efekty uboczne zaburzające emocje, apetyt i wzrost, a tymczasem preparaty mikroskładników są stosunkowo bezpieczne.

Doktor Jeanette Johnstone zapowiada, że następne studia zostaną skupione na mechanizmach działania mikroskładników odżywczych i reakcjach podgrup. Badacze  chcą zrozumieć, komu pomaga ta interwencja i dlaczego tak się dzieje. Zamierzają iść tropem przypuszczeń deterministycznych, testy więc obejmą zmiany w mikrobiomie jelitowym i jego metabolomie, zmniejszenie markerów stanu zapalnego (np. cytokin), uzupełnienie minerałów i optymalizację przepływu neuronów. Co więcej, naukowcy planują zwiększyć wrażliwość rodziców na zmiany w zachowaniu ich dzieci, w czym ma pomóc składanie raportów w czasie rzeczywistym, np. przy użyciu telefonu.