Wzrost noworodka ma znaczenie przy ocenie jego zdrowia

Proporcje wyliczane przy porównaniu wagi i wzrostu noworodka mogą dostarczyć naukowcom informacji dotyczących potencjalnego ryzyka wystąpienia chorób serca w przyszłości — twierdzą neonatolodzy z Georgia Medical College działającym przy wspomnianym uniwersytecie. Sugerują oni, że przy ocenie stanu zdrowia dziecka należałoby korzystać z indeksu BMI lub PI (częściej stosowanego w przypadku dzieci), bo tylko one pozwalają na ocenę rozwoju dziecka w możliwie najpełniejszy sposób. Badanie naukowców sugeruje, że niski wynik indeksu w chwili narodzin może sygnalizować zwiększone ryzyko trudności zdrowotnych w przyszłości, ze szczególnym uwzględnieniem problemów z sercem i układem krążenia.

Lewa komora prawdę Ci powie

We wspomnianym badaniu udział wzięło 379 nastolatków między 14. a 18. rokiem życia, których serca zostały przeanalizowane w badaniu kartograficznym — przyjrzano się zwłaszcza lewej komorze. Uzyskane wyniki porównano z ich wagą i wzrostem w chwili urodzenia. Jak się okazało, u osób, u których proporcje miedzy wzrostem a wagą w chwili narodzin były wyraźnie zachwiane, lewa komora serca była wyraźnie powiększona, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia chorób serca w przyszłości.

To sugeruje, że minimalizacja czynników utrudniających wzrost dziecka na etapie płodowym ma wpływ również na późniejsze zdrowie jego serca.

Zaburzenia wzrostu i jego zagrożenia

Zaburzenie wzrostu na etapie płodowym przekłada się na jego postęp w późniejszym życiu, co również wykazało badanie. BMI odstające od normy zwiększa ryzyko nadwagi i otyłości. To wiąże się z występowaniem tzw. otyłości trzewnej, uważanej za szczególnie niebezpieczną. Mówmy o niej, gdy tłuszcz gromadzi się rejonie brzucha. Dzieci z takimi skłonnościami mają również znacznie wyższe ciśnienie skurczowe.

Niska masa urodzeniowa pozostaje jednym z najważniejszych czynników ryzyka w kontekście przyszłego zdrowia dzieci, jednak przy jego ocenie należy uwzględniać także wzrost, by obraz mógł być pełny. Oceniając proporcje, a nie konkretne parametry, można między innymi wyodrębnić te z dzieci, które rodzą się małe nie ze względu na problemy na etapie płodowym, ale po prostu z względu na fakt, że ich rodzice są drobnej budowy.

Hipotrofia i jej konsekwencje

Gdy wzrost płodu jest nieprawidłowy i skutkuje niską masą urodzeniową, mówimy o hipotrofii. Może być ona symetryczna, gdy wymiary ciała zmniejszają się na całej jego powierzchni lub niesymetryczna, gdy zaburzenie wzrostu dotyczy przede wszystkim rejonu brzucha. Hipotrofii nie można przewidzieć ani jej zapobiec, jednak znane są czynniki jej sprzyjające. W ich gronie znajdują się choroby matki (zwłaszcza związane z układem krążenia), zaburzenia płodu i funkcjonowania łożyska, ale również czynniki zewnętrzne, takie jak niedożywienie czy wykonywanie ciężkiej pracy fizycznej w czasie ciąży. Skalę hipotrofii może zmniejszyć wdrożenie szybkiego leczenia na etapie płodowym, nastawionego między innymi na zmianę sposobu odżywiania czy leczenie schorzeń matki sprzyjających hipotrofii. Hipotrofię formalnie stwierdza się już po porodzie, gdy dziecko przyjdzie na świat z wagą niższą niż 2500 gramów. Ten fakt zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia, cukrzycy typu 2, choroby wieńcowej czy niskorosłości. Hipotrofia jest czynnikiem ryzyka, jednak jej konsekwencje nie muszą być dotkliwe, a w większości przypadków wzrost dziecka normuje się w stosunku do w pełni zdrowych rówieśników do 4 roku życia.