Lecznicze zioła część 2

Bazylia

Bazylia wzięła swoją nazwę od greckiego „basileus”. Bazyleus było tytułem, który nadawano władcom hellenistycznym. W Rzymie wiązano bazylię z bazyliszkiem, a zioło miało służyć za talizman odstraszający potwory. Zioło najprawdopodobniej wywodzi się z Afryki i jest popularną przyprawą w kuchni włoskiej.

Bazylia zawiera eteryczny olejek bazyliowy z eugenolem, organicznym związkiem chemicznym o właściwościach antyseptycznych i znieczulających. Zioło pod względem działania jest podobne do melisy, pomaga zmniejszyć nadpobudliwość i poprawia nastrój. Może zapobiegać nudnościom i wzdęciom, poprawia trawienie i wzmaga apetyt. Doustne przyjmowanie koncentratu z ekstraktu bazylii zmniejsza obrzęk stawów. Bazyliowy tonik stosuje się do walki z trądzikiem, a okłady przynoszą ulgę cierpiącym na migrenę. Płukanie ust wywarem z bazylii uśmierza bóle zębów.

Estragon

Estragon (a właściwie bylica estragon lub bylica draganek) jest uważany przez Francuzów za króla przypraw. Swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznym, rozgałęzionym korzeniom, wijącym się niczym smok lub wąż.

Dawniej estragon stosowano na ukąszenia węży, wkładano go do butów, aby łagodzić zmęczenie stóp podczas długich wędrówek pieszych (np. pielgrzymek), a ponadto przykładano do bolących zębów. W składzie ma olejki eteryczne, fitosterole, garbniki, kumaryny, flawonoidy i gorycze. Estragon jest źródłem witamin A oraz C, a także jodu.

Koper ogrodowy

Koper ogrodowy to roślina przyprawowa, którą wykorzystuje się też do celów ozdobnych. Olejek koprowy był używany przez starożytnych Rzymian do namaszczania ciała. Obecnie stosuje się go jako składnik mydeł, perfum, past do zębów czy płukanek.

Głównym surowcem leczniczym kopru są owoce. Koper działa rozkurczowo, pobudza wydzielanie soków trawiennych i może hamować rozwój drobnoustrojów w jelitach. U matek karmiących pobudza czynność gruczołów mlekowych. Koper ma łagodne działanie, dlatego może być stosowany u niemowląt na wzdęcia i kolki.

Majeranek ogrodowy

Majeranek znany jest też pod nazwami majeran, majoran, kiełbaśnik, mariolka i kołdunowe ziele. Zioło swój charakterystyczny aromat zawdzięcza olejkowi, w którego skład wchodzą terpinen, terpinenol, terpineol i borneol. W majeranku znajdują się też alkohole, seskwiterpeny i garbniki.

Majeranek nieprzypadkowo dodaje się nieraz do dań ciężkostrawnych. Zioło pomaga przy nieżytach żołądka i może hamować biegunkę. Ponadto może wspomagać leczenie infekcji górnych dróg oddechowych. Olejku z majeranku można używać do inhalacji. Napar z majeranku ma działanie uspokajające, uśmierza bóle głowy. Można go stosować zewnętrznie na problemy skórne i do przemywania ran.

Pietruszka zwyczajna

Już jedna łyżka stołowa natki zaspokaja dzienne zapotrzebowanie na witaminę C. Pietruszka jest też źródłem witaminy A korzystnie wpływającej na wzrok. Natka ma właściwości antyseptyczne, świetnie nadaje się do tego, aby uzupełnić niedobory żelaza. Związek z naciowych flawonoidów może wspomagać leczenie raka piersi.

Pietruszka ma działanie rozkurczowe, moczopędne i wiatropędne. Z tego względu poleca się ją kobietom, które mają bolesne miesiączki, mężczyznom mającym problemy z prostatą, osobom z problemami z drogami moczowymi u układem pokarmowym.

Rozmaryn lekarski

Rozmaryn lekarski to wiecznie zielone zioło, z które przygotowuje się napary, nalewki, kompresy czy olejki. Substancje aktywne zawarte w roślinie to m.in. rozmarycyna (o właściwościach przeciwbólowych i pobudzających) i flawonoidy (działają przeciwzapalnie i uszczelniają naczynia krwionośne).

Rozmaryn stosuje się w przypadku osłabienia związanego z niskim ciśnieniem tętniczym. Zioło pomaga też w przypadku wyczerpania, ospałości i przy łagodnych stanach depresyjnych. Wspomaga trawienie, działa wzmacniająco i rozgrzewająco. Stosowany na skórę głowy może pobudzać włosy do wzrostu.