Dieta roślinna zmniejsza ryzyko zakażeń układu moczowego
Furagina (furazydyna) – czym jest i jak działa? Wskazania, przeciwskazania i dawkowanie
Zakażenia dróg moczowych są dolegliwością dotykającą zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Problem dotyczy częściej płci żeńskiej z uwagi na krótką cewkę moczową i większe prawdopodobieństwo infekcji. Zapalenie dróg moczowych może dawać uciążliwe objawy bólowe, częstomocz, pieczenie. Stan ten utrudnia codzienne funkcjonowanie i może przekreślić niejeden plan lub wydarzenie. W leczeniu bakteryjnych infekcji dróg moczowych zastosowanie znalazła pochodna nitrofuranu – furagina.
Furagina (furazydyna) – co to za substancja i jakie są wskazania do jej stosowania?
Furagina (furazydyna) jest bardziej znaną i często używaną nazwą, jednak chemicznie jest to pochodna nitrofuranu. Lek działa bakteriostatycznie na bakterie Gram-dodatnie (Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis) i szczepy Gram-ujemne (m.in. Salmonella, Shigella, Proteus, Klebsiella, Escherichia, Enterobacter). Głównym wskazaniem do stosowania leku jest leczenie niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych pałeczką okrężnicy (Escherichia coli).
Jeżeli pojawiają się pierwsze oznaki stanu zapalnego, warto wykonać ogólne badanie moczu, które pozwoli ocenić m.in. pH moczu oraz wykaże ewentualną obecność bakterii. Wynik zawsze warto skonsultować z lekarzem, który może zlecić dodatkowe badanie. Szczegółowa analiza pozwala na stwierdzenie obecności konkretnych szczepów bakteryjnych.
Furaginę stosuje się w ostrych i przewlekłych zakażeniach dróg moczowych. Może być zalecona w ropnym zapaleniu miedniczek nerkowych, a także w zakażeniu gruczołu krokowego i pęcherza moczowego.
O czym warto pamiętać podczas kuracji furaginą?
Aby uzyskać najlepszy efekt działania furazydyny, potrzebne jest kwaśne środowisko o pH około 5,5 (np. można przyjmować furaginę z witaminą C). Środowisko o zasadowym odczynie osłabia działanie furaginy. Warto również zażywać ją wraz z pokarmem wysokobiałkowym, który zwiększa zarówno biodostępność biologiczną, jak i stężenie leku w moczu.
Furagina a alkohol
Nie należy w trakcie kuracji spożywać alkoholu, gdyż może dojść do niebezpiecznej dla organizmu reakcji.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania furaginy?
Leku nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na furaginę bądź inne pochodne nitrofuranu oraz na którąś z substancji pomocniczych w nim występujących. Przeciwwskazaniami są także: ciężka niewydolność nerek, bezmocz lub skąpomocz oraz występowanie polineuropatii cukrzycowej. Lek jest przeciwwskazany u kobiet w 1 trymestrze w ciąży.
Zarówno w ciąży, jak i w okresie karmienia furaginę stosuje się w razie konieczności i pod ścisłą kontrolą lekarza.
Furagina (furazydyna) i jej skutki uboczne
Choć furagina należy do leków dobrze tolerowanych, to – tak jak w przypadku przyjmowania każdego medykamentu – mogą wystąpić działania niepożądane. Do najczęstszych skutków ubocznych przyjmowania furazydyny zalicza się przede wszystkim: bóle głowy, nudności i nadmierne oddawanie gazów. Mogą wystąpić także reakcje alergiczne na składniki leku. Inne działania niepożądane występują bardzo rzadko.
Pochodne nitrofuranu niekorzystnie wpływają na czynność jąder, mogą powodować zmniejszenie ruchliwości plemników, zmniejszać wydzielanie nasienia oraz przyczyniać się do patologicznych zmian plemników.
Furagina – dawkowanie
Furagina dostępna jest na rynku w postaci tabletek pod różnymi nazwami handlowymi. Stosując preparat o zawartości 50 mg furaginy w jednej tabletce, u osób dorosłych w pierwszym dniu leczenia lek dawkuje się 4 razy na dobę po 2 tabletki, a w kolejnych 3 razy na dobę po 2 tabletki. Objawy ustępują po 2-3 dobach stosowania, ale lek przyjmuje się przez około 7-8 dni.
W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia infekcji dróg moczowych, warto pamiętać o zachowaniu odpowiedniej higieny. Dobrym wyborem będą specjalne płyny do higieny intymnej, które pomagają zachować odpowiednie pH, co utrudnia rozwój bakterii.
Podczas wystąpienia infekcji dróg moczowych, do codziennej diety można wprowadzić np. owoce żurawiny (wspierają prawidłowe działanie układu moczowego), a także zioła (m.in. pokrzywa, brzoza, skrzyp) lub herbaty ziołowe o działaniu moczopędnym.
Podziel się:
