Co na przeczyszczenie? Poznaj domowe sposoby na przeczyszczenie

Jakie mogą być przyczyny zaparć?

Najczęstszym typem zaparcia, który rozpoznawany jest u ponad 90% pacjentów cierpiących z powodu zaparć, jest tzw. zaparcie idiopatyczne, czyli takie, w przebiegu którego nie stwierdzona zostaje żadna choroba organiczna. Ponadto do powstawania zaparć predysponują również różnego rodzaju choroby jelita grubego. Zalicza się do nich uchyłkowatość, zespół jelita drażliwego, zwężenia w przebiegu rożnego rodzaju zapaleń (przede wszystkim w tym przypadku jest to choroba Lesniowskiego-Crohna czy też zapalenie niedokrwienne) oraz rak jelita grubego.

Zaparcia powstają też na skutek chorób odbytu i odbytnicy. Do najczęstszych chorób tej okolicy, które mogą doprowadzić do powstania zaparcia, zalicza się żylaki odbytu, szczelinę odbytu, uchyłek odbytnicy, wypadanie odbytnicy oraz raka i zwężenie odbytu. Dodatkowo, choroby miednicy mniejszej, jak guzy jajnika i macicy oraz endometrioza, mogą prowadzić do powstania zaparć u pacjentki.

Zdarza się, że do powstania zaparć przyczyniają się też różne leki przyjmowane przez pacjenta oraz choroby obwodowego układu nerwowego (przede wszystkim jest to choroba Hirschsprunga oraz neuropatia autonomiczna, np. cukrzycowa) i ośrodkowego układu nerwowego (stwardnienie rozsiane, choroby naczyniowe mózgu oraz różnego rodzaju choroby rdzenia kręgowego). Czasami przyczyną zaparć mogą też być choroby układu endokrynologicznego i choroby metaboliczne: niedoczynność tarczycy, niedoczynność przysadki, cukrzyca, hiperkalcemia czy hipokaliemia. Również pacjenci z zaburzeniami psychicznymi (depresja, jadłowstręt psychiczny) również często cierpią z powodu zaparć. 

Jakie są kryteria rozpoznania u pacjenta zaparcia idiopatycznego? 

Jak leczyć zaparcie idiopatyczne? Co pomaga na zaparcia? 

Przede wszystkim, podstawą leczenia zaparcia idiopatycznego, jest zwiększenie zawartości błonnika pokarmowego w diecie do 20-30 g/ dobę w kilku porcjach dziennie w postaci np. otrąb pszennych (3-4 łyżki stołowe to około 15-20 g) lub owoców (trzy jabłka lub pięć bananów lub dwie pomarańcze to około 5 g). Jest to tak naprawdę podstawowa metoda leczenia zaparcia czynnościowego, czyli można powiedzieć, że jest to skuteczny sposób na przeczyszczenie. Ponadto należy zdecydowanie zwiększyć również ilość wypijanych przez siebie w ciągu dnia płynów. Ilość ta powinna wynosić nawet trzy lub więcej litrów na dobę.

Pacjent z zaparciami powinni również w miarę możliwości spróbować zmodyfikować swój styl życia. Przede wszystkim powinni mieć oni zapewnioną systematyczną aktywność fizyczną, zarówno pod postacią jazdy na rowerze, biegania czy też ćwiczeń fizycznych w domu. Tego typu ćwiczenia nie muszą trwać dłużej niż 20-30 minut dziennie. Ponadto trzeba też podejmować próby spokojnego wypróżniania przez 15-20 minut dziennie, bez nasilonego parcia, zawsze rano po śniadaniu. Osoba cierpiąca z powodu zaparć nie powinna też nigdy wstrzymywać wypróżnień.

Sposoby na przeczyszczenie – dieta

Należy też pamiętać o tym, że osoby z zaparciami powinny wystrzegać się niektórych produktów w diecie. Chodzi tu przede wszystkim o słodycze oraz tłuste, smażone potrawy. Jeśli te niefarmakologiczne metody leczenia zaparcia nie będą skuteczne i pacjent nadal będzie miał problemy z wypróżnieniami, wtedy konieczne jest włączenie leczenia farmakologicznego. Zwykle leczenie farmakologiczne zaparć rozpoczyna się od zastosowania u pacjenta preparatów pobudzających perystaltykę jelit oraz leków osmotycznych. Do tych pierwszych zalicza się bisakodyl (w postaci tabletek lub czopków) i antranoidy (są to glikozydy antrachinowe pochodzenia roślinnego), zaś do leków osmotycznych zalicza się przede wszystkim makrogole, laktuloze oraz fosforany i glicerol w postaci czopków glicerynowych. Dawka danego leku jest dobierana metodą prób i błędów do indywidualnych potrzeb każdego pacjenta. Jeśli lek podany w monoterapii nie jest skutecznym środkiem na przeczyszczenie, wtedy należy pomyśleć o możliwości połączenia dwóch leków z różnych grup, które będą w różny sposób działały.

Do leczenia mogą zostać dołączone preparaty zmiękczające masy kałowe i środki poślizgowe, do których zalicza się przede wszystkim dokuzan sodowy oraz płynną parafinę oraz środki hydrofilne i zwiększające objętość stolca, są to przede wszystkim nasiona babki płesznika lub babki lancetowatej. Czasami może zdarzyć się, że pomimo zastosowania tych wszystkich środków pacjent i tak nie może oddać stolca, wtedy też konieczne będzie wykonanie lewatywy. Lewatywa jest skutecznym środkiem na przeczyszczenie, jednak należy pamiętać o tym, że zalecenie jej wykonania, zwłaszcza w przypadku dzieci, zawsze powinien wydać lekarz prowadzący, który stwierdzi czy na pewno nie ma żadnych przeciwwskazań zdrowotnych do jej zastosowania.