Choroba kociego pazura – objawy i leczenie

Co jest czynnikiem etiologicznym choroby kociego pazura? 

Choroba kociego pazura jest wywoływana zakażeniem bakteryjnym. Czynnikiem sprawczym choroby jest bakteria należąca do rodzaju Rochalimea.

Jakie są objawy choroby kociego pazura? 

Okres wylęgania się choroby od momentu podrapania przez kota wynosi zazwyczaj około trzech do pięciu dni. W miejscu, gdzie doszło do podrapania na skórze, dochodzi do wniknięcia zarazka. Tam też na skórze pojawia się zmiana pierwotna. Najpierw ma ona postać plamki, potem zaś grudki, która w ciągu kilku dni ulega przekształceniu w pęcherzyk wypełniony surowiczo opalizującą treścią.

Następnie zaś pęcherzyk przekształca się w strup. Bardzo często w miejscu, gdzie zlokalizowana była na skórze zmiana pierwotna, utrzymuje się nawet przez kilka miesięcy czerwona, niebolesna grudka o średnicy około 1 cm. Zmiana pierwotna najczęściej jest umiejscowiona na kończynie górnej, kończynie dolnej oraz na twarzy, czyli na tych częściach ciała, które są najbardziej narażone na podrapanie w czasie zabawy z kotem.

W ciągu jednego lub też dwóch tygodni dochodzi również do powiększenia się okolicznych (w stosunku do zmiany pierwotnej) węzłów chłonnych. Zazwyczaj są to węzły chłonne pachowe, łokciowe lub też pachwinowe. Może dojść do powiększenia jednego węzła chłonnego lub też całej grupy węzłów, rzadko kiedy dochodzi natomiast do uogólnionego powiększenia się wszystkich węzłów chłonnych. Powiększone węzły chłonne są tkliwe, przesuwalne względem podłoża, a w miarę wykazywania tendencji do ropienia stają się też bardzo bolesne i miękkie. U większości pacjentów choroba przebiega w łagodny sposób, pojawiają się często niespecyficzne objawy ogólnoustrojowe. Pacjent zwykle zgłasza gorsze samopoczucie, osłabienie organizmu, dość częsta jest także utrata łaknienia, zdecydowanie rzadziej natomiast pojawiają się nudności, wymioty oraz bóle brzucha. Objawom tym towarzyszy zazwyczaj stan podgorączkowy, zaś temperatura ciała powyżej 38 stopni występuje zaledwie w około 10% przypadków.

Czasami może dojść do zakażenia nietypowego, czyli do zakażenia dospojówkowego na skutek przeniesienia zakażenia ręką przy potarciu oka lub bezpośrednio przez kota. W tej sytuacji choroba kociego pazura może przebiegać jako zespół Parinauda w postaci zapalenia spojówki oka z powiększeniem węzłów chłonnych przedusznych po tej samej stronie. W miejscu zakażenia czasami można wyczuć na spojówce oka miękki ziarniniak z niewielką rumieniową obwódką. 

Czy choroba kociego pazura może dawać jakieś powikłania?

Zazwyczaj choroba przebiega w sposób łagodny, zatem też nie daje ona żadnych powikłań. Może się jednak zdarzyć, chociaż bardzo rzadko, że choroba kociego pazura będzie miała zdecydowanie cięższy przebieg, wtedy też niestety może dojść do rozwoju powikłań. Najcięższym i najgroźniejszym możliwym powikłaniem choroby kociego pazura jest encefalopatia, która może pojawiać się w okresie od jednego do sześciu tygodni od wystąpienia pierwszych objawów choroby kociego pazura.

Czasami powikłaniem choroby kociego pazura może być też rumień guzowaty, sporadycznie również mogą być obecne bóle stawów, zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, niedokrwistość oraz hepatosplenomegalia (czyli powieszenie wątroby i śledziony). 

W jaki sposób stawia się rozpoznanie choroby kociego pazura?

Rozpoznanie choroby kociego pazura stawia się na podstawie bardzo dokładnie zebranego wywiadu oraz objawów klinicznych. Postawienie diagnozy jest bardzo łatwe, jeśli w wywiadzie zostanie wspomniany kontakt z kotem i podrapanie. Jednak w przypadku dzieci nie zawsze daje się tak łatwo ustalić rozpoznanie- dzieci czasami nie zgłaszają bowiem rodzicom, że podrapał  je kot, jak również często po prostu zapominają o takim incydencie. Wtedy postawienie diagnozy jest zdecydowanie od trudniejsze. Jak do tej pory nie wymyślono także jeszcze żadnych testów serologicznych, które byłyby przydatne w stawianiu właściwej diagnozy. 

Z czym różnicuje się chorobę kociego pazura?

Choroba kociego pazura musi być różnicowana z innymi chorobami, w przebiegu których dochodzi do powiększenia się węzłów chłonnych. Chorobę kociego pazura należy zatem różnicować miedzy innymi z anginą i innymi ostrymi zapaleniami gardła, w przebiegu których węzły chłonne ulegają powiększeniu. Także mononukleoza oraz toksoplazmoza wymagają różnicowania z chorobą kociego pazura. W różnicowaniu zawsze też należy uwzględnić bardzo poważne choroby - choroby układowe (białaczki oraz chłoniaki złośliwe) oraz nacieki nowotworowe na okoliczne węzły chłonne. 

W jaki sposób należy leczyć chorobę kociego pazura?

Można też stosować leczenie objawowe – w przypadku stanów podgorączkowych lub gorączki można stosować preparaty na bazie paracetamolu lub ibuprofenu. Aby zapobiegać chorobie kociego pazura, należy unikać kontaktów z obcymi, dzikimi kotami, jak również we właściwy sposób dbać o higienę swojego własnego pupila w domu.