Otyłość – co ją powoduje i jak z nią walczyć?
Maria Brzegowy

Otyłość – co ją powoduje i jak z nią walczyć?

Otyłość to choroba, której częstotliwość występowania przybiera aktualnie rozmiar epidemii. Bezpośrednio wiąże się ją z problemami natury nie tylko estetycznej, ale przede wszystkim zdrowotnej. Jej obecność pogarsza m.in. stopie wyrównania jednostek takich jak cukrzyca czy nadciśnienie tętnicze krwi, zwiększa ryzyko rozwoju choroby nowotworowej oraz sprzyja kłopotom w zajściu w ciążę. Właściwe jej diagnozowanie oraz prowadzenie pozwalają na powrót do pełni sił. Czym jest otyłość? Z jakimi problemami się ją wiąże? Jak ją diagnozować oraz leczyć? Dowiedz się wszystkiego z poniższego artykułu. 

Otyłość – czym jest? Czy jest chorobą?  

Otyłość to złożony, poważny problem zdrowotny, na który wpływ wywiera szereg rozmaitych czynników, zarówno tych o charakterze indywidualnym, jak i społecznym. Najczęściej wymienia się czynniki środowiskowe (w tym dietę oraz poziom aktywności fizycznej), czynniki genetyczne oraz metaboliczne. Wbrew wielu przekonaniom, otyłość to problem nie tylko natury estetycznej, ale przede wszystkim zdrowotnej. Zalicza się ją do chorób o charakterze przewlekłym niezakaźnym, bez tendencji do samoistnego ustępowania, w międzynarodowej klasyfikacji chorób ICD-10 oznacza się ją pozycją E66. Podobnie więc, jak każdą inną chorobę, powinno się ją właściwie diagnozować oraz leczyć.  

Otyłość  u dzieci i dorosłych w Polsce

Nadwaga oraz otyłość są obecnie jednym z największych zagrożeń zdrowia publicznego na świecie. W samym tylko 2016 roku, ponad 1,9 mld dorosłych miała nadwagę, a 650 mln osób w tej grupie była otyła. Niepokój wzbudza także fakt, że otyłość coraz częściej stwierdza się także i u dzieci. W Polsce nadmierna masa ciała występuje u ponad połowy dorosłych oraz aż u co ósmego dziecka. 

Dowiedz się więcej o otyłości u dzieci.

Powiązane produkty

Otyłość – rodzaje 

W terminologii medycznej wyróżnia się dwa podstawowe typy otyłości: otyłość prostą oraz wtórną

Otyłość prosta stanowi najczęściej występującą formę otyłości i dotyczy 60–70% osób otyłych. Za jej przyczynę podaje się przede wszystkim nieprawidłowe żywienie – zarówno pod kątem ilościowym, jak i jakościowym, a także niską aktywność fizyczną. Nadwyżka kilogramów jest efektem braku zachowania równowagi w zakresie poboru i wydatkowania energii, a to na przestrzeni określonego czasu wiąże się z przyrostem masy ciała.  

W powstawaniu otyłości prostej biorą także udział czynniki genetyczne, a ściślej – polimorfizmy genów takich jak:  

  • FTO (fat mass and obesity-associated gene),
  • PPARg (gen receptora aktywowanego proliferatorami peroksysomów typu g),
  • adiponektyna,
  • rezystyna. 

Otyłość wtórna jest rozpoznawana w zaledwie kilku procentach przypadków. Wiąże się ją z zaburzeniami hormonalnymi, rzadkimi zespołami uwarunkowanych genetycznie (np. polekowym zespołem w przebiegu leczenia glikokortykosteroidami, estrogenami, antydepresantami, wybranymi neuroleptykami) oraz z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. 

Ze względu na umiejscowienie tkanki tłuszczowej otyłość można podzielić na otyłość: uogólnioną, brzuszną oraz pośladkowo-udową. Z punktu widzenia zdrowotnego najgroźniejsza wydaje się być ta brzuszna. 

Otyłość a nadwaga 

Nadwagę stwierdza się przy wskaźniku masy ciała (body mass index, BMI) zawierającym się w przedziale między 25 a 29,9 kg/m2. I choć nie jest to jeszcze otyłość, należy mieć na uwadze, że każdy kilogram więcej może wiązać się z pogorszeniem ogólnego stanu zdrowia oraz stopniem wyrównania ewentualnych jednostek współtowarzyszących. Na tym etapie leczenie polega przede wszystkim na terapii zachowawczej, tj. wprowadzeniu zmian dietetycznych oraz tych w zakresie aktywności ruchowej. W przeciwieństwie do otyłości rzadko konieczna jest interwencja farmakologiczna bądź chirurgiczna. 

Przyczyny otyłości – kto jest narażony na otyłość?  

Jak już wcześniej wspomniano, wśród czynników warunkujących możliwość wystąpienia otyłości najczęściej wymienia się czynniki środowiskowe, genetyczne oraz metaboliczne. 

Czynniki środowiskowe prowadzące do otyłości

Za podstawową przyczynę otyłości podaje się zachwianie równowagi w zakresie tzw. bilansu energetycznego, to znaczy, że więcej kalorii zostało przyjętych niż zużytych. To, w długoterminowym przebiegu, prowadzi do niepożądanego wzrostu masy ciała. Sytuacji tej sprzyjają szybkie tempo życia, spożycie łatwo dostępnej obecnie wysoko przetworzonej żywności, praca zmianowa oraz brak czasu na przygotowywanie domowych posiłków. Również i nieaktywny styl życia oraz brak higieny snu i odpoczynku, sprzyjając nawykowi podjadania, zwiększają ryzyko przybierania na masie ciała. Specjaliści podają również, że do problemu otyłości przyczynia się także samo otoczenie, jak również nawyki i przyzwyczajenia wyniesione z domu rodzinnego. 

Czynniki genetyczne zwiększające wystąpienie otyłości

Zdaniem części specjalistów dziecko rodziców otyłych odznacza się wyższym wskaźnikiem ryzyka rozwinięcia choroby w porównaniu do dziecka rodziców szczupłych. Czynniki genetyczne są wiązane z m.in. możliwością regulacji apetytu, preferencjami żywieniowymi, funkcjami komórki tłuszczowej w zakresie wydzielania substancji metabolicznych, w tym m.in. hormonu sytości, leptyny, jak również z procesami termogenezy przy uwzględnieniu tzw. termogenezy poposiłkowej, podstawowego poziomu metabolizmu oraz spontanicznej aktywności ruchowej. Jak już wcześniej omówiono, wyższym ryzykiem rozwoju otyłości odznaczają się także osoby z określonymi mutacjami genowymi. 

Ponieważ jednak większość nawyków, w tym nawyków żywieniowych, przekazywanych jest z pokolenia na pokolenie, można przypuszczać, że w wielu przypadkach, w których początkowo myśli się o czynnikach genetycznych, powodem otyłości będzie nie DNA, a sposób odżywiania się w danej rodzinie. Aby móc powiązać czynniki genetyczne z występowaniem choroby, konieczne jest wykonanie szeregu dokładnych, specjalistycznych badań diagnostycznych. 

Czynniki metaboliczne wpływające na pojawienie się otyłości

Za jedną z przyczyn wzrostu masy ciała podaje się także sytuację ogólnego, złego stanu zdrowia, związanego z występowaniem określonych chorób współistniejących, takich jak niedoczynność tarczycy czy zespół policystycznych jajników (PCOS). Trudnościami w zakresie stabilizacji właściwej masy ciała mogą charakteryzować się także osoby przyjmujące wybrane leki m.in. określone antydepresanty, leki przeciwdrgawkowe, glikokortykosteroidy czy insulinę. Podobnie jednak – jak w przypadku czynników genetycznych – nie należy obarczać winą tylko i wyłącznie samego faktu stosowanych leków. Preparaty mogą wprawdzie wpłynąć obniżająco na wartość podstawowego metabolizmu, ale przy zachowaniu prawidłowych nawyków żywieniowych i przy wsparciu specjalisty dietetyka nie powinny stanowić problemu nie do pokonania.  

Osoby, które śpią krócej niż sześć godzin na dobę, charakteryzują nieprawidłowości w poziomach leptyny i greliny – hormonu sytości oraz głodu. Fakt ten zwiększa ryzyko podjadania wysokokalorycznych przekąsek. S\

Konsekwencje otyłości – czy otyłość jest niebezpieczna? Choroby związane z otyłością 

Otyłość, podobnie jak każda choroba, wiąże się z pogorszeniem stanu ogólnego danej osoby, będąc niekiedy przyczyną pojawienia się kolejnych jednostek. Wśród nich najczęściej wymienia się: 

  • nadciśnienie tętnicze
  • cukrzycę typu 2
  • miażdżycę, 
  • kamicę moczową, 
  • nowotwory endometrium, jajników, piersi, prostaty, jelita grubego,
  • zapalenie trzustki, 
  • dnę moczanową,
  • zespół bezdechu sennego, 
  • bezpłodność. 
Obok wyżej wymienionych nie należy również zapominać o współwystępowaniu bądź następstwie pogorszonego samopoczucia psychicznego, depresji czy nerwicy. 

Otyłość a ciąża 

Na skutek m.in. zmian hormonalnych i zaburzeń owulacji otyłość stanowi częstą przyczynę bezpłodności u kobiet. Jest też jednak problemem mężczyzn. Zdaniem naukowców męski czynnik niepłodności może dotyczyć nawet 45% par. Zaburzenia płodności u mężczyzn, będą w ich przypadku związane z m.in. pogorszoną jakością i ilością produkowanego nasienia. 

W trwającej już ciąży otyłość może sprzyjać komplikacjom w jej przebiegu m.in. nadciśnieniu tętniczemu, obrzękom i zagrożeniu przedwczesnym porodem. To sprawia, że bardzo często decyduje się o wykonaniu cięcia cesarskiego. 

Rozpoznanie i diagnostyka otyłości 

Prawidłowo poprowadzona diagnostyka otyłości obejmuje:  

  • wywiad lekarski,
  • wywiad dietetyczny, 
  • pomiary antropometryczne, 
  • badania fizykalne, 
  • badania laboratoryjne. 

Wywiad lekarski, badanie fizykalne oraz diagnostyka laboratoryjna pozwalają potwierdzić albo wykluczyć określone jednostki chorobowe związane z otyłością, w tym m.in. niedoczynność tarczycy, zespół Cushinga, PCOS czy zaburzenia wzrastania w przypadku dzieci. Wywiad dietetyczny i pomiary antropometryczne – to z kolei możliwość powiązania choroby z prowadzonym stylem życia, określenie jej typu oraz wstępne zaplanowanie postępowania terapeutycznego. Wśród badań antropometrycznych najczęściej wymienia się:  

  • pomiar wzrostu i masy ciała (indeks masy ciała – body mass index, BMI),
  • wskaźnik talia-biodra (waist to hip ratio, WHR),  
  • odsetek tkanki tłuszczowej (body adiposity index, BAI), 
  • analizę składu ciała metodą bioimpedancji elektrycznej (BIA). 

Najpopularniejszym wskaźnikiem pozwalającym na ocenę wstępną jest oczywiście indeks masy ciała. Oblicza się go za pomocą wzoru: 

BMI = masa ciała [kg] ∶ wzrost [m2]

Otrzymane wartości definiuje się następująco: 

  • 20–25 kg/m2 – prawidłowa masa ciała,
  • 25–29,9 kg/m2 – nadwaga, 
  • 30–34,9 kg/m2 – otyłość pierwszego stopnia,
  • 35,0–39,9 kg/m2 – otyłość drugiego stopnia, 
  • >40 kg/m2 – otyłość III stopnia, otyłość olbrzymia. 

Ponieważ wskaźnik BMI bywa często niemiarodajny, zaleca się także wyliczenie WHR oraz BAI. Pierwszy – WHR – pozwala ocenić, czy mamy do czynienia z otyłością brzuszną (trzewną, centralną) czy udowo-pośladkową (gynoidalną, obwodową). Z kolei BAI pomoże zaklasyfikować otyłość według zawartości tkanki tłuszczowej

WHR = obwód talii [cm] ∶ obwód bioder [cm]

  • Otyłość brzuszna u kobiet – WHR równe lub większe od 0,85, u mężczyzn – równe lub większe od 0,9.  
  • Otyłość udowo-pośladkowa u kobiet – WHR niższe niż 0,85, u mężczyzn niższe niż 0,9.  

BAI = obwód bioder [cm]  ∶  wzrost [m] × √wzrostu [m]

Porównanie BMI i BAI w odniesieniu do wieku oraz płci
Wskaźnik Płeć Wiek Niedowaga Norma Nadwaga Otyłość

 

 

 

BAI

 

Kobiety

20–39

40–59

60–79

<21% 
<23% 
<25% 

21–33% 

23–35% 

25–38% 

>33% 

>35% 

>38% 

>39% 

>41% 

>43% 

 

Mężczyźni

20–39

40–59

60–79

<8% 

<11% 

<13% 

8–21% 

11–23% 

13–25% 

>21% 

>23% 

>25% 

>26% 

>29% 

>31% 

BMI kg/m2

<18,5

18,5–24,9 25,0–29,9  >30

Leczenie otyłości  

Podstawową formą leczenia otyłości jest terapia zachowawcza, która obejmuje następujące elementy:  

  • ograniczenia dietetyczne,
  • regularna aktywność ruchowa,
  • stabilizacja trybu życia. 

Aby zwiększyć szanse chorego na skuteczną realizację wymienionych zadań, niezbędna jest opieka zespołu specjalistów, w skład którego wchodzą przede wszystkim psycholog, dietetyk kliniczny i fizjoterapeuta, a w sytuacji, gdy otyłość spełnia wymagania interwencji chirurgicznej – również i chirurg oraz pielęgniarka koordynująca proces kwalifikacji, sam przebieg i rekonwalescencję po zabiegu.  

Leczenie zachowawcze nie zawsze przynosi pożądane efekty, zwłaszcza w kontekście ich trwałości. W takiej sytuacji można podjąć decyzję o leczeniu farmakologicznym bądź wspomnianym wyżej leczeniu chirurgicznym, tzw, chirurgii metabolicznej bądź bariatrycznej, która – przy spełnieniu określonych warunków – w całości jest finansowana ze środków NFZ. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy operacje tego typu stanowią jedyną skuteczną oraz trwałą metodę leczenia otyłości olbrzymiej, a ich efektywność potwierdzają liczne prace naukowe prezentujące wyniki w zakresie nie tylko redukcji kilogramów, ale i ustępowania poważnych problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze czy zaburzenia lipidowe. 

Celem leczenia farmakologicznego warto skorzystać z porady lekarza obesitologa. W kierunku chirurgicznego leczenia otyłości należy udać się do chirurga bariatry. Dowiedz się więcej, czym jest bariatria.

Profilaktyka otyłości  

Niewłaściwe nawyki żywieniowe, rosnące tempo życia, praca na dwa etaty, brak snu oraz nawyk zajadania stresu – wszystko to niewątpliwie bezpośrednio wpływa na nasz stan zdrowia, zwiększając ryzyko rozwoju wielu chorób, w tym otyłości. Prawidłowo poprowadzona profilaktyka będzie zatem obejmować nie tylko zmianę spożywanej diety, zwiększenie aktywności fizycznej, ale i terapię psychologiczną, która pozwoli poradzić sobie z problemami dnia codziennego w inny sposób niż np. zajadanie. Istotnym jest także fakt, aby pamiętać, że przyszłe pokolenia biorą przykład z nas – zapobiegając bądź lecząc otyłość u dzieci, najpierw powinniśmy więc zacząć od siebie samych. 

Sprawdź akcesoria do ćwiczeń w domu, jak i profesjonalnym studiu fitness.

Profilaktyka otyłości obejmuje m.in. dbałość o regularne spożywanie posiłków skomponowanych ze świeżych, nisko przetworzonych produktów, odpowiednie nawodnienie (2–2,5 l wody każdego dnia) oraz regularną aktywność ruchową. W przygotowywaniu codziennych dań pomóc może tzw. talerz zdrowego żywienia, który zakłada, że połowę posiłku powinny stanowić warzywa i owoce, natomiast mniejsze części – dodatki dostarczające białka, produkty zbożowe oraz tłuszcze. 
  1. M. Jarosz, Dietetyka. Żywność, żywienie w prewencji i leczeniu, Wydawnictwo IŻŻ, Warszawa 2017.
  2. O. Krajewska, K. Skrypnik, M. Kregielska-Narożna, J. Suliburska, P. Bogdański, Wpływ długości i jakości snu na parametry antropometryczne, metaboliczne i ogólny stan zdrowia fizycznego i psychicznego, „Forum Zaburzeń Metabolicznych”, 8 (2) 2017. 
  3. A. Jeznach-Steinhagen, A. Czerwonogrodzka-Senczyna, Postępowanie dietetyczne jako element leczenia zaburzeń płodności u mężczyzn z obniżoną jakością nasienia, „Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii”, nr 9 (1) 2013. 
  4. W. Zgliczyński, Nadwaga i otyłość w Polsce, „INFOS. Zagadnienia Społeczno-gospodarcze”, nr 4 (227) 2017. 

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Jak dawkować melatoninę na sen? Czy pomaga zasnąć?

    Melatonina to kluczowy hormon procesu zasypiania. Jej niedobory mogą niekorzystnie wpływać na zachowanie prawidłowego cyklu okołodobowego, a tym samym przyczyniać się do występowania zaburzeń wielu mechanizmów zachodzących w organizmie. Ilość wydzielanej melatoniny zmniejsza się wraz z wiekiem, przez co najbardziej narażone na jej niedobory są osoby starsze. Jakie inne funkcje spełnia hormon snu, jak należy go suplementować i czym objawiają się niedobory melatoniny? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.

  • Lukrecja – co to za roślina? Właściwości, działanie, przeciwwskazania

    Któż z nas chociaż jeden raz w życiu nie zetknął się z niezwykłymi, czarnymi cukierkami o ślimakowatym kształcie? Ponoć albo się je kocha, albo nienawidzi. Charakterystyczny kolor i smak słodycze te zawdzięczają zawartości ekstraktu z lukrecji – rośliny, nad której bogactwem zastosowań warto się pochylić. Czym zatem jest lukrecja, jakie ma właściwości i jaki może mieć wpływ na nasze zdrowie?

  • Domowe sposoby na wzmocnienie odporności – jak w prosty sposób wzmocnić organizm?

    Stosowanie domowych sposobów na odporność może okazać się bardzo dobrym rozwiązaniem, które z jednej strony pomoże w uniknięciu rozwoju infekcji, a z drugiej wspomoże terapię lekami, poprzez pobudzenie układu immunologicznego. W poprawie kondycji układu odporności istotne jest przestrzeganie kilku zasad, zaczynając od codziennego obowiązku zjedzenia pożywnego śniadania, kończąc na suplementacji żelaza i kwasów omega-3, których być może w pełni nie dostarczamy wraz z posiłkami. Dbając o naszą odporność niezmiernie istotne jest dbanie o nasz układ pokarmowy. Jakie suplementy przyjmować, czego unikać, a nad czym popracować w trosce o odporności? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.

  • Czym jest i jak działa żeń-szeń? Zastosowanie i przeciwwskazania do stosowania Panax ginseng

    Żeń-szeń, nazywany również ginsengiem lub wszechlekiem, jest jednym z najlepiej opisanych adaptogenów. Według medycyny chińskiej powinno się go stosować jedynie w miesiącach zimowych. Żeń-szeń może wpływać na poprawę funkcji kognitywnych (poznawczych), poprawia samopoczucie i pamięć, łagodzi stres oraz działa korzystnie na skórę i potencję seksualną. Na rynku można kupić wiele preparatów z żeń-szeniem, zarówno w formie tabletek czy kapsułek, jak i płynnych ekstraktów. Który preparat z żeń-szeniem wybrać, jaka jest dzienna zalecana dawka tego adaptogenu oraz w jakiej porze dnia należy zażywać ten suplement? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.

  • Cytrynian magnezu, zwykły magnez, a może magnez z witaminą B6 – który wybrać?

    W aptekach i sklepach z suplementami dostępnych jest kilka form magnezu. Jedne preparaty występują w postaci magnezu z witaminą B6, inne określane są mianem cytrynianu magnezu (także w wersji z pirydoksyną), a jeszcze inne oferowane są w formie samego magnezu. Magnez można kupić zarówno w formie tabletek, kapsułek, saszetek z proszkiem do rozpuszczania w wodzie, jak i w postaci płynu czy żelek. Czym różnią się poszczególne suplementy, które połączenie jest najskuteczniejsze i najlepiej przyswajalne oraz dlaczego magnezu nie wolno łączyć z preparatami zawierającymi żelazo i wapń? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.

  • Dlaczego profilaktyczne picie płynu Lugola jest niebezpieczne dla zdrowia?

    W ostatnich dniach bardzo wzrosło zainteresowanie płynem Lugola. Niektórzy próbują stosować go profilaktycznie, a nie z powodu wyraźnych wskazań zdrowotnych. Wprawdzie płyn Lugola wykazuje działanie antyseptyczne, a znajdujący się w nim jod wpływa korzystnie na pracę tarczycy, ale zażywanie go na „własną rękę” może mieć bardzo negatywne, a wręcz tragiczne w skutkach konsekwencje. Dlaczego nie powinniśmy stosować płynu Lugola bez wyraźnych wskazań lekarskich i czym jest trądzik jodowy? 

  • Co to jest cholekalcyferol – czyli jak powstaje witamina D w kapsułkach?

    Cholekalcyferol jest formą witaminy D3, która jest niezbędna do utrzymania zdrowego układu kostnego i zdrowia skóry. Może być syntetyzowana przez skórę pod wpływem promieni UVB lub przyjmowana w formie suplementów diety. Ułatwia wchłanianie wapnia i fosforu, umożliwiając m.in. prawidłowy rozwój kości i zębów.

  • Jad pszczeli – jakie ma właściwości lecznicze?

    Jad wytwarzany przez pszczoły miodne (Apis mellifera) to bezwonna, bezbarwna, gorzka ciecz, zawierająca mieszaninę różnych aktywnych substancji, takich jak peptydy, białka o właściwościach enzymatycznych czy biogenne aminy. Mimo że jest toksyną, która może prowadzić do wystąpienia reakcji alergicznej, to posiada także liczne właściwości prozdrowotne. Jakie są wyniki badań dotyczących jadu pszczelego?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij