matka trzyma płaczące niemowlę
Olaf Bąk

Wgłobienie jelita – przyczyny, objawy, leczenie

Wgłobienie jelit (łac. invaginatio), zwane też wgłobieniem jelitowym, jest ostrym stanem chorobowym polegającym na wsunięciu się jednego odcinka jelita w drugi. Jest najczęstszą przyczyną niedrożności jelit u małych dzieci. Zwykle w tym przypadku dochodzi do wpuklenia się jelita cienkiego w grube. Szybkie rozpoznanie i leczenie pozwala uniknąć martwicy jelit, a tym samym konieczności przeprowadzenia interwencji chirurgicznej. Czym jest wgłobienie jelita? Jak się je leczy? 

Jelita są najdłuższą częścią układu pokarmowego człowieka, rozciągając się między żołądkiem a odbytem. Odpowiadają za większość procesów trawiennych oraz niemal wszystkie procesy wchłaniania substancji odżywczych z pokarmu i wydalania resztek pokarmowych. Dzielimy je na jelito cienkie (dwunastnicę, jelito czcze, jelito kręte) o długości około 6 metrów oraz jelito grube (kątnicę, wstępnicę, poprzecznicę, zstępnicę, esicę, odbytnicę) o długości około 1,5 metra. Ciągłe ruchy perystaltyczne (rytmiczne skurcze mięśniówki jelit), ich elastyczność oraz podatność sprzyjają skrętom oraz wgłobieniom jelit.

Wgłobienie jelita – czym jest?

Wgłobieniem określamy teleskopowe wsuwanie się (zgodnie z kierunkiem perystaltyki) jednego odcinka jelita w drugi. Najczęściej dochodzi do wgłobienia jelita krętego (jelito cienkie) w kątnicę (jelito grube). Jednak zdarza się też wgłobienie się jelita cienkiego w cienkiego lub grubego w grube. Uciśnięty odcinek jelit jest niedokrwiony, a w jego obrębie występuje zastój żylny, co prowadzi do postępującej śmierci komórek, tworzenia się śluzu oraz krwawienia do przewodu pokarmowego wraz z ostateczną martwicą jelita. Wgłobienie stanowi najczęstszą przyczynę niedrożności małych dzieci. Przeważnie występuje między 3. a 36. miesiącem życia dziecka, jednak najczęściej między 3. a 12. miesiącem życia u chłopców (60% przypadków).

Wgłobienie jelita jest dość częstą przypadłością – występuje u 1 na 500 dzieci, dlatego też każdy lekarz prawdopodobnie spotka dziecko z wgłobieniem na swojej ścieżce zawodowej.

W rzadkich przypadkach wgłobienie może wystąpić u osoby dorosłej (zaledwie 5% przypadków), lecz najczęściej jest to związane ze zmianą nowotworową jelita, która powoduje wpuklenie pętli jelitowych.

Wgłobienie jelit opisywano już historycznie od XVII wieku, gdy bezskutecznie próbowano leczyć je poprzez stosowanie lodowatej wody, prądu lub leków przeczyszczających. Niestety, aż do XIX wieku śmiertelność wgłobienia jelit sięgała 75%. Dopiero zaproponowany przez prof. Hirschprunga w 1876 roku terapeutyczny wlew doodbytniczy zmniejszył te niekorzystne wskaźniki do 30% śmiertelności.

Przyczyny wgłobienia jelit

U większości chorych dzieci – aż w 90% przypadków – przyczyna jest niemożliwa do ustalenia. W niektórych przypadkach postuluje się obrzęk kępek Peyera (zgromadzenia grudek limfatycznych) po wirusowej infekcji żołądkowo-jelitowej jako przyczynę anomalii prowadzącej do wgłobienia. Badania pokazują, że infekcje rotawirusowe, jak i adenowirusowe są ściśle związane z występowaniem wgłobienia. Biorąc to pod uwagę, należy pamiętać o innych przyczynach rozrostu grudek limfatycznych np. wgłobienie może być pierwszym objawem choroby rozrostowej układu limfatycznego. W zdecydowanej mniejszości przypadków możemy mówić o anomaliach anatomicznych (zdwojeniu jelitowym, uchyłku Meckela) lub występowaniu polipów w obrębie jelit.

Niekiedy do pogrubienia ściany jelita może dochodzić w wyniku mukowiscydozy czy celiakii.

Powiązane produkty

Objawy wgłobienia jelita

Objawy wgłobienia jelita początkowo są bardzo niespecyficzne. Kilkuminutowe napadowe okresy bólu (zazwyczaj po karmieniu), które dziecko okazuje płacząc, przeplatają się z 30-minutowymi okresami apatii i senności. Dziecko jest niespokojne i podkurcza nóżki.

Do najczęstszych objawów wgłobienia zaliczymy:

  • silny, kolkowy ból brzucha o falowym charakterze,
  • wymioty,
  • wyczuwalny opór w obrębie jamy brzusznej,
  • biegunka,
  • zaparcia,
  • stolec o wyglądzie malinowej galaretki.
W zaawansowanym stanie wgłobienia dochodzi do perforacji zmartwiałego jelita, zapalenia otrzewnej i wstrząsu.

Rozpoznanie i diagnostyka wgłobienia jelita

Ze względu na zmienny charakter i ulotność początkowych symptomów wgłobienie może być trudne do rozpoznania we wczesnej fazie. Bardzo ważnym elementem jest pogłębiony wywiad lekarski, który pozwoli ustalić początek objawów, oraz to, jak dziecko manifestuje objawy, czy występują oznaki alarmowe (np. krwawienie z układu pokarmowego, nieustające wymioty).

Niezbędne jest wykonanie badania USG, w którym ze względu na nakładające się ściany jelit zaobserwujemy obraz „tarczy strzelniczej”. Przeglądowe RTG jamy brzusznej pokaże objawy niedrożności jelit, takie jak poziomy płynów oraz rozdęcie pętli jelitowych.

Badania krwi mogą wskazywać leukocytozę (podwyższenie leukocytów), wzrost CRP (białko C-reaktywne, będące wskaźnikiem zapalenia) oraz zaburzenia jonowe w wyniku odwodnienia.

Wgłobienie jelit – leczenie

Na początku należy jak najszybciej wdrożyć podstawowe procedury:

  • wprowadzenie zgłębnika żołądkowego,
  • podanie płynów (silne wymioty prowadzą do odwodnienia),
  • podanie antybiotyku (niedokrwiony odcinek jelita stanowi wrota zakażenia).
Rodzaj celowanej terapii uzależniony jest od szybkości postawionego rozpoznania i zaawansowania choroby. Jeśli do wgłobienia doszło stosunkowo niedawno, można zastosować leczenie zachowawcze.

Polega ono na próbie uwolnienia wgłobionego jelita od wewnątrz przy zastosowaniu:

  • doodbytniczego wlewu soli fizjologicznej (zabieg obciążony najmniejszymi powikłaniami),
  • doodbytniczego wlewu kontrastu,
  • doodbytniczego podania powietrza.

W przypadku, gdy dojdzie już do martwicy jelit, leczenie zachowawcze się nie powiodło lub stan osoby chorej się pogarsza, należy wdrożyć leczenie chirurgiczne. Polega ono na otwarciu brzucha, lokalizacji wgłobionego fragmentu, usunięcia go oraz zespolenia pozostałych fragmentów jelita ze sobą. Czasem konieczne może być czasowe wyłonienie stomii, czyli ujście jelita na powierzchnię skóry. W 10% przypadków może dojść do nawrotu, bez względu na to czy zastosowano leczenie zachowawcze czy operacyjne.

  1. S. H. Ralston, M. W. J. Strachan, I. Penman, R. Hobson, red. wyd. pol. J. Różański, Choroby wewnętrzne Davidson t. 2, Wydawnictwo Edra Urban & Partner, Wrocław 2020.
  2. A. Szczeklik, P. Gajewski, Interna Szczeklika 2019/20, Medycyna Praktyczna, Kraków 2020.
  3. A. Szczeklik, E. Szczeklik, Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych, PZWL, Warszawa 1979.
  4. F. F. Ferri, red. wyd. pol. A. Steciwko, Kompendium chorób wewnętrznych, Edra Urban & Partner, Wrocław 2007.
  5. Zarys chirurgii. Podręcznik dla studentów i lekarzy w trakcie specjalizacji, pod red. prof. A. Żyluka, Medipage, Warszawa 2016.
  6. M. Maślanka, K. Górniak, A. Prokurat, Wgłobienie jelitowe – diagnostyka i leczenie, „Pediatria po Dyplomie”, nr 16 (4) 2012.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Alergia kontaktowa – przyczyny, objawy i leczenie

    Alergia kontaktowa jest rodzajem nadwrażliwości, która występuje w wyniku bezpośredniego kontaktu skóry z substancjami wywołującymi reakcję alergiczną. Zjawisko to może powodować szereg nieprzyjemnych objawów – od łagodnych po ciężkie – i jest powszechnie spotykane wśród ludzi w różnym wieku.

  • Czym jest pokrzywka? Przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie

    Pokrzywka jest niegroźnym schorzeniem skóry wywołanym najczęściej reakcją alergiczną. Objawia się swędzącymi bąblami na skórze, które przypominają ślady po poparzeniu pokrzywą. Jakie są jej przyczyny i co zrobić, gdy się pojawi? Na czym polega leczenie pokrzywki?

  • Zespół Dravet – objawy, diagnostyka, leczenie

    Zespół Dravet to rzadkie genetyczne schorzenie neurologiczne, które manifestuje się już we wczesnym dzieciństwie i znacząco wpływa na funkcjonowanie pacjentów przez całe życie. Charakteryzuje się opornymi na leczenie napadami padaczkowymi, które mogą prowadzić do licznych komplikacji, w tym do opóźnienia rozwoju i deficytów poznawczych.

  • Czy Tajlandia jest bezpieczna? Zagrożenia zdrowotne i najczęstsze choroby

    Tajlandia to kraj o egzotycznym uroku, przyciągający turystów z całego świata. Przed podróżą warto zapoznać się z potencjalnymi zagrożeniami zdrowotnymi występującymi w Azji Południowo-Wschodniej, żeby odpowiednio się przygotować i potrafić na nie reagować. Na co powinniśmy się zaszczepić przed wizytą w Tajlandii? Jakie choroby nam zagrażają? Co zrobić, jeśli ugryzie nas małpa?

  • Ośmiokrotny wzrost zachorowań na odrę w Polsce. Co jest powodem powrotu tej groźnej choroby?

    Liczba przypadków odry zarejestrowanych w 2024 roku w Polsce w systemie nadzoru epidemiologicznego wzrosła w porównaniu z rokiem 2023 ponad ośmiokrotnie – poinformował redakcję DOZ.pl Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH – PIB. Odra wraca do Polski i staje się realnym zagrożeniem zdrowotnym, szczególnie dla dzieci i osób nieszczepionych. Choć przez lata choroba ta była praktycznie wyeliminowana, dziś – w wyniku malejącej liczby szczepień – znów pojawiają się nowe ogniska. Czym jest odra, jak się przed nią chronić i kto jest najbardziej narażony?

  • Ból nerek – objawy, leczenie i przyczyny. Jak złagodzić ból nerek?

    Ból nerek jest dolegliwością, która może być spowodowana różnymi czynnikami – od infekcji po choroby przewlekłe. Jeśli wystąpi, warto skonsultować się z lekarzem, aby zdiagnozować przyczynę i podjąć odpowiednie leczenie. Jakie badania wykonać, gdy bolą nerki? Co przyniesie ulgę w bólu?

  • Odleżyny – rodzaje i stopnie odleżyn oraz ich klasyfikacja

    Odleżyny to jedno z najpoważniejszych powikłań długotrwałego unieruchomienia, stanowiące istotne wyzwanie w opiece medycznej. Ich powstawanie związane jest z długotrwałym uciskiem na tkanki, które prowadzi do niedokrwienia i martwicy. Czym są odleżyny i jak powstają? Jakie plastry należy stosować w leczeniu odleżyn?

  • Uczulenie na komary. Jakie są objawy i przyczyny alergii na komary?

    Komary mają zdolność do przenoszenia niebezpiecznych chorób, takich jak malaria, wirus Zachodniego Nilu, wirus chikungunya czy wirus dengi. Stanowią więc zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, jednak złą sławę zyskały głównie z powodu nieprzyjemnych ukąszeń. Kąsają wyłącznie samice komarów, wabione do skóry człowieka przez ciepło ciała, pot, zapachy oraz dwutlenek węgla. Podczas ukłucia samica wprowadza ślinę do krwiobiegu, aby zapobiec krzepnięciu krwi i umożliwić pobranie pokarmu. Kontakt trwający minimum sześć sekund może wywołać reakcję miejscową — zaczerwienienie, świąd i obrzęk.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl