Ulewanie u noworodka i niemowlaka – kiedy powinno zaniepokoić?

Ulewanie u noworodka i niemowlaka to mimowolne cofanie się treści żołądkowej do jamy ustnej dziecka. Regurgitację uznaje się za zjawisko fizjologiczne, które mija samoistnie, wynika ono bowiem z niedojrzałości układu pokarmowego malucha. Jeżeli ulewanie nie prowadzi do wystąpienia trudności z karmieniem czy zaburzeń wzrastania, nie ma potrzeby włączania leczenia. Jeśli natomiast pojawiają się wyraźne sygnały ze strony dziecka, że odczuwa ono dyskomfort bądź ból, a także gdy ulewanie ma charakter chlustający i trudno odróżnić je od wymiotów, należy pilnie skonsultować się z pediatrą.

Ulewanie u noworodka i niemowlaka – co to jest? Ulewanie a wymioty u dziecka

Ulewanie, czyli inaczej regurgitacje, to mimowolne, pozbawione wyraźnego wysiłku ze strony dziecka, cofanie się treści żołądkowej do jamy ustnej, występujące bardzo często u niemowląt w krótkim czasie po karmieniu. Epizody ulewań mogą być bardzo częste i obfite, ale jeśli nie powodują u dziecka dyskomfortu, niepokoju lub nie prowadzą do trudności z karmieniem czy zaburzeniami wzrastania, to uznaje się je za całkowicie fizjologiczne. 

Wymioty różnią się natomiast od ulewań tym, że występują pod wpływem zwiększonego ciśnienia w przewodzie pokarmowym na skutek skurczu żołądka, przepony i mięśni tłoczni brzucha. Zazwyczaj są to duże objętości. Wymioty u niemowlęcia stanowczo wymagają dalszej diagnostyki i wykluczenia takich chorób, jak zwężenie odźwiernika, infekcja (nie tylko przewodu pokarmowego), wzmożone ciśnienie śródczaszkowe i wiele innych.

Ulewanie u noworodka i niemowlaka – przyczyny

Podłożem ulewania u małych dzieci jest niedojrzałość ich przewodu pokarmowego. Wpływ na to ma nieco inna budowa anatomiczna – krótki przełyk, rozwarty tzw. kąt Hisa (kąt między przełykiem a dnem żołądka), zmniejszona pojemność żołądka w stosunku do objętości spożytego pokarmu (dodatkowo opróżnianie żołądka jest wolniejsze przy jego dużym wypełnieniu) oraz zmniejszone napięcie zwieracza dolnego przełyku. 

Sposoby na ulewanie u noworodka i niemowlaka. Ulewanie a właściwe karmienie i odbijanie dziecka po posiłku

Ulewania zazwyczaj ustają u dzieci do 12–18 miesiąca życia – sprzyja temu przyjmowanie częściej pozycji siedzącej niż ma to miejsce u niemowląt. W przypadku, gdy ulewania są bardzo częste lub obfite można zastosować mieszanki zagęszczające pokarm (oznaczone symbolem AR) – jest to najczęściej mączka chleba świętojańskiego lub skrobia ryżowa. Jeśli dziecko zjada jednorazowo duże porcje mleka, to powinno się je zredukować objętościowo na rzecz częstszego karmienia.

Nie należy też przed lub po karmieniu przepajać malucha wodą, wyjątek stanowią takie stany, jak gorączka, wymioty, biegunka. Do regurgitacji może predysponować połykanie powietrza w trakcie jedzenia, dlatego pomocne może być odbijanie dziecka po każdym karmieniu lub zastosowanie antykolkowych smoczków ograniczających połykanie powietrza.

Ulewanie u noworodka i niemowlaka – kiedy udać się do lekarza? Jak odróżnić ulewanie od choroby refluksowej?

Dowiedz się, jak rozpoznać skazę białkową.

Pod jego kontrolą można wprowadzić na 2–4 tygodnie dietę bez białka mleka krowiego u matki karmiącej piersią, a u dziecka karmionego mlekiem modyfikowanym – hydrolizat). Z pewnością konsultacji pediatrycznej będą wymagać dzieci, u których ulewanie stanowi widoczny problem i powoduje u niemowląt dyskomfort, ból w trakcie połykania, prowadzi do zahamowania rozwoju fizycznego, problemów z karmieniem, częstych zakażeń dróg oddechowych. Właśnie takie objawy mogą wskazywać na chorobę refleksową przełyku, czyli zapalenie błony śluzowej na skutek drażnienia przez cofającą się treść żołądkową.