Tauryna – czym jest i jak działa? Właściwości, dawkowanie, przeciwwskazania, skutki uboczne

Tauryna jest niebiałkowym aminokwasem, który pełni wiele funkcji w naszym organizmie. Jak działa tauryna i jakie są jej właściwości? Skąd możemy ją pozyskać? Kiedy warto suplementować taurynę? Podpowiadamy.

Więcej, wyżej, dalej, lepiej – to hasła dominujące reklamy suplementów diety przeznaczonych dla osób wyczynowo uprawiających różnorodne dyscypliny sportowe. Często bywa tak, że specjalnie wyselekcjonowane składniki suplementów przeznaczonych dla atletów wspierają funkcjonowanie organizmów ludzi, którzy sport uprawiają rekreacyjnie lub wcale. Przykładem takiej substancji jest tauryna. Poniżej kilka słów na temat tego, jak działa w naszym organizmie, gdzie jest jej najwięcej i czy faktycznie pozyskujemy ja z byczego moczu i nasienia? 

Tauryna – co to? 

Tauryna jest aminokwasem, który naturalnie występuje w tkankach zwierzęcych. Jej chemiczna nazwa to kwas 2-aminoetylosulfonowy. Ze względu na swoją budowę chemiczną tauryna nie ma zdolności do tworzenia wiązań peptydowych. Z tego powodu nie jest budulcem białek – jest aminokwasem niebiałkowym. Występuje głównie w mięśniach szkieletowych, sercu, mózgu oraz siatkówce. Szacuje się, że tauryna stanowi około 0,1% masy naszego ciała. Zawartość tauryny w organizmie uwarunkowana jest przez zdolność komórek ciała do jej syntezy. Jednak zazwyczaj jej ilość jest niewystarczająca w stosunku do zapotrzebowania. Deficyt pokrywany jest ze źródeł zewnętrznych, głównie z pokarmów lub suplementów diety.  

Czy tauryna jest szkodliwa? 

Istnieją doniesienia jakoby tauryna była powodem zgonów atletów, którzy stosowali jej suplementację. Z tego powodu jej używanie zostało ograniczone lub zakazane w niektórych krajach.  

Źródła tauryny 

Tauryna zawarta jest głównie w pokarmach pochodzenia zwierzęcego. Największą jej ilość znajdziemy w mięsie (zwłaszcza indyczym), wątrobie, skorupiakach i rybach. Tauryna występuje także w mleku (i siarze – pierwszym mleku ssaków) i jego przetworach oraz niektórych gatunkach wodorostów i krasnorostów.  

Taurynę możemy dostarczyć do organizmu z różnorodnymi suplementami diety, co może być ważne dla wegetarian i wegan, w tego typu produktach jest ona często pochodzenia syntetycznego.  

Działanie tauryny 

Tauryna pełni różnorodne funkcje związane z fizjologią organizmu. W kanałach jonowych moduluje stężenie jonów wapnia, jest neuroprzekaźnikiem, neuromodulatorem, antyoksydantem, uczestniczy w produkcji kwasów żółciowych, a także stabilizuje błony komórkowe oraz osmozę komórek.

Tauryna i jej właściwości 

Odpowiednie stężenie tauryny w naszym ciele może przyczynić się do utrzymania dobrostanu naszego organizmu. Według dostępnych badań naukowych dobroczynne działanie tauryny przyczynia się obniżenia poziomu cukru oznaczanego na czczo, a tym samym walki z cukrzycą. Co więcej, obniża ryzyko chorób układu krążenia. Ma potencjał poprawiać funkcjonowanie naszych zmysłów – wzroku oraz i słuchu.

Jak i kiedy brać taurynę? Wskazania i dawkowanie 

Zaleca się, aby przyjmować taurynę w dawkach od 0,5 g do 2 g na dobę. Preparaty dla aktywnych fizycznie zawierające taurynę nie mają wygórowanej ceny. Ich formy to tabletki, kapsułki, proszki i napoje. Znajdziemy je zarówno w sklepach specjalizujących się w sprzedaży suplementów diety dla sportowców, jak i w aptekach. Preparaty z tauryną często są mieszankami rożnych dobroczynnych substancji i mogą zwierać dodatkowo kreatynę, magnez czy żeń-szeń – z tego względu nie ma jednej dobrej pory na przyjmowanie suplementów diety zwierających taurynę. Należy zapoznać się z wytycznymi producenta wybranego przez nas preparatu, które znajdują się na ulotce informacyjnej dołączonej do produktu. 

Tauryna – przeciwwskazania, skutki uboczne 

Według dostępnych informacji tauryna stosowana w rekomendowanych dawkach nie ma negatywnego oddziaływania na nasz organizm. Dzienna bezpieczna dawka tego aminokwasu ustalona została na poziomie 3 g. Pomimo tego, że tauryna w wyższych dawkach nie wykazuje skutków ubocznych (jest wydalana z moczem), nie zaleca się przekraczania ustalonego bezpiecznego dziennego limitu. Jej nadmiar w organizmie może powodować wymioty, ból brzucha, odwodnienie i biegunki.