Bezbolesne zastrzyki i badania krwi z zastosowaniem mikroigieł

Czym są mikroigły?

Mikroigły mają długość od 50 do 2000 mikronów, co odpowiada grubości papieru oraz szerokość zbliżoną do ludzkiego włosa – 100 mikronów. Większość z nich ledwo dotyka lub w ogóle nie dociera do skóry właściwej, gdzie znajdują się zakończenia nerwowe wraz z naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi oraz tkanką łączną. 

Dowiedziono, że mikroigły zmniejszają ryzyko przenoszenia wirusów oraz mogą wpłynąć na zmniejszenie ilość odpadów niebezpiecznych po utylizacji konwencjonalnych igieł. 

Jak działają mikroigły?

Określenie „igły” jest nieco mylące. Biorąc pod uwagę sposób działania, mikroigły są podobne bardziej do rzepów albo plastrów, takich jak te, dostarczające nikotynę, które mają pomóc palaczom w walce z nałogiem. Duża liczba mikroigieł jest zgrupowana razem i nakładana na skórę, po dociśnięciu tworzą one szlaki, które wprowadzają lek bezpośrednio do naskórka lub górnej części skóry właściwej, skąd substancja trafia bezpośrednio do krążenia ogólnoustrojowego.

Praktyczne zastosowanie mikroigieł

Produkuje się różne rodzaje mikroigieł – stałe, rozpuszczalne, hydrożelowe, powlekane i puste w środku, które służą do różnych celów. Wiele rozwiązań technologicznych jest testowanych klinicznie, technika mikroigłowa stosowana jest próbnie w leczeniu cukrzycy, nowotworów i bólu neuropatycznego. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby zrozumieć, jak różne czynniki, np. wiek i waga pacjenta, miejsce wstrzyknięcia czy technika podawania wpływają na skuteczność działania urządzeń mikroigłowych. Wiadomo, że nie sprawdzą się one, gdy istnieje konieczność podania dużej dawki leku. Nie jest możliwe też pobieranie wszystkich biomarkerów z ich zastosowaniem.

Oprócz dostarczania leków, kiedy zastosuje się odpowiednie czujniki, urządzenia mikroigłowe mogą wykonać też bezpośredni pomiar markerów biologicznych – glukozy, alkoholu, cholesterolu, a także produktów ubocznych niektórych leków. Mogą być pomocne również w szacowaniu ilości komórek odpornościowych.

Urządzenia mikroigłowe są dość tanie i proste w użyciu, dlatego mogą umożliwiać pacjentom lepszą samokontrolę, przeprowadzanie testów i leczenie w obszarach niedostatecznie obsługiwanych przez służby medyczne. Co więcej, nie wymagają długotrwałych i kosztownych szkoleń. Pozwalają laikom samodzielne wykonać badanie, pobranie próbki, którą można następnie przesłać do laboratorium.

Szczepienia z zastosowaniem mikroigieł

Strzykawki i plastry mikroigłowe są już dostępne i stosowane do podawania szczepionek. Mają one wyraźną przewagę nad płynnymi szczepionkami. Dzięki mikroigłom szczepionki można przygotować w stanie suchym, bez konieczności przechowywania w lodówce, co sprawia, że są również łatwiejsze w transporcie. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że połowa produkowanych na świecie szczepionek jest marnowana, właśnie z powodu awarii łańcucha chłodniczego.