Stopa wydrążona – przyczyny, objawy, leczenie
Magdalena Chrzęszczyk

Stopa wydrążona – przyczyny, objawy, leczenie

Stopa wydrążona to nadmierne wysklepienie jednego z łuków stopy, wskutek czego dochodzi do zbyt dużego uniesienia stopy w płaszczyźnie strzałowej. Jeśli nie towarzyszą temu inne nieprawidłowości, stan ten uznaje się za cechę morfologiczną. Jeśli natomiast pojawiają się objawy w postaci bólu i zniekształcenia stopy, wymaga to podjęcia leczenia. Jak ono przebiega? Jakie zabiegi rehabilitacyjne stosuje się przy stopie wydrążonej?

Stopa wydrążona – budowa stopy 

Stopa to część ciała człowieka, która pełni bardzo istotne funkcje, takie jak umożliwienie poruszania się oraz utrzymywania stabilnej pozycji stojącej i siedzącej. Jej prawidłowa budowa prowadzi do rozwijania i zachowania umiejętności ruchowych u małych dzieci, jak i u osób starszych. Ból stopy wynikający z różnych dolegliwości, chorób czy urazów w dużym stopniu ogranicza swobodę ruchu, może prowadzić do poważnych zmian strukturalnych i funkcjonalnych, a nawet przyczynić się do niepełnosprawności.  Wady stopy mogą rozwijać się także jako następstwo nieprawidłowego obciążania stopy w wyniku braku równowagi między mięśniami a więzadłami i torebkami stawowymi znajdującymi się w stopie. 

Aby dobrze zrozumieć, na czym polega stopa wydrążona, należy na początku dowiedzieć się, jak stopa jest w ogóle zbudowana. Stopa każdego człowieka składa się ze stępu, śródstopia i palców. W jej skład wchodzi 26 kości połączonych ze sobą 33 stawami. Dodatkowo w jej obrębie znajdują się więzadła oraz mięśnie zginające stopę grzbietowo i podeszwowo, prostowniki, mięśnie odwracające i nawracające stopę. Stęp tworzą: kość skokowa, piętowa, sześcienna, łódkowata i trzy kości klinowe. Śródstopie jest budowane przez pięć kości długich, między którymi są przestrzenie międzykostne śródstopia. Palce składają się natomiast z trzech paliczków (oprócz palucha, gdzie są dwa paliczki). 

Prawidłowo pracująca stopa ma trzy punkty podparcia. Jest to guzowatość kości piętowej, pierwsza głowa kości śródstopia i piąta głowa kości śródstopia. W stopie wyróżnia się trzy łuki: 

  • łuk przyśrodkowy – dynamiczny, przebiega od guza piętowego przez kość łódkową i kość klinowatą, aż do pierwszej głowy kości śródstopia,
  • łuk podłużny boczny – statyczny, przebiega od guzowatości kości piętowej przez V kość śródstopia, kość sześcienną – aż do V głowy kości śródstopia, 
  • łuk poprzeczny przedni - przebiega przez głowy kości śródstopia i stanowi  podstawę dwunożnego trybu życia, podczas przemieszczania się obniża się, a podczas stania stopa powinna opierać się o I i V głowę kości śródstopia,
  • linia Lisfranca –  łuk przechodzący pomiędzy kośćmi śródstopia a kośćmi klinowatymi oraz kością sześcienną, 
  • linia Choparta - łuk przechodzący przez szparę stawową, pomiędzy kością skokową a kością łódkową oraz kością piętową a kością sześcienną. 

Czym jest stopa wydrążona?  

Stopa wydrążona to właśnie nadmierne wysklepienie jednego z łuków stopy, a dokładnie łuku podłużno–bocznego z nadmiernym jego skróceniem, zwiększeniem podbicia i szponiastym ustawieniem palców. Dochodzi zatem do zbyt dużego uniesienia stopy w płaszczyźnie strzałowej, w jej środkowym odcinku (między głowami kości śródstopia a guzem piętowym), a kąt między osią kości piętowej a płaszczyzną podłoża wynosi ok 25 st. Stopa wydrążona, ze względu na lokalizację dominującego zniekształcenia, może mieć postać przednią, tylną lub mieszaną. 

Stopa wydrążona bez towarzyszących nieprawidłowości najczęściej jest określana jako cecha morfologiczna i nie jest traktowana jako choroba. Jeśli występuje razem z elementami szpotawości, tyłostopia i/lub przodostopia, to takie ustawienie zabiera stopie jej podstawowe funkcje, jakimi są podpór i prawidłowe przetaczanie. Stopa – w tym wypadku supinująca – posiadając deficyt pronacji, pozbawiana jest także amortyzacji przez usztywnienie, prowadzące do nadmiernego przeciążania kolan, bioder czy kręgosłupa. 

Powiązane produkty

Stopa wydrążona – przyczyny  

Nie do końca poznane są przyczyny powstawania stopy wydrążonej. Może ona kształtować się jako wada wrodzona lub na skutek zaburzeń nerwowo–mięśniowych. U dzieci wada jest zauważalna albo od okresu niemowlęcego, albo objawy pojawiają się około 10–14 roku życia - są to zmiany w budowie, jak i zmiany w poruszaniu się oraz silny ból stopy. 

Najczęstszą przyczyną występowania stopy wydrążonej u osób starszych jest choroba genetyczna Charcot-Marie–Tooth (CMT) polegająca na zaniku mięśni, doprowadzając tym samym do upośledzenia w pierwszej kolejności funkcji mięśni krótkich stopy. Innymi przyczynami mogą być także udary i urazy ośrodkowego układu nerkowego. U dzieci nadmierne uniesienie wysklepienia stopy może występować równocześnie z rozwojem mózgowego porażenia dziecięcego. Zdarza się, że pojawienie się zniekształcenia jest  związane z nieprawidłowym obuwiem i zbyt ciasnymi skarpetkami u dzieci, które zwiększają wysokie podbicie u dziecka. 

Stopa wydrążona – objawy

Oprócz nadmiernego wysklepienia, przy stopie wydrążonej dodatkowo pojawiają się: 

  • szpotawe ustawienie tyłostopia, 
  • modzele pod głową pierwszej kości śródstopia, 
  • deformacje palców, 
  • deformacje palucha, 
  • wylewy podpaznokciowe, 
  • niestabilność stawu skokowego, 
  • zmiany zwyrodnieniowe stawów stępu i stopy, 
  • ból podbicia w stopie, 
  • ból stopy od dołu, 
  • przykurcz lub zapalenie rozcięgna podeszwowego.

Stopa wydrążona może także niewystarczająco pochłaniać wstrząsy, jakie pojawiają się podczas ruchu, co może powodować złamania przeciążeniowe kości piszczelowej. 

Stopa wydrążona – diagnoza i leczenie  

Diagnozując stopę wydrążoną, lekarz nie opiera się tylko na ocenie wyglądu stopy, wykonywane są badania obrazowe RTG (w tym odcinka lędźwiowo–krzyżowego kręgosłupa), czasami również tomografia komputerowa oraz badania oceniające przewodnictwo nerwowe i badanie elektromiograficzne. 

Indywidualnie przygotowane wkładki ortopedyczne na stopę wydrążoną wraz z ćwiczeniami mogą dawać dobre rezultaty terapeutyczne. Jeśli jednak to nie pomaga, lekarz może zalecić operację zależną od stopnia zniekształcenia i nasilenia objawów bolącej stopy. Najczęściej wykonywane jest jednocześnie kilka procedur, takich jak osteotomia kości piętowej, usztywnienie stawów, przeniesienie (tzw. transpozycje) ścięgien, przecięcie i wydłużenia ścięgien, przecięcie rozcięgna podeszwowego czy rekonstrukcja więzadeł. 

Stopa wydrążona – rehabilitacja i ćwiczenia 

Ćwiczenia w leczeniu stopy wydrążonej mają na celu przede wszystkim wzmocnić osłabione mięśnie i przywrócić prawidłowe anatomiczne warunki stopy. Ćwiczenia korekcyjne na stopę wydrążoną pomogą także usunąć ewentualne przykurcze i doprowadzić do pełnej elastyczności stopy, rozciągając wszystkie struktury.  

W rehabilitacji stosowane są także zabiegi fizykoterapii. Na ból podbicia stopy i ból zewnętrznej części stopy można stosować: laser, elektroterapię, magnetoterapię czy krioterapię.  

Stopa wydrążona – zapobieganie 

Zapobieganie stopie wydrążonej to przede wszystkim kontrola rozwoju fizycznego dziecka - nie tylko samych stóp, ale całego ciała oraz obserwacja nabywania nowych umiejętności ruchowych przez malucha. Aby nie doszło do przykurczy ścięgien śródstopia, należy dbać o jakość oraz odpowiednie dopasowanie obuwia, w którym chodzi dziecko. 

  1. Krause F. G., Guyton G. P., Pes cavus, [w:] Coughlin M. J., Saltzman C. L., Anderson R. B., Mann’s surgery of the foot and ankle, Elsevier Saunders 2014, s. 1361–1382.
  2. Kruczyński J., Szulc A., Dega W., Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja. Wybrane zagadnienia z zakresu chorób i urazów narządu ruchu dla studentów i lekarzy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2015.
  3. Kwolek A., Rehabilitacja medyczna, Wydawnictwo Medyczne U&P, Wrocław 2003. 
  4. Abbasian A., Pomeroy G., The idiopathic cavus foot–not so subtle after all, „Foot and Ankle Clinics”, Elsevier Inc. 2013, nr 18 (4), s. 629–642 
  5. Vander Have K. L., Hensinger R. N., King B. W., Flexible cavovarus foot in children and adolescents, "Foot and Ankle Clinics" 2013, nr 18 (4), s. 715–726 

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przyczyny, objawy, leczenie, żywienie przy WZJG

    Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest rozlanym nieswoistym zapaleniem błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym w niektórych przypadkach do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o niewyjaśnionej etiologii. Jak rozpoznać wrzodziejące zapalenie jelita grubego?

  • Łuszczyca paznokci – przyczyny, objawy, leczenie

    Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry, przebiegającą z okresami remisji i zaostrzeń, na którą w Polsce choruje prawie milion osób. Choroba najczęściej występuje u rasy białej i w umiarkowanej strefie klimatycznej. Pierwsze objawy łuszczycy mogą wystąpić w dowolnym wieku, jednak zwykle pojawiają się we wczesnym okresie dorosłego życia lub później, około 50–60 roku życia. Łuszczyca charakteryzuje się występowaniem zmian chorobowych zarówno na skórze gładkiej, jak i na owłosionej skórze głowy, a także zmianami w obrębie płytek paznokciowych dłoni i stóp. W cięższych postaciach łuszczyca może również zająć stawy. Zmianom paznokciowym z reguły towarzyszą zmiany w obrębie skóry, chociaż zdarza się, że zmiany chorobowe obejmujące aparat paznokciowy wyprzedzają pojawienie się zmian skórnych nawet o dziesiątki lat.

  • Cytomegalia (CMV) – co to za choroba? Jakie są objawy?

    Cytomegalia jest chorobą wirusową, która wywoływana jest przez wirusa o nazwie Cytomegalovirus hominis, w skrócie CMV. Zakażenie wirusem cytomegalii jest bardzo szeroko rozpowszechnione, natomiast zdecydowana większość infekcji (ponad 99%) przebiega bezobjawowo i pacjent przez przypadek dowiaduje się, że w przeszłości przebył takie zakażenie. Jednak u płodów i noworodków ze względu na niedojrzałość układu odpornościowego, jak również u osób z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami odpowiedzi immunologicznej, cytomegalia może przebiegać w sposób ostry, a obraz choroby może być bardzo różny.

  • Zakrzepica – przyczyny, objawy, profilaktyka zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych i głębokich

    Zakrzepica (zakrzepowe zapalenie żył) polega na powstaniu w naczyniu żylnym zakrzepu w wyniku zaburzonego przepływu krwi. Nieleczona prowadzi do groźnych powikłań, m.in. do zatorowości płucnej. Wyróżnia się zapalenie żył głębokich i powierzchniowych. Jakie objawy daje zakrzepica i w jaki sposób się ją leczy? Czy istnieją sposoby na to, by jej zapobiec?

  • Nadżerka szyjki macicy (ektopia) – przyczyny, objawy, metody leczenia

    Termin „nadżerka szyjki macicy” oznacza ubytek błony śluzowej. Często jest on nieprawidłowo stosowany na określenie ektopii, która jest zupełnie innym schorzeniem. Rzekoma nadżerka szyjki macicy (tak brzmi inna nazwa ektopii) to zastępowanie nabłonka płaskiego, który fizjologicznie pokrywa tarczę szyjki macicy, nabłonkiem gruczołowym. Zazwyczaj nie daje ona żadnych objawów, a kobieta dowiaduje się o jej istnieniu podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kiedy ektopia wymaga szerszej diagnostyki i leczenia? Jakie metody usunięcia „nadżerki” szyjki macicy stosuje się najczęściej?

  • Gastrolog – czym się zajmuje? Jakie choroby leczy?

    Lekarz gastroenterolog jest specjalistą w zakresie chorób układu pokarmowego. Gastrolog diagnozuje i leczy pacjentów z problemami gastrycznymi. Jakimi konkretnie dolegliwościami się zajmuje? Kiedy warto się do niego udać? Czy do gastrologa jest potrzebne skierowanie? Odpowiadamy.

  • Atak paniki – jak wygląda? Co robić, gdy się pojawia?

    Ataki paniki są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń lękowych, tuż po zespole lęku uogólnionego oraz fobii społecznej. Objawiają się nagłymi napadami silnego lęku, którym towarzyszą symptomy, takie jak: kołatanie serca, zawroty głowy, duszności, nadmierne pocenie się czy strach przed śmiercią. Dowiedz się, w jaki sposób można sobie poradzić, gdy pojawia się atak paniki.

  • Czego nie można robić przy nadżerce szyjki macicy ? Jak postępować po jej usunięciu?

    Nadżerka szyjki macicy jest rozpoznaniem, które może usłyszeć wiele kobiet w gabinecie ginekologicznym. Warto podkreślić jednak, że określenie „nadżerka” używane jest najczęściej w nieprawidłowy i potoczny sposób. Czym jest nadżerka oraz jak postępować po zabiegu jej usunięcia?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij