Przywodziciele uda – przyczyny, objawy, leczenie bólu mięśnia przywodziciela. Ćwiczenia na naciągnięty przywodziciel

Przywodziciel uda – anatomia

Mięśnie przywodziciele są zlokalizowane na przyśrodkowej stronie uda. Grupa ta tworzona jest przez 5 mięśni:

• mięsień grzebieniowy, 
• smukły, 
• przywodziciel długi, 
• przywodziciel krótki,
• przywodziciel wielki. 

Ich przyczepy początkowe rozpoczynają się w okolicy grzebienia kości łonowej oraz guza kulszowego, kończąc swój przebieg na kresie chropawej, guzku przywodzicieli oraz na kresie grzebieniowej. Ich unerwienie pochodzi od nerwu zasłonowego. Unaczynione z tętnicy przyśrodkowej okalającej udo, tętnic sromowych zewnętrznych, tętnicy udowej, biodrowej wewnętrznej, zasłonowej, głębokiej uda, tętnic przeszywających. Poza pełnioną oczywistą funkcją przywiedzenia kończyny dolnej w stawie biodrowym, grupa wewnętrznych mięśni ud współuczestniczy w stabilizacji miednicy, umożliwia także zakładanie nogi na nogę.

Przywodziciel uda – najczęstsze przyczyny urazu mięśnia przywodziciela

Ból uda oraz uszkodzenie przyczepów mięśni uda może mieć podłoże wieloczynnikowe. Najczęściej wśród przyczyn wymienia się eksplozywną, gwałtowną konieczność zmiany parametrów podczas wykonywanej aktywności, np. dynamiczny bieg, w którym następuje po chwili zatrzymanie, zmiana kierunku i znowu bieg.

Przeforsowanie zbyt długą jazdą konną, wymagającą nieustannego skurczu przywodzicieli może dawać podobne rezultaty. Bardzo często naciągnięcie lub naderwanie mięśni uda jest wynikiem niedostatecznego przygotowania do wykonania szpagatu. Dotyczy to zarówno zawodowców, jak i osób początkujących. Kontuzjom mięśni ud może sprzyjać także nieprawidłowa postawa ciała, wrodzone deformacje, obecne wady ustawienia stóp, problemy ze stawami biodrowymi (biodro koślawe, szpotawe).

Przywodziciel uda – objawy naciągniętego przywodziciela

Gwałtowne pojawienie się bólu przywodziciela sugeruje podłoże urazowe. Najczęściej mamy wówczas do czynienia z naderwanym ścięgnem w udzie – jak sama nazwa mówi jest to jedynie częściowe przerwanie włókien. Najczęstszą lokalizacją jest przyczep początkowy mięśni uda. 

Zdecydowanie najgroźniejszą formą urazu jest całkowite zerwanie mięśni uda występujące w rezultacie przekroczenia bariery wytrzymałości tkankowej. Niewielkie, jednorazowe przeciążenia powodują niegroźne naciągnięcie struktur. Najpowszechniej odczuwane jest to wówczas w okolicy pachwiny. Pozostałe objawy sugerujące uszkodzenie przywodzicieli uda to:

• niezwykle charakterystyczna topografia dolegliwości – dół pachwinowy,
• ból uda (ból biodra), okolicy guza kulszowego narastający podczas siedzenia, prób obciążania kończyny,
• wyraźnie zmniejszony zakres ruchomości i siła mięśniowa,
• może pojawiać się opuchlizna oraz cechy stany zapalnego, zaczerwienienie
• może wystąpić krwiak.

W sytuacji poważnych uszkodzeń, jak naderwanie czy zerwanie, palpacyjnie można wyczuć nieprawidłowości– zaburzenia ciągłości tkanek.

Przywodziciel – diagnostyka bólu mięśnia przywodziciela

W trakcie wywiadu specjalista stara się ustalić mechanizm oraz miejsce urazu. Następnie lekarz może zdecydować o wykonaniu manualnych testów klinicznych pomagających w uściśleniu miejsca i rozległości uszkodzenia tkanek. Przykładowo można wykonać test biernego rozciągania przywodzicieli uda, testu przywiedzenia przeciwko przyłożonemu oporowi w okolicy kostek przyśrodkowych. Następnie wykonuje się palpację okolicy guza kulszowego, spojenia łonowego oraz guzka przywodzicieli. Bolesność uciskowa któregoś z nich może sugerować kontuzję. Badania ultrasonograficzne i rezonansu magnetycznego nie zawsze są koniecznością.

Przywodziciel uda – fizjoterapia

Niezależnie od charakteru uszkodzenia, obowiązuje zasada ograniczenia aktywności fizycznej, która sprzyjać będzie regeneracji, gojeniu oraz zapobiegnie ponownym kontuzjom w przyszłości. Jest to zachowanie, którym pacjent może znacznie ułatwić proces usprawniania. Samodzielnie w domu można także stosować okłady z lodu, zimne kompresy kilka razy dziennie po 10–15 minut. Pozwoli to złagodzić objawy ewentualnego stanu zapalnego. Ważne jest też utrzymywanie kończyny powyżej poziomu ciała, aby pobudzić krążenie – w miarę możliwości. 

W początkowym okresie, gdy ból przywodziciela jest duży, ulgę mogą przynieść zabiegi fizjoterapeutyczne. Stosuje się m. in. aplikacje z użyciem tapingu – tzw. kinesiotaping, co pozwala w niewielkich uszkodzeniach na natychmiastową poprawę, często daje możliwość błyskawicznej ulgi od dolegliwości. Dodatkowo odciąża i zapewnia podporę dla uszkodzonych struktur. Magnetoterapia, laser i krioterapia pozwalają na szybszą regenerację oraz dają efekt analgezji. W terapii wykorzystuje się początkowo delikatny masaż mięśni przywodzicieli uda, rolowanie mięśni foam rollerem oraz subtelne ćwiczenia rozciągające, aby zapobiec powstawaniu zrostów. W fazie przewlekłej popularne wśród terapeutów jest wykorzystywanie procedury suchego igłowania (nakłuwanie mięśnia przywodziciela, grzebieniowego uda itd.) oraz masaż tkanek głębokich czy techniki terapii powięziowej. 

Przywodziciel uda– ćwiczenia na naciągnięty przywodziciel

Leczenie i rehabilitacja przywodzicieli uda to także konieczność wykonywania ćwiczeń na przywodziciele ud w domu. Bardzo skuteczną techniką rozciągania jest wykorzystanie siły grawitacji. W tym celu należy położyć się na plecach. Kończyny dolne ugięte w biodrach i kolanach układamy tak, aby boczna strona kolana podążała powoli z siłą grawitacji w kierunku do kozetki. Utrzymujemy taką pozycję 30–40 sekund i powtarzamy 4–5 razy, pamiętając, że aby za każdym razem rozpoczynać ułożenie kolan od ostatnio osiągniętego, nowego zakresu ruchu. Ważne jest bowiem progresowanie w rozluźnianiu. 

Przykładem wzmacniania przywodziciela uda jest umieszczenie piłki o średnicy 20–30 cm między kolanami w pozycji z poprzedniego ćwiczenia. Następnie należy ściskać ją wykonując przywiedzenie i utrzymując 3–5 sekund podczas 2–3 serii, z 10 powtórzeniami w każdej. Bardzo ważne, zapobiegające zrostom i uelastyczniające tkanki są ćwiczenia kolagenowe przywodzicieli. 

Leczenie naciągniętego przywodziciela raczej nie trwa długo w przeciwieństwie do zerwanego mięśnia. Wystarczy wiedzieć, jak je rehabilitować. Wspomniany drugi rodzaj urazu, a także powtarzająca się kontuzja powodująca kilkukrotne naderwanie są stanami, które wymagają operacji. Leczenie polega wówczas na zespoleniu włókien przywodziciela uda.