Inulina – właściwości i zastosowanie. Preparaty z inuliną – na odchudzanie oraz florę jelitową
Katarzyna Deptuła

Inulina – właściwości i zastosowanie. Preparaty z inuliną – na odchudzanie oraz florę jelitową

Inulina to wielocukier o szerokim wachlarzu właściwości i wielu możliwościach zastosowania. Jest elementem preparatów probiotycznych – wspiera florę jelitową oraz wspomaga utrzymanie właściwego poziomu cukru, trójglicerydów oraz cholesterolu. Inulina naturalnie występuje w roślinach – w ich częściach spichrzowych. Jej wpływ na profilaktykę i zmniejszenie rozwoju chorób cywilizacyjnych, jak otyłość czy cukrzyca został niejednokrotnie potwierdzony w badaniach.

Co to jest inulina? Inulina – występowanie i naturalne źródła

Inulina w sposób naturalny obecna jest w niektórych częściach spichrzowych roślin i wykorzystywana przez rośliny jako materiał zapasowy. W przyrodzie występuje w mniszku lekarskim, omanie wielkim, słoneczniczku bulwiastym (topinamburze) czy cykorii. Jest częstym związkiem w rodzinie Astrowatych (Asteraceae Dum.). W sklepach ze zdrową żywnością znajdziemy inulinę z agawy. Pod względem chemicznym inulina to polisacharyd (wielocukier), ma charakter niskocząsteczkowego polimeru o słabej rozpuszczalności w wodzie.

Dla potrzeb przemysłu, m.in. farmaceutycznego, jest ekstrahowana z roślin. Najczęściej spotykamy inulinę pochodzącą z korzenia cykorii czy topinamburu, inulina dostępna w obrocie ma postać białego proszku. Istotne są tutaj właściwości stricte kulinarne, jak i zdrowotne – stosunkowo niska kaloryczność (1,5 kcal/g) i mały stopień słodkości. Oprócz właściwości prozdrowotnych, chemicznie istotne są właściwości żelujące – w przemyśle inulina wykorzystywana jest jako środek zagęszczający i składnik stabilizujący niektóre produkty spożywcze

Inulina – właściwości 

Inulina to substancja prebiotyczna, która wzbogaca mikroflorę jelit w bakterie kwasu mlekowego – głównie Bifidobacterium (niektóre źródła podają również Lactobacillus). Związek ten ze względu na budowę chemiczną jest oporny na enzymy trawiące cukry i bez większego problemu dociera do jelita grubego. Inulina praktycznie nie wchłania się w przewodzie pokarmowym, ulega przemianie w jelicie grubym na skutek procesów hydrolizy i fermentacji (badania pokazują, iż stosowanie inuliny znacząco zwiększa populację bakteryjną w jelicie grubym). Rozwój bakterii jelitowych na skutek suplementacji inuliny w widoczny sposób ogranicza także rozwój patogennej flory bakteryjnej (m.in. na skutek wytwarzanego pH). W badaniach na zwierzętach wykazano, że inulina oddziałuje na aktywność enzymatyczną jelit oraz ogranicza rozrost patogenów, jak Salmonella, Listeria,  Shigella.

Inulina wykazuje kilka istotnych właściwości – zarówno w profilaktyce niektórych chorób metabolicznych, jak cukrzyca, chorób na tle sercowo–naczyniowym czy dolegliwości przewodu pokarmowego, jak zaparcia.

Inulina – wpływ na jelita i cykl wypróżnień. Właściwości probiotyczne inuliny 

Inulina stosowana doustnie razem z pektynami i błonnikiem wspiera cykl wypróżnień, wpływając na ruch robaczkowy (na skutek oddziaływania na mięśnie gładkie jelit, i ich kurczliwość).

W badaniach z udziałem dzieci (4–24 miesiące) odnotowano korzystny wpływ związany ze spadkiem częstości występowania zaparć. Istotne jest również to, że lepsze wyniki zaobserwowano, gdy bakterie kwasu mlekowego były stosowane w towarzystwie inuliny, co niejako potwierdza jej właściwości prebiotyczne.

Inulina – wpływ na miażdżycę i cholesterol. Właściwości kardioprotekcyjne inuliny

Inulina stosowana doustnie w wyraźny sposób wpływała na frakcję LDL i poziom trójglicerydów. Badania prowadzone z udziałem inuliny i diety niskotłuszczowej odnotowały spadek ilości TG o ok. 7 proc. u mężczyzn i 12 proc. u kobiet oraz jednoczesny wzrost dobrego cholesterolu (frakcji HDL). Okres, po jakim odnotowano taki spadek i odpowiednio wzrost, to kilka tygodni. Dodatkowo inulina ograniczała wchłanianie cholesterolu w świetle jelita (na skutek wzrostu lepkości treści pokarmowej). Wniosek jest taki, że inulina i jej pochodne, czyli fruktany mają wpływ na serce (na profil lipidowy) – wnioskować można zatem, że inulina posiada tzw. właściwości hipolipemiczne. 

Powiązane produkty

Inulina a cukrzyca. Inulina a odchudzanie

Wielocukier inulina posiada niską kaloryczność i może stanowić element diety diabetyka czy osób, które ze względów zdrowotnych powinny zadbać o poziom cukru, czy po prostu chcą zrzucić kilka kilogramów.

W dostępnych badaniach można przeczytać, że inulina posiada korzystne właściwości hipoglikemiczne i antyoksydacyjne. U zwierząt, którym suplementowano inulinę odnotowano zmniejszony poziom glukozy i utlenienia lipidów.

Preparaty z inuliną

Na rynku aptecznym znaleźć możemy inulinę dostępną jako proszek – najczęściej jest to inulina z cykorii lub inulina z agawy. Proszek inuliny może stanowić uzupełnienie diety, szczególnie w okresie zrzucania zbędnych kilogramów. Inulina z racji tego, że jest wielocukrem posiada zdolność pęcznienia i wiązania wody, przez co wydłuża uczucie sytości – inulina może być użyta również jako zagęstnik pokarmowy i może stanowić dodatek do jogurtu. Zwykle zaleca się stosowanie kilku gramów dziennie.

Wśród suplementów znajdziemy kapsułki probiotyczne z inuliną, a także tabletki czy kapsułki ze słonecznikiem bulwiastym. Inulina występuje razem z bakteriami kwasu mlekowego (jako synbiotyk), ale również z jodem i chromem (jako środki na odchudzanie). Można ją spotkać w połączeniu ze stewią jako zamiennik cukru.

  1. A. Nowak, A. Klimowicz, S. Bielecka–Grzela, M. Piechota, Inulina – cenny składnik żywieniowy, „Annales Academiae Medicae Stetinensis – Roczniki Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie” 2012, nr 58(1), s. 62–65.
  2. B. Kulczyński, A. Gramza–Michałowska, Właściwości prozdrowotne fruktanów typu inuliny, „Medycyna Rodzinna” 2/2016, s. 86–90
  3. E. Dybkowska, E. Zalewska, Właściwości funkcjonalne i technologiczne inuliny i fruktooligosacharydów, „Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego” 1/2015, s. 82–85.
  4. Z. Zdrojewicz, J. Rychter, E. Hermyt, P. Biega, Działanie prebiotyczne inuliny w otyłości i cukrzycy, „Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii” 2013, t. 9(4), s. 166–174.
  5. S. Kohlmunzer, Farmakognozja – podręcznik dla studentów farmacji, PZWL, Warszawa, 2007.
  6. J. Orzeł, Czym są probiotyki i prebiotyki?, www.doz.pl [online], https://www.doz.pl/czytelnia/a13776-Czym_sa_probiotyki_i_prebiotyki, [dostęp:] 18.12.2019.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij