Jak działa homeopatia?

Leczenie homeopatyczne jest stosowane w wielu schorzeniach spotykanych w codziennej praktyce lekarskiej, a także chętnie polecane przez farmaceutów specjalizujących się w tej dziedzinie. Leczenie to jest przedmiotem coraz większego zainteresowania pacjentów. Homeopatia wychodzi naprzeciw oczekiwaniom tych wszystkich, którzy pragną leczyć się naturalnie, bezpiecznie i skutecznie.

Na czym polega leczenie homeopatyczne?

Leki homeopatyczne działają zgodnie z naturalnym kierunkiem zdrowienia, co oznacza, że pobudzają one siłę życiową człowieka i jego naturalne zdolności do walki z chorobą, głównie poprzez wspomaganie sił obronnych organizmu. W związku z tym u pacjentów leczonych homeopatycznie znacznie poprawia się odporność, choroby ostre ustępują szybciej, okres rekonwalescencji jest krótszy, a pacjent szybko wraca do formy.

Bezpieczeństwo i szerokie zastosowanie homeopatii

Należy podkreślić, że homeopatia – oprócz tego, że podchodzi do chorego holistycznie i indywidualnie – jest przede wszystkim bezpieczną i naturalną metodą terapeutyczną. Sposób produkcji leków homeopatycznych i ich wysokie rozcieńczenia powodują, że są bezpieczne i można je zatem stosować u pacjentów ze wszystkich grup wiekowych i w dolegliwościach każdego rodzaju, w chorobach ostrych oraz przewlekłych. W chorobie ostrej działanie homeopatii jest zazwyczaj szybkie, natomiast w chorobie przewlekłej leczenie powinno przebiegać pod okiem doświadczonego terapeuty i może ono potrwać dłużej.

Warto wiedzieć, że homeopatię możemy stosować zarówno w schorzeniach ostrych, jak i przewlekłych. Niezwykle skuteczna okazuje się w takich dolegliwościach, jak przeziębienie, grypa, katar, kaszel, zapalenie gardła, krtani, uszu, zapalenie oskrzeli czy płuc, biegunka, zaparcia, wymioty, gorączka o różnym podłożu, wszelkiego rodzaju urazy, choroba lokomocyjna, ospa, różyczka, świnka, opryszczka i wiele innych. W leczeniu chorób przewlekłych homeopatia doskonale się sprawdza w alergologii, reumatologii, ginekologii, okulistyce, psychiatrii, chirurgii i wielu innych dziedzinach. 

Głównym celem leczenia homeopatycznego jest bowiem przywrócenie choremu pełnej równowagi wewnętrznej i harmonii pomiędzy organizmem a otaczającym go środowiskiem. Taką harmonię nazywamy stanem zdrowia i dobrego samopoczucia – fizycznego i emocjonalnego.

Zasada podobieństwa

Homeopatia cechuje się dwiema podstawowymi zasadami, które odróżniają ją od innych metod terapeutycznych i które nie zmieniły się od samego początku wprowadzenia homeopatii do leczenia.

Pierwszą z nich jest zasada podobieństwa. To od niej wzięła się nawet nazwa homeopatia, która w języku greckim oznacza podobne cierpienie. Według tej zasady dobiera się lek homeopatyczny dla pacjenta.

Najprościej wytłumaczyć to na przykładzie leku Allium cepa, który wytwarzany jest z cebuli.  

Powszechnie wiadomo, że cebula powoduje u zdrowych osób takie objawy jak łzawienie, wyciek wodnistej wydzieliny z nosa, kichanie oraz podrażnienie błon śluzowych nosa i oczu. Takie lub podobne objawy mogą wystąpić u osoby przeziębionej lub cierpiącej z powodu alergii. Jeśli więc zachorujemy i pojawią się u nas takie symptomy jak podrażniająca, obfita i wodnista wydzielina z nosa, katar z kichaniem, zaczerwienienie okolic nosa – wówczas lekiem, który powinien być zastosowany w przypadku takich objawów będzie właśnie Allium cepa – lek produkowany z cebuli.

Zasada podobieństwa obowiązuje w każdym przypadku, chociaż nie w każdym jest tak oczywista jak przy opisanej powyżej cebuli. Czasem nie jest łatwe znalezienie podobieństwa między objawami charakterystycznymi dla danego leku, a objawami prezentowanymi przez konkretnego pacjenta. Dlatego dobrze jest konsultować się z lekarzem homeopatą lub zaufanym farmaceutą, ponieważ jedynie dobór właściwego leku gwarantuje nam sukces terapeutyczny.

Indywidualne podejście do pacjenta

Można to zobrazować również na przykładzie kataru. Katar jest konkretną dolegliwością, lecz dla homeopaty istotna będzie nie tylko informacja, że pacjent ma katar, lecz – przede wszystkim – jak ten katar się objawia. Czy jest wodnisty i przezroczysty, czy też gęsty i trudny do usunięcia; czy nos jest zapchany, czy drożny; czy wydzielina ma charakter podrażniający, czy może jest łagodna. Ważne są więc takie cechy, jak kolor wydzieliny, rodzaj wycieku, ale i okoliczności poprawy lub pogorszenia, np. nos się udrażnia na świeżym, chłodnym powietrzu, a w ciepłym pomieszczeniu nos się całkowicie zatyka i musimy oddychać przez usta.

Informacje te często bywają bardzo szczegółowe, ponieważ to one determinują wybór leku homeopatycznego. Im więcej danych, tym bardziej zindywidualizowane jest leczenie i tym lepiej dobrany jest lek dla danego pacjenta. W homeopatii nie stosuje się prostego i rutynowego doboru leków (na zasadzie: na biegunkę zastosujemy lek przeciwbiegunkowy, na ból – środek przeciwbólowy, a na gorączkę – przeciwgorączkowy). W tej metodzie leczenia lek dobierany jest do konkretnego pacjenta, a nie na daną chorobę. Zatem dwóch pacjentów cierpiących na ten sam rodzaj schorzenia może od homeopaty otrzymać dwa zupełnie różne leki. Wynika to z różnic w indywidualnym sposobie reagowania na daną chorobę. 

Ponadto zwraca uwagę na dietę, jakość snu, uwarunkowania rodzinne i środowiskowe, wpływ pracy lub szkoły oraz wszelkie czynniki, które potencjalnie mogą zaburzać równowagę organizmu na różnych poziomach i prowadzić do pojawienia się objawów chorobowych.

Homeopatia nazywana jest leczeniem indywidualnym i holistycznym, ponieważ dobrana jest zawsze do potrzeb konkretnej jednostki.

Leki z naturalnych źródeł

Leczenie homeopatyczne różni się pod wieloma względami od tradycyjnej medycyny. Jedną z zasadniczych różnic jest między innymi sposób wytwarzania leków homeopatycznych. Należy podkreślić, że bardzo ważne jest również źródło, z którego czerpie się substancję do produkcji leku.

Rośliny, które są wykorzystywane do produkcji tych leków, są z reguły zbierane w warunkach, w których naturalnie występują w przyrodzie. Posłużyć się można przykładem leku Arnica montana, do produkcji którego stosuje się całą roślinę arniki górskiej. Jest ona zbierana w partiach górskich, w których rośnie w stanie dzikim – wtedy, gdy zioło obfituje w największą ilość substancji czynnych. Leki homeopatyczne pochodzenia roślinnego tym różnią się od leków ziołowych, że do ich wytwarzania wykorzystuje się możliwie najczęściej rośliny świeże, a nie suszone. Jest to o tyle ważna różnica, że w roślinach świeżych mogą występować takie substancje czynne, które nie znajdują się już w ziołach wysuszonych. To sprawia, że surowiec świeży ma odpowiednią siłę działania i bogaty skład związków leczniczych. Jeśli natomiast roślina pochodzi z upraw, zawsze są to uprawy ekologiczne, podlegające ścisłej kontroli jakości. Warunki uprawy są zbliżone do naturalnego środowiska występowania danej rośliny. Nie stosuje się żadnych pestycydów ani innych środków ochrony roślin. 

W przypadku leków pochodzenia zwierzęcego wygląda to podobnie. Zwierzęta, z których pozyskuje się odpowiedni surowiec do wytworzenia leku homeopatycznego, pochodzą z certyfikowanych i kontrolowanych hodowli lub ze środowiska, w którym bytują naturalnie. Przykładem może być lek Apis mellifica, do produkcji którego wykorzystuje się pszczołę miodną. Pszczoła ta pochodzi z konkretnej hodowli o ściśle określonych warunkach.

Leki pochodzenia mineralnego są zróżnicowane pod względem chemicznym. W leczeniu homeopatycznym korzysta się z różnych związków, najczęściej są to pojedyncze pierwiastki lub ich sole, ale też kwasy czy niektóre związki organiczne. Muszą być one pozbawione wszelkich zanieczyszczeń i spełniać wymogi określone w zasadach produkcji leków homeopatycznych.

Prosty i bezpieczny skład leków homeopatycznych

Aby uzyskać roztwór substancji leczniczej, który stanowi podstawowy materiał do kolejnych etapów produkcji leków homeopatycznych, należy zastosować odpowiedni rozpuszczalnik. Stanowi go zazwyczaj woda, odpowiednio oczyszczona. Jeśli zaś substancja lecznicza nie rozpuszcza się w czystej wodzie, dodawany jest do niej alkohol etylowy w odpowiedniej, ściśle określonej dla każdego surowca proporcji.

Końcowy, silnie rozcieńczony roztwór substancji leczniczej nanoszony jest na granulki, których skład stanowią sacharoza i laktoza. Są to obojętne nośniki, pozostające neutralne i bezpieczne dla każdego pacjenta.

W trakcie produkcji leku homeopatycznego roztwór substancji leczniczej jest stopniowo coraz silniej rozcieńczany, docelowy produkt zawiera więc często ultraniską dawkę związku wyjściowego. Stanowi to przyczynę, dla której leki homeopatyczne są bezpieczne i nie wchodzą w interakcje z innymi zażywanymi lekami, przy jednoczesnym zachowaniu pełnych właściwości leczniczych korzystnych dla pacjenta.

Artykuł sponsorowany