Jak nie uzależnić się od telefonu komórkowego?

Komórka - symbol statusu

Używanie telefonu komórkowego doprowadziło do zmian w sferze społecznej. Nie tylko pojawiły się nowe wzorce, ale również symbole statusu. Posiadanie aparatu najnowszej generacji (bardzo drogiego, z licznymi nowinkami technologicznymi), oznacza bycie modnym i nowoczesnym. Częste odbieranie telefonu, prowadzenie długich i licznych rozmów w miejscach publicznych (na oczach innych osób) ma świadczyć o szerokim gronie przyjaciół oraz o tym, że jest się potrzebnym wielu osobom.

Komórka to obecnie narzędzie, bez którego większość z nas nie wyobraża sobie życia. Jak bardzo ów telefon stał się nam niezbędny, uświadamiamy sobie w chwili, gdy korzystanie z niego staje się niemożliwe. Tak naprawdę każdy z nas w większym bądź mniejszym stopniu jest uzależniony od telefonu komórkowego - o fonoholizmie decyduje aspekt ilościowy, określający czas, jaki przeznacza się na korzystanie z tego urządzenia.

Fonoholizm - nowy rodzaj uzależnienia

Coraz więcej osób (głównie młodych) uzależnia się od telefonu komórkowego, nie wyobrażając sobie życia bez niego. Badania jakie przeprowadzono w gdyńskich szkołach wykazały, że 95% uczniów kilkadziesiąt razy dziennie używa smatrfona - połowa z badanych ma objawy uzależnia, a co dziesiąty skarży się, że z powodu komórki ma kłopoty ze wzrokiem, nie dojada i nie dosypia.

Obecnie w telefonie można oglądać telewizję, słuchać muzyki, łączyć się z internetem - jest to bardzo wygodne, ale zarazem i bardzo niebezpieczne.

Uzależnienie od telefonu komórkowego nie zostało w Polsce zdiagnozowane, nie oznacza to jednak, że problemu nie ma.

Objawy uzależnienia od telefonu komórkowego:

• przywiązywanie dużej wagi do posiadania telefonu
• traktowanie telefonu, jako najważniejszego narzędzia codziennego kontaktu z innymi
• rzadkie rozstawanie się z telefonem, choćby na chwilę
• odczuwanie przymusu nieustannego kontaktowania się z kimś
• uczucie dyskomfortu (zły nastrój, niepokój, ataki paniki) w sytuacji, gdy nie ma się do dyspozycji naładowanego aparatu
• maskowanie lęków i zaprzeczanie istnieniu problemu

Fonoholizm rozróżnia także rodzaje uzależnień:

Uzależnienie od sms’ów - odczuwanie nieodpartej potrzeby nieustannego otrzymywania i wysyłania wiadomości tekstowych (na kciuku pojawia się odcisk, a klawiatura aparatu jest mocno zniszczona).

Uzależnienie od nowych modeli - nabywanie coraz to nowych aparatów komórkowych, wyposażonych w liczne funkcje (zdolność wydania na takie urządzenie wielkiej sumy).

„Komórkowi ekshibicjoniści” - przy wyborze szczególne kierowanie się kolorem, stylistyką oraz ceną. Pokazywanie innym, jakie to ma się wyjątkowe urządzenie. Ponadto głośne rozmawianie przez telefon, pozwalanie, aby długo dzwonił, żeby wszyscy obecni go usłyszeli.

SWT - syndrom włączonego telefonu (obawa przed wyłączeniem aparatu, noszenie zapasowej baterii).

Gracze - nadmierne zainteresowanie grami znajdującymi się w telefonie.

Skutki fonoholizmu - jak zapobiegać uzależnieniu?

To czy telefon komórkowy rzeczywiście może stać się nałogiem, pozostaje niejasne dla wielu specjalistów. Zdaniem ekspertów wszystko zależy, czy i w jakim stopniu zakłóca życie rodzinne oraz zawodowe - w niektórych przypadkach ograniczy się do zignorowania przyjaciela, w którego towarzystwie wyśle się „ważnego” sms’a. W innym może jednak skutkować zupełnym odwróceniem uwagi od rozmówcy w celu sprawdzenia maila bądź stresu wynikającego z potrzeby ciągłego pozostawania w kontakcie ze światem.

Efektem uzależnienia od telefonu jest stopniowe wycofywanie się z relacji ze światem, spędzanie dużych ilości czasu samotnie. Nadmierne koncentrowanie się na wysyłaniu sms’ów, grach interaktywnych, co skutkuje oderwaniem się od rzeczywistego świata. Ponadto zanik zainteresowań (np. rezygnacja z uprawianego do tej pory sportu), gwałtowne wahania nastroju, problemy ze snem i odżywianiem, nadużywanie leków, kłopoty z bliskimi i problemy w życiu zawodowym.

W związku z tym, że fonoholizm jest nowym uzależnieniem, nie ma wielu patologii rozpoznawanych i analizowanych - badania przeprowadzane w dziedzinie leczenia i zapobiegania są rozwinięte w niewielkim stopniu.

W myśl powiedzenia, że lepiej zapobiegać niż leczyć - nad uzależnieniem od telefonu należy zapanować, ucząc się korzystać z niego w inny sposób.

1. Posługiwać się telefonem rzadziej (ograniczając skutki psychologiczne)
2. Rozmyślnie zostawiać go poza zasięgiem wzroku, zapominać o nim, chować go i nie myśleć o nim, chociaż przez kilka godzin.
3. Powstrzymywać się od telefonowania (poza przypadkami rzeczywistej konieczności).
4. Zostawiać telefon celowo w domu i próbować zapanować nad niepokojem, jaki ogarnia z chwilą zamknięcia drzwi.

Problem uzależnienia od telefonu komórkowego jest problemem rozwojowym, czyli takim, który będzie narastał. Jedynym sposobem na ten nałóg jest umiar - traktujmy telefon, jako dodatek, a nie wartość nadrzędną. 

Źródła: narkotyki.pl, poradniasocrates.pl, wiadomosci.radiozet.pl