Nowe wytyczne dotyczące prawidłowego ciśnienia krwi

Podczas kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego eksperci przedstawili nowe wytyczne dotyczące tego, kiedy należy zmienić styl życia i włączyć leczenie farmakologiczne u pacjentów ze zbyt wysokim ciśnieniem krwi. Wyraźnie rozróżnili także podwyższone ciśnienie krwi oraz nadciśnienie.

1. Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne zaostrzyło normy docelowe ciśnienia tętniczego
2. Podwyższone ciśnienie krwi a nadciśnienie – czym się różnią?
3. Czy podwyższone ciśnienie tętnicze trzeba leczyć?

Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne zaostrzyło normy docelowe ciśnienia tętniczego

Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ECS – European Society of Cardiology) mają na celu wspieranie lekarzy w podejmowaniu decyzji klinicznych dotyczących diagnostyki i leczenia pacjentów zmagających się z chorobami sercowo-naczyniowymi. ETK opracowuje zalecenia na podstawie najnowszych badań naukowych, aby zapewnić chorym jak najwyższą jakość opieki zdrowotnej.

Na kongresie ECS, który odbył się 30 sierpnia 2024 roku, zespół pod kierownictwem prof. Billa McEvoya z Uniwersytetu Galway w Irlandii oraz dr Rhian Touyz z Uniwersytetu McGill w Montrealu przedstawił nowe dyrektywy (aktualizujące te z 2018 roku) dotyczące prawidłowego ciśnienia krwi.

Podwyższone ciśnienie krwi a nadciśnienie – czym się różnią?

Jak podkreślają specjaliści z Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, aktualne dane badawcze wskazują, że osiągnięcie ciśnienia skurczowego wynoszącego około 120 mmHg zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia.

W związku z tym uznali, że ciśnienie skurczowe wynoszące podczas pomiaru w gabinecie lekarskim 120–139 mmHg i ciśnienie rozkurczowe mieszczące się w przedziale 70–89 mmHg należy uznać na podwyższone ciśnienie krwi.

Definicja nadciśnienia tętniczego pozostaje natomiast taka sama. Rozpoznaje się je, gdy podczas dwóch różnych wizyt u lekarza wartość pomiarów ciśnienia skurczowego pacjenta wynosi ≥140 mmHg, a ciśnienia rozkurczowego ≥90 mmHg.

Wyróżnia się trzy stopnie nadciśnienia, które pomagają ocenić ryzyko powikłań i dobrać odpowiednie leczenie:

• nadciśnienie 1. stopnia: 140–159 mmHg i/lub 90-99 mmHg,
• nadciśnienie 2. stopnia: 160–179 mmHg i/lub 100-109 mmHg,
• nadciśnienie 3. stopnia: ≥180 mmHg i/lub ≥110 mmHg.

Czy podwyższone ciśnienie tętnicze trzeba leczyć?

Podwyższone ciśnienie krwi i nadciśnienie tętnicze są najistotniejszymi czynnikami ryzyka zawału serca i udaru mózgu. Poprzednie wytyczne zalecały, aby pacjenci byli leczeni do osiągnięcia ciśnienia tętniczego <140/90 mmHg, a dopiero później rozważano leczenie do wartości <130/80 mmHg (podejście dwuetapowe).

Nowy docelowy poziom skurczowego ciśnienia tętniczego – wynoszący 120–129 mmHG – oznacza konieczność zmiany zaleceń lekarskich. Jeśli przy takich wartościach u chorego nie występują inne czynniki zwiększające ryzyko chorób układu krążenia, pierwszym krokiem powinna być modyfikacja stylu życia. Po 6–12 miesiącach należy ocenić, czy nastąpiła poprawa.

Natomiast jeżeli pacjent ma zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, trzeba rozpocząć stosowanie środków farmakologicznych obniżających ciśnienie krwi. Leczenie powinno trwać 3 miesiące. Jednocześnie chory powinien wprowadzić modyfikacje w stylu życia, przede wszystkim w diecie oraz poziomie aktywności fizycznej.