Wizyta u lekarza
Natalia Bień

Hipogonadyzm – co to jest? Rodzaje i objawy

Hipogonadyzm to stan obniżonego wydzielania hormonów płciowych przez gonady. W zależności od przyczyny wyróżniamy dwa rodzaje hipogonadyzmu: hipogonadotropowy i hipergonadotropowy. Objawy różnią się w zależności od płci oraz przyczyny hipogonadyzmu. W leczeniu zazwyczaj stosujemy suplementację brakujących hormonów płciowych.

Hipogonadyzm – czym jest?

Hipogonadyzm jest stanem obniżonego wydzielania hormonów płciowych przez gonady, czyli narządy płciowe. W wyniku niedoczynności gonad dochodzi do niedoboru hormonów płciowych. Choroba ta zaburza prawidłowy mechanizm dojrzewania płciowego u mężczyzn i kobiet, a co za tym idzie – może prowadzić do zahamowania rozwoju charakterystycznych dla danej płci cech płciowych, utraty płodności czy do zaburzeń życia seksualnego.

Hipogonadyzm – przyczyny

Do prawidłowego wydzielania hormonów płciowych niezbędne są dwie rzeczy: prawidłowa praca gonad produkujących hormony płciowe oraz właściwe funkcjonowanie podwzgórza i przysadki, które produkują hormony pobudzające wydzielanie hormonów płciowych. Podwzgórze wydziela gonadoliberynę, która pobudza przysadkę do produkcji gonadotropin, te zaś stymulują wydzielanie hormonów płciowych – androgenów oraz estrogenów. Wysokie stężenie hormonów płciowych we krwi hamuje zwrotnie wydzielanie hormonów przez podwzgórze i przysadkę. Jest to tak zwana oś hormonalna podwzgórze-przysadka-gonady, której prawidłowe funkcjonowanie warunkuje homeostazę hormonalną.

Do rozwoju hipogonadzymu prowadzi powstanie dysfunkcji w jednym z elementów przedstawionej osi hormonalnej. W zależności od tego, który narząd jest uszkodzony, wyróżniamy dwie postacie hipogonadyzmu:

  • Hipogonadyzm hipergonadotropowy (pierwotny) wynikający z pierwotnego uszkodzenia gonad – jajników lub jąder. Niedobór hormonów płciowych powoduje zwiększone wydzielanie gonadoliberyny przez podwzgórze oraz gonadotropin – luteiny (LH) i folikulotropiny (FSH) – przez przysadkę mózgową w celu pobudzenia produkcji androgenów i estrogenów.
  • Hipogonadyzm hipogonadotropowy (wtórny) wynikający z zaburzeń hormonalnych w wyniku upośledzenia funkcji przysadki i podwzgórza. W tym przypadku zmniejszone wydzielanie hormonów podwzgórza bądź przysadki prowadzi do obniżenia stężenia hormonów płciowych we krwi.

Przyczyn powstania tego schorzenia jest bardzo wiele i różnią się one w zależności od płci oraz rodzaju hipergonadyzmu. Jeżeli chodzi o hipogonadyzm hipogonadotropowy, przyczyny możemy podzielić na:

  • podwzgórzowe – np. zespół Pradera-Williego, zespół Kallmanna czy guzy podwzgórza,
  • przysadkowe – np. gruczolaki przysadki, pooperacyjna niedoczynność przysadki czy hiperprolaktynemia.

W przypadku hipogonadyzmu hipergonadotropowego wyróżniamy przyczyny:

  • pierwotne – np. zespół Turnera, wrodzone wady rozwojowe jajników/jąder, zespół całkowitej niewrażliwości na androgeny,
  • nabyte – np. przedwczesna niewydolność jajników, menopauza.

Powiązane produkty

Hipogonadyzm – objawy

Objawy zależą od płci, wieku diagnozowanego pacjenta oraz stopnia upośledzenia produkcji hormonów. U chłopców choroba prowadzi do opóźnienia dojrzewania płciowego, zmniejszenia wielkości narządów płciowych zewnętrznych, wnętrostwa oraz do zaburzeń kształcenia się trzeciorzędowych cech płciowych, takich jak męska budowa ciała, niska barwa głosu, owłosienie typu męskiego (broda, klatka piersiowa czy plecy).

U dorosłych mężczyzn powoduje obniżenie jakości nasienia włącznie z azoospermią (brakiem plemników w ejakulacie), zaburzenia potencji, spadek libido oraz problemy z płodnością. Jeśli chodzi o dziewczynki, to występuje pierwotny brak miesiączki oraz nieprawidłowy rozwój wewnętrznych i zewnętrznych narządów płciowych, a także trzeciorzędowych cech płciowych. U dorosłych kobiet występuje wtórny brak miesiączki, spadek libido oraz niepłodność.

Hipogonadyzm – diagnostyka

W diagnostyce choroby podstawowej znaczenie mają badania laboratoryjne oraz oznaczenie stężenia hormonów płciowych we krwi, u mężczyzn testosteronu, a u kobiet – estradiolu. Dodatkowo sprawdza się stężenia gonadotropin – luteiny (LH) i folikulotropiny (FSH) – w celu wykluczenia etiologii przysadkowej. Jeżeli lekarz podejrzewa chorobę genetyczną, skieruje pacjenta na badanie kariotypu w kierunku wrodzonych zespołów genetycznych. W przypadku podejrzenia organicznej przyczyny choroby pacjent zostaje skierowany na rezonans magnetyczny (MR) okolicy podwzgórzowo-przysadkowej. U kobiet w celu oceny położenia i morfologii gonad oraz obecności wad rozwojowych macicy wykonuje się USG narządów miednicy mniejszej.

Sprawdź kompleksy witamin na DOZ.pl

Leczenie hipogonadyzmu

W leczeniu hipogonadyzmu ważne jest ustalenie przyczyny, która wywołuje objawy. Dopiero po przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej i ustaleniu przyczyny zaburzeń możemy włączyć celowane leczenie. W przypadku hipogonadyzmu pierwotnego, wywołanego przez wrodzoną dysfunkcję jąder lub jajników, podaje się analogi hormonów płciowych. Takie leczenie umożliwia prawidłowy rozwój narządów płciowych oraz ukształtowanie się drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych. U mężczyzn podaje się testosteron, a u dziewczynek z pierwotnym brakiem miesiączki około 11-12 roku życia indukuje się dojrzewanie za pomocą 17-beta-estradiolu we wzrastających dawkach. Z kolei u kobiet z wtórnym brakiem miesiączki można zastosować hormonalną terapię zastępczą estrogenowo-progesteronową.

Estrogeny odgrywają kluczową rolę w regulacji masy kostnej u kobiet, dlatego u wszystkich kobiet z hipogonadyzmem wtórnym należy wdrożyć profilaktykę osteoporozy w postaci HTZ wraz z suplementacją wapnia oraz witaminy D3. W przypadku hipogonadyzmu hipergonadotropowego również stosuje się suplementację brakujących hormonów płciowych. W przypadku wystąpienia guza okolicy podwzgórzowo-przysadkowej należy go usunąć chirurgicznie. Osoby z hipogonadyzmem zazwyczaj są niepłodne, dlatego w celu leczenia niepłodności stosuje się metody wspomaganego rozrodu w postaci procedury in vitro z donacją oocytów lub zarodków.

  1. Hipogonadyzm hipogonadotropowy jako przyczyna opóźnionego pokwitania dziewcząt, [online] https://endokrynologiapediatryczna.pl/?doi=10.18544/EP-01.13.04.1502 [dostęp: 18.05.2023].

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przyczyny, objawy, leczenie, żywienie przy WZJG

    Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest rozlanym nieswoistym zapaleniem błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym w niektórych przypadkach do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o niewyjaśnionej etiologii. Jak rozpoznać wrzodziejące zapalenie jelita grubego?

  • Łuszczyca paznokci – przyczyny, objawy, leczenie

    Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry, przebiegającą z okresami remisji i zaostrzeń, na którą w Polsce choruje prawie milion osób. Choroba najczęściej występuje u rasy białej i w umiarkowanej strefie klimatycznej. Pierwsze objawy łuszczycy mogą wystąpić w dowolnym wieku, jednak zwykle pojawiają się we wczesnym okresie dorosłego życia lub później, około 50–60 roku życia. Łuszczyca charakteryzuje się występowaniem zmian chorobowych zarówno na skórze gładkiej, jak i na owłosionej skórze głowy, a także zmianami w obrębie płytek paznokciowych dłoni i stóp. W cięższych postaciach łuszczyca może również zająć stawy. Zmianom paznokciowym z reguły towarzyszą zmiany w obrębie skóry, chociaż zdarza się, że zmiany chorobowe obejmujące aparat paznokciowy wyprzedzają pojawienie się zmian skórnych nawet o dziesiątki lat.

  • Cytomegalia (CMV) – co to za choroba? Jakie są objawy?

    Cytomegalia jest chorobą wirusową, która wywoływana jest przez wirusa o nazwie Cytomegalovirus hominis, w skrócie CMV. Zakażenie wirusem cytomegalii jest bardzo szeroko rozpowszechnione, natomiast zdecydowana większość infekcji (ponad 99%) przebiega bezobjawowo i pacjent przez przypadek dowiaduje się, że w przeszłości przebył takie zakażenie. Jednak u płodów i noworodków ze względu na niedojrzałość układu odpornościowego, jak również u osób z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami odpowiedzi immunologicznej, cytomegalia może przebiegać w sposób ostry, a obraz choroby może być bardzo różny.

  • Zakrzepica – przyczyny, objawy, profilaktyka zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych i głębokich

    Zakrzepica (zakrzepowe zapalenie żył) polega na powstaniu w naczyniu żylnym zakrzepu w wyniku zaburzonego przepływu krwi. Nieleczona prowadzi do groźnych powikłań, m.in. do zatorowości płucnej. Wyróżnia się zapalenie żył głębokich i powierzchniowych. Jakie objawy daje zakrzepica i w jaki sposób się ją leczy? Czy istnieją sposoby na to, by jej zapobiec?

  • Nadżerka szyjki macicy (ektopia) – przyczyny, objawy, metody leczenia

    Termin „nadżerka szyjki macicy” oznacza ubytek błony śluzowej. Często jest on nieprawidłowo stosowany na określenie ektopii, która jest zupełnie innym schorzeniem. Rzekoma nadżerka szyjki macicy (tak brzmi inna nazwa ektopii) to zastępowanie nabłonka płaskiego, który fizjologicznie pokrywa tarczę szyjki macicy, nabłonkiem gruczołowym. Zazwyczaj nie daje ona żadnych objawów, a kobieta dowiaduje się o jej istnieniu podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kiedy ektopia wymaga szerszej diagnostyki i leczenia? Jakie metody usunięcia „nadżerki” szyjki macicy stosuje się najczęściej?

  • Gastrolog – czym się zajmuje? Jakie choroby leczy?

    Lekarz gastroenterolog jest specjalistą w zakresie chorób układu pokarmowego. Gastrolog diagnozuje i leczy pacjentów z problemami gastrycznymi. Jakimi konkretnie dolegliwościami się zajmuje? Kiedy warto się do niego udać? Czy do gastrologa jest potrzebne skierowanie? Odpowiadamy.

  • Atak paniki – jak wygląda? Co robić, gdy się pojawia?

    Ataki paniki są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń lękowych, tuż po zespole lęku uogólnionego oraz fobii społecznej. Objawiają się nagłymi napadami silnego lęku, którym towarzyszą symptomy, takie jak: kołatanie serca, zawroty głowy, duszności, nadmierne pocenie się czy strach przed śmiercią. Dowiedz się, w jaki sposób można sobie poradzić, gdy pojawia się atak paniki.

  • Czego nie można robić przy nadżerce szyjki macicy ? Jak postępować po jej usunięciu?

    Nadżerka szyjki macicy jest rozpoznaniem, które może usłyszeć wiele kobiet w gabinecie ginekologicznym. Warto podkreślić jednak, że określenie „nadżerka” używane jest najczęściej w nieprawidłowy i potoczny sposób. Czym jest nadżerka oraz jak postępować po zabiegu jej usunięcia?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij