Autyzm atypowy – objawy, leczenie, przyczyny

Co to jest autyzm atypowy? Objawy autyzmu atypowego

Autyzm atypowy to jedna z odmian autyzmu wyodrębniona w klasyfikacji diagnostycznej ICD-10. Objawy autyzmu atypowego u dzieci będą niejako pokrywać się z objawami autyzmu „typowego”. Jego atypowość polega zaś na tym, że osoby dotknięte autyzmem atypowym nie spełniają wszystkich kryteriów autyzmu, tj. zaburzeń w sferze komunikacji, interakcji społecznych i zachowań.

Osoby z autyzmem atypowym mogą przejawiać nieprawidłowości np. w interakcjach społecznych, ale w sferze komunikacji i zachowań będą funkcjonować prawidłowo. Co więcej, autyzm atypowy diagnozowany jest u dzieci po 3. roku życia. Objawy pojawiają się bowiem dopiero w okolicach tego wieku. Do tego czasu dzieci mogły rozwijać się prawidłowo, a dopiero po ukończeniu 3. roku życia przestały mówić lub utraciły wcześniej nabyte umiejętności.

Do objawów autyzmu atypowego zalicza się:

• późniejszy rozwój mowy,
• brak kontaktu wzrokowego z innymi,
• brak zainteresowania innymi ludźmi,
• brak reakcji na innych,
• charakterystyczne zainteresowanie przedmiotami,
• niechęć do przebywania w grupie rówieśników,
• trudności w budowaniu relacji społecznych,
• brak wrażliwości na ból,
• nagłe napady złości,
• brak wodzenia wzrokiem za przedmiotami,
• wykazywanie tendencji do powtarzania tych samych słów/zachowań.

Autyzm wysokofunkcjonujący to sformułowanie, które czasami bywa wykorzystywane do potocznego określenia osób z autyzmem atypowym. Zakłada się bowiem, że trudności w przypadku tej formy autyzmu są mniej nasilone, a tym samym osoba z autyzmem atypowym funkcjonuje względnie prawidłowo w społeczeństwie.

Czym różni się autyzm od autyzmu atypowego?

Główną różnicą między autyzmem wczesnodziecięcym a autyzmem atypowym jest kwestia tego, kiedy stawiana jest diagnoza. Mianowicie autyzm dziecięcy diagnozowany jest u dzieci, u których objawy obserwowane były przed 3. rokiem życia. Autyzm atypowy z kolei diagnozowany jest u osób, u których objawy pojawiły się dopiero po 3. roku życia.

Autyzm atypowy a zespół Aspergera

Zarówno autyzm atypowy, jak i zespół Aspergera zaklasyfikowane są do zaburzeń ze spektrum autyzmu. Potocznie mówi się, że autyzm atypowy jest gdzieś pomiędzy autyzmem wczesnodziecięcym a zespołem Aspergera. Niemniej jednak osoby z zespołem Aspergera w porównaniu do pacjentów z autyzmem o wiele lepiej radzą sobie w codziennym funkcjonowaniu. W ich przypadku nie obserwuje się ogólnego opóźnienia lub upośledzenia funkcji poznawczych. Ponadto u osób z zespołem Aspergera rozwój mowy przebiega prawidłowo.

Autyzm atypowy – przyczyny

Przyczyny autyzmu atypowego nie zostały do końca poznane. Uważa się, że jedną z przyczyn doprowadzających do jego rozwoju mogą być czynniki genetyczne. Wyodrębnione zostały również czynniki ryzyka:

• przedwczesny poród,
• zakażenie toksoplazmozą w ciąży,
• starszy wiek rodziców,
• przyjmowanie niektórych leków,
• niska waga urodzeniowa dziecka,
• urazy okołoporodowe,
• zanieczyszczenia środowiska.

Autyzm atypowy – leczenie. Jak pomóc dziecku z autyzmem atypowym?

Terapia autyzmu atypowego zawsze dostosowywana jest do indywidualnych potrzeb dziecka i każdorazowo poprzedzona jest szczegółową i profesjonalną diagnozą. Terapia opiera się na wspomaganiu rozwoju pacjenta i skupia się na tych sferach, w których dziecko wykazuje trudności.

Ponadto terapia powinna obejmować całą rodzinę, ponieważ rodzice lub opiekunowie dziecka również muszą poznać specyfikę jego rozwoju, dzięki czemu będą w stanie adekwatnie je wspierać.

Autyzm atypowy – rokowania. Czy autyzm atypowy mija z wiekiem?

Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy autyzm atypowy można wyleczyć. Autyzmu atypowego nie można jednak wyleczyć, ponieważ nie jest chorobą. Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, a jego „leczenie” (czyli terapia) ma pomóc pacjentowi lepiej funkcjonować w otaczającym go świecie. Co więcej, autyzm atypowy nie mija z wiekiem. Aby prawidłowo wspierać rozwój osoby z autyzmem, niezbędna jest indywidualnie dopasowana terapia.