Nadgarstek ze świerzbem
Katarzyna Gmachowska

Świerzb – charakterystyka, objawy, zaraźliwość, leczenie, profilaktyka

Stereotypowo postrzega się świerzb jako przypadłość ludzi niedbających o podstawową higienę lub dotykającą wyłącznie przedstawicieli  ubogich, odległych krajów. Jednak prawda o tej chorobie zakaźnej skóry jest zupełnie inna  każdy może zapaść na tę przypadłość, a szczególnie narażone są dzieci.

Świerzb jest zakaźną chorobą skóry wywołaną przez pasożyty  świerzbowce, które bytują w ludzkim naskórku. Typowym objawem zakażenia świerzbowcem jest świąd skóry, który nasila się w godzinach nocnych. Występują także zmiany skórne o typie grudek, pęcherzyków, strupów lub przeczosów. Zmiany te zazwyczaj lokalizują się na dłoniach, stopach, skórze twarzy i głowy, grzbiecie oraz pośladkach. W leczeniu stosuje się miejscowo na skórę leki hamujące rozwój świerzbowca.  

Świerzb – czym jest?

Świerzb jest zakaźną chorobą dermatologiczną skóry wywołaną przez świerzbowca ludzkiego (Sarcoptes scabiei varietas hominis). Świerzbowiec ludzki jest przedstawicielem rodziny roztoczy, żyje w naskórku ludzkim, drążąc w nim tunele, w których samica składa jaja. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną, ubrania lub pościel. Zakażenie świerzbowcem dotyczy zarówno dzieci, jak i dorosłych. Charakterystyczną cechą zakażenia świerzbowcem jest świąd skóry, nasilający się w porze nocnej.  

Świerzb norweski  

Świerzb norweski, nazywany także hiperkeratotycznym, jest wysoce zakaźną chorobą pasożytniczą. Charakterystyczną cechą tej odmiany świerzbu jest pogrubienie warstwy rogowej naskórka z tworzeniem się łuski, strupów oraz brodawkowatych nawarstwień naskórka. Opisywane zmiany najczęściej lokalizują się w okolicy grzbietu, twarzy i skóry owłosionej głowy, skóry dłoni, stóp, kolan oraz pośladków. Typowym objawem jest pogrubienie i pobruzdowanie płytek paznokciowych oraz zmiany w obrębie wałów paznokciowych. Do rozwoju świerzbu norweskiego predysponują niedobory odporności, choroby nowotworowe, stosowanie glikokortykosteroidów oraz niedożywienie. W leczeniu początkowo stosuje się preparaty keratolityczne, aby złuszczyć łuskę i zgrubiały naskórek, a następnie leki doustne oraz miejscowo leki przeciwświerzbowe.   

Świerzb u dzieci  

Świerzb u dzieci jest stosunkowo częstą chorobą pasożytniczą skóry. Większe ryzyko rozwoju choroby u dzieci wynika z nieprzestrzegania warunków sanitarnych, użytkowania wspólnych zabawek w żłobkach, przedszkolach, szkołach. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną lub użytkując zakażone przedmioty. U dzieci częściej niż u dorosłych obserwuje się zmiany skórne na dłoniach, podeszwach stóp, twarzy, skórze głowy oraz grzbietu. Ponadto na całym ciele mogą występować rozsiane, małe guzki, które wykazują tendencję do skupiania się na skórze rąk, stóp i fałdów skóry. W każdym przypadku rozpoznania zakażenia świerzbem u dziecka należy włączyć leczenie pozostałych domowników, nawet jeśli nie wykazują oni objawów choroby. 

Świerzb – jak dochodzi do zarażenia? Kiedy chory zaraża?

Do zakażenia świerzbem dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub zakażonymi przedmiotami (pościel, ręczniki, przybory toaletowe, obuwie, odzież). Pasożyt jest zdolny do przeżycia na przedmiotach nawet 2-3 dni i w tym czasie może dojść do zakażenia kolejnej osoby.

Objawy pierwszego zakażenia świerzbowcem ujawniają się po około 3-6 tygodni od zakażenia, natomiast w przypadku ponownego zakażenia okres inkubacji wynosi 2-3 dni.  

Cykl rozwojowy świerzbowca odbywa się w naskórku człowieka, gdzie samice drążą korytarze w warstwie rogowej naskórka, w których składają jaja. Po około 3 dniach z jaj wykluwają się larwy, które przemieszczają się na powierzchnię skóry. Okres dojrzewania do postaci dorosłej, zdolnej do rozmnażania, wynosi około 2 tygodnie.

Powiązane produkty

Świerzb u dzieci i dorosłych – jak się objawia?  

Cechą charakterystyczną dla zakażenia świerzbem jest silny świąd skóry, który nasila się zazwyczaj w porze nocnej, gdyż wówczas zwiększa się aktywność pasożytów na skutek rozgrzania powierzchni ciała. U osoby zakażonej świerzbowcem mogą pojawić się różnorodne zmiany skórne (grudki, pęcherzyki, strupy oraz przeczosy). Zmiany skórne najczęściej lokalizują się na bocznych powierzchniach palców rąk, zgięciach i fałdach skórnych, okolicy pępka, brodawek sutkowych u kobiet, okolicy płciowej u mężczyzn, skórze pośladków.

Typową lokalizacją zmian u dzieci są dłonie oraz podeszwy stóp. W wyniku nasilonego świądu oraz mechanicznego uszkodzenia skóry drapaniem może dojść do nadkażenia bakteryjnego skóry. U osób w podeszłym wieku świerzb może przebiegać w nietypowy sposób, co jest związane z procesem starzenia się skóry oraz ze słabszą odpowiedzią immunologiczną. Świąd zazwyczaj jest bardziej nasilony u osób starszych niż u dzieci.  

Nieleczony świerzb może mieć groźne konsekwencje, gdyż może prowadzić do rozległych zmian skórnych, zapalenia tkanki podskórnej, powstawania czyraków, a także zapalenia naczyń limfatycznych. Nie obserwuje się samoistnego ustępowania zmian w przypadku zakażenia świerzbowcem, dlatego jedyną opcją wyleczenia choroby jest stosowanie leków.  

Świerzb – diagnostyka i leczenie. Jakie leki na świerzb? Ile trwa leczenie?

Rozpoznanie świerzbu stawia się na podstawie typowych objawów klinicznych, czyli świądu skóry oraz zmian skórnych w typowych lokalizacjach. Typową cechą świądu w przypadku zakażenia świerzbem jest jego nasilenie w godzinach nocnych. Dodatkowo pomocny bywa wywiad rodziny i występowanie podobnych objawów u pozostałych domowników.  

W leczeniu świerzbu stosuje się miejscowo leki hamujące rozwój pasożyta w skórze. Lekiem pierwszego wyboru jest permetryna, którą aplikuje się jednorazowo na okres 8-10 godzin na skórę. Skuteczne bywa także zastosowanie leków zawierających benzoesan benzylu, preparaty siarki oraz krotamiton, które należy stosować przez trzy kolejne dni.

Warto pamiętać, iż w przypadku rozpoznania świerzbu konieczne jest leczenie pozostałych domowników, nawet jeśli nie występują u nich objawy zakażenia.

Konieczna jest zmiana pościeli, ręczników oraz przyborów toaletowych. Świąd skóry u osób zakażonych świerzbowcem może utrzymać się jeszcze po zakończeniu leczenia i nie świadczy on o nieskuteczności terapii.  

Domowe sposoby na świerzb  

W przypadku rozpoznania zakażenia świerzbem należy wyprać ubrania, pościel oraz ręczniki w temperaturze co najmniej 60°C oraz wyprasować je gorącym żelazkiem. Przez około 14 dni należy unikać noszenia ubrań, które były użytkowane przed wdrożeniem leczenia. Przedmioty, które nie mogą być wyprane i wyprasowane należy szczelnie zamknąć w foliowym worku na co najmniej 72 godziny lub zamrozić na 12 godzin.  Należy także dokładnie odkurzyć dywany i tapicerki, gdyż świerzbowce mogą bytować na nich wraz ze złuszczonym naskórkiem. Warto także pamiętać o używaniu klapek na basenach.  

Profilaktyka świerzbu  

W profilaktyce świerzbu ważne jest przestrzeganie zasad higieny osobistej, unikanie użytkowania cudzych ręczników, pościeli, przyborów toaletowych, obuwia oraz odzieży. 

  1. B.A.Cohen, Dermatologia Pediatryczna, Wrocław 2006.
  2. S.Jabłońska, S.Majewski, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Warszawa 2008.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Alergia kontaktowa – przyczyny, objawy i leczenie

    Alergia kontaktowa jest rodzajem nadwrażliwości, która występuje w wyniku bezpośredniego kontaktu skóry z substancjami wywołującymi reakcję alergiczną. Zjawisko to może powodować szereg nieprzyjemnych objawów – od łagodnych po ciężkie – i jest powszechnie spotykane wśród ludzi w różnym wieku.

  • Czym jest pokrzywka? Przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie

    Pokrzywka jest niegroźnym schorzeniem skóry wywołanym najczęściej reakcją alergiczną. Objawia się swędzącymi bąblami na skórze, które przypominają ślady po poparzeniu pokrzywą. Jakie są jej przyczyny i co zrobić, gdy się pojawi? Na czym polega leczenie pokrzywki?

  • Zespół Dravet – objawy, diagnostyka, leczenie

    Zespół Dravet to rzadkie genetyczne schorzenie neurologiczne, które manifestuje się już we wczesnym dzieciństwie i znacząco wpływa na funkcjonowanie pacjentów przez całe życie. Charakteryzuje się opornymi na leczenie napadami padaczkowymi, które mogą prowadzić do licznych komplikacji, w tym do opóźnienia rozwoju i deficytów poznawczych.

  • Czy Tajlandia jest bezpieczna? Zagrożenia zdrowotne i najczęstsze choroby

    Tajlandia to kraj o egzotycznym uroku, przyciągający turystów z całego świata. Przed podróżą warto zapoznać się z potencjalnymi zagrożeniami zdrowotnymi występującymi w Azji Południowo-Wschodniej, żeby odpowiednio się przygotować i potrafić na nie reagować. Na co powinniśmy się zaszczepić przed wizytą w Tajlandii? Jakie choroby nam zagrażają? Co zrobić, jeśli ugryzie nas małpa?

  • Ośmiokrotny wzrost zachorowań na odrę w Polsce. Co jest powodem powrotu tej groźnej choroby?

    Liczba przypadków odry zarejestrowanych w 2024 roku w Polsce w systemie nadzoru epidemiologicznego wzrosła w porównaniu z rokiem 2023 ponad ośmiokrotnie – poinformował redakcję DOZ.pl Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH – PIB. Odra wraca do Polski i staje się realnym zagrożeniem zdrowotnym, szczególnie dla dzieci i osób nieszczepionych. Choć przez lata choroba ta była praktycznie wyeliminowana, dziś – w wyniku malejącej liczby szczepień – znów pojawiają się nowe ogniska. Czym jest odra, jak się przed nią chronić i kto jest najbardziej narażony?

  • Ból nerek – objawy, leczenie i przyczyny. Jak złagodzić ból nerek?

    Ból nerek jest dolegliwością, która może być spowodowana różnymi czynnikami – od infekcji po choroby przewlekłe. Jeśli wystąpi, warto skonsultować się z lekarzem, aby zdiagnozować przyczynę i podjąć odpowiednie leczenie. Jakie badania wykonać, gdy bolą nerki? Co przyniesie ulgę w bólu?

  • Odleżyny – rodzaje i stopnie odleżyn oraz ich klasyfikacja

    Odleżyny to jedno z najpoważniejszych powikłań długotrwałego unieruchomienia, stanowiące istotne wyzwanie w opiece medycznej. Ich powstawanie związane jest z długotrwałym uciskiem na tkanki, które prowadzi do niedokrwienia i martwicy. Czym są odleżyny i jak powstają? Jakie plastry należy stosować w leczeniu odleżyn?

  • Uczulenie na komary. Jakie są objawy i przyczyny alergii na komary?

    Komary mają zdolność do przenoszenia niebezpiecznych chorób, takich jak malaria, wirus Zachodniego Nilu, wirus chikungunya czy wirus dengi. Stanowią więc zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, jednak złą sławę zyskały głównie z powodu nieprzyjemnych ukąszeń. Kąsają wyłącznie samice komarów, wabione do skóry człowieka przez ciepło ciała, pot, zapachy oraz dwutlenek węgla. Podczas ukłucia samica wprowadza ślinę do krwiobiegu, aby zapobiec krzepnięciu krwi i umożliwić pobranie pokarmu. Kontakt trwający minimum sześć sekund może wywołać reakcję miejscową — zaczerwienienie, świąd i obrzęk.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl