Torbiel na nerce – leczenie i objawy

Torbiel prosta nerek

Pierwszym rodzajem torbieli nerki jest torbiel prosta nerki. Torbiele proste nerek są zazwyczaj pojedyncze, a ich częstość występowania u osób dorosłych wynosi około 30%, częstość ich występowania wzrasta również wraz z wiekiem pacjenta. Torbiele proste nerek mogą również zwiększać swoje wymiary wraz z wiekiem.

Objawem torbieli prostej nerek jest także uczucie pełności i ucisku w jamie brzusznej oraz nieswoiste objawy żołądkowo-jelitowe. Zdarzają się też czasami, choć rzadko, powikłania torbieli prostej nerki, do których zalicza się zakażenie zawartości torbieli oraz krwiomocz. Zazwyczaj torbiele proste nerek są wykrywane przypadkowo, w czasie wykonywania USG jamy brzusznej albo też badania tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego jamy brzusznej.

Leczenie torbieli prostej nerki

Torbiel prosta nerki, która nie daje żadnych objawów, nie wymaga też leczenia, a jedynie okresowej kontroli za pomocą badania usg jamy brzusznej. Jeśli jednak cysta prosta nerki daje objawy (zwłaszcza ból brzucha lub też ból okolicy lędźwiowej kręgosłupa) lub też uciska ona na sąsiednie narządy, to leczenie polega na opróżnieniu i sklerotyzacji (wstrzyknięciu do torbieli 95% etanolu) lub też chirurgicznym usunięciu torbieli. 

Zwyrodnienie wielotorbielowate nerek

Innym rodzajem torbieli nerek jest zwyrodnienie wielotorbielowate nerek. Jest to uwarunkowane genetycznie występowanie licznych torbieli w korze i rdzeniu nerki. Wyróżnia się postać autosomalną dominującą i autosomalną recesywną wielotorbielowatego zwyrodnienia nerek. Postać autosomalna dominująca tej choroby jest najczęstszą uwarunkowaną genetycznie chorobą nerek. Zazwyczaj wykrywana jest ona pomiędzy dziesiątym a trzydziestym rokiem życia pacjenta, odpowiedzialna jest ona za około 10-15 % przypadków schyłkowej niewydolności nerek wymagającej leczenia nerkozastępczego. Postać autosomalna recesywna natomiast ujawnia się już u niemowląt i zwykle jest wykrywana już w czasie badania prenatalnego.

Przez wiele lat choroba może przebiegać bezobjawowo i stosunkowo często jest ona wykrywana przypadkowo w czasie wykonywania usg jamy brzusznej lub też innego badania obrazowego z zupełnie innego powodu.

Leczenie zwyrodnienia wielotorbielowatego nerek

Choroba ta rozpoznawana jest za pomocą badania usg jamy brzusznej albo też za pomocą tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego, często badania te są wykonywane z zupełnie innego powodu, a rozpoznanie torbieli w nerkach stawiane jest przypadkowo.

Ponieważ obecność tej choroby niestety prowadzi do przewlekłej niewydolności nerek, to leczenie obejmuje leczenie objawowe i wspomagające przewlekłej niewydolności nerek. 

Nabyta torbielowatość nerek

Jeszcze jednym rodzajem torbieli nerek jest nabyta torbielowatość nerek. Mówi się o niej wówczas, kiedy w każdej nerce stwierdza się cztery lub więcej torbiele u osoby z przewlekłą chorobą nerek inna niż zwyrodnienie wielotorbielowate nerek, w okresie zaawansowanej przewlekłej niewydolności nerek. Choroba ta występuje u osób z przewlekła niewydolnością nerek bez względu na jej przyczynę, szczególnie częsta jest ona u osób, które poddane są leczeniu nerkozastępczemu. Etiologia tej choroby nie jest jak dotąd znana. W większości  przypadków torbiele zwykle nie dają żadnych dolegliwości, ale mogą one też być przyczyna krwiomoczu, bólu w okolicy lędźwiowej czy też kolki nerkowej. Rozpoznanie choroby stawiane jest na podstawie badania usg jamy brzusznej.

Jak leczy się nabytą torbielowatość nerek?

Leczenie nie jest potrzebne, jeśli choroba nie daje żadnych objawów ani dolegliwości. W przypadku krwiomoczu zaleca się odpoczynek w łóżku i leki przeciwbólowe, czasami, w przypadku utrzymującego się krwiomoczu lub też w przypadku zakażenia torbieli lub przy podejrzeniu nowotworu konieczne jest leczenie chirurgiczne. 

Pamiętaj, torbiel nerki nie zawsze musi oznaczać chorobę. Czasami jest to po prostu zmiana, którą mamy i z którą nic się nie dzieje, a wymaga ona jedynie okresowej kontroli. Czasami jednak zachodzi potrzeba leczenia torbieli nerek i wtedy pacjent powinien znajdować się pod stałą opieką poradni nefrologicznej lub też urologicznej.