Leczenie raka jelita grubego
Stadium 0
Czyli rak dotyczący tylko najbardziej wewnętrznej warstwy ściany jelita patrząc od strony jego światła.
Pacjenci z tym najmniej rozwiniętym nowotworem wymagają zwykle najłagodniejszego leczenia i kończy się ono najczęściej na usunięciu polipa (polipektomia) lub ewentualnie guza z małym marginesem otaczającej zdrowej tkanki.
Stadium I (Dukes A)
Czyli rak, który nie dociera swym naciekiem do najbardziej zewnętrznej ściany jelita i nie przekracza jego granicy.
Tu także najczęściej wystarcza usunięcie guza z otaczającą tkanką.
Stadium II (Dukes B)
Jest to rak, który przekracza warstwę mięśniową ściany jelita, ale nie znajduje się jego komórek w węzłach chłonnych.
Tutaj należy z odpowiednim marginesem wyciąć fragment jelita z guzem i rozważyć w niektórych przypadkach leczenie uzupełniające pod postacią chemioterapii lub radioterapii.
Stadium III (Dukes C)
Rak jelita, którego komórki znajdowane są także w okolicznych węzłach chłonnych. Może on przekraczać granicę ściany jelita (C2) lub nie (C1).
Leczenie tu zawsze jest kilkuetapowe. Zwykle zaczyna się od chirurgii, a następnie podawana jest chemioterapia, ewentualnie radioterapia. Rokowanie tu w dużej mierze zależy od ilości zajętych węzłów chłonnych.
Stadium IV (Dukes D)
Jeżeli rak jelita został zakwalifikowany do tej grupy oznacza to, że występują ogniska w narządach odległych takich jak wątroba czy płuca.
W tym przypadku chirurg często nie może usunąć całego guza lub takie postępowanie nie przynosi spodziewanego skutku. Leczenie operacyjne często ma na celu utrzymanie drożności przewodu pokarmowego i polega na wykonaniu zespoleń lub wyłonieniu stomii, czyli sztucznego odbytu. Chirurgiczne usunięcie przerzutów wykonuje się pod warunkiem, że są one pojedyncze i wycięcie ich nie pogorszy stanu chorego. Ponadto konieczna jest chemioterapia i często radioterapia, by ulżyć w dolegliwościach.
Nawrót raka
Nawrót raka po leczeniu dotyczy głównie pacjentów, u których był on rozpoznany w zawansowanym stadium. Głównym postępowaniem jest w tym przypadku chemioterapia, rzadziej chirurgia (w przypadku wznów miejscowych).
