Gwałtowny wzrost zakażeń wirusami paragrypy

Wirusy paragrypy (HPIV) są częstą przyczyną infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych, najczęściej u niemowląt, małych dzieci, seniorów i osób z osłabionym układem odpornościowym. Objawy zakażenia przypominają symptomy przeziębienia bądź grypy, dlatego też często wirus nie zostaje zidentyfikowany. Specjaliści zwracają uwagę, że w ostatnich kilku miesiącach nastąpił wzrost zakażeń wirusami paragrypy – z czego to wynika?

Pandemia COVID-19 osłabiła naszą odporność

Choć liczba zakażeń koronawirusem SARS-CoV-2 nie jest już tak wysoka, jak jeszcze kilka miesięcy temu, nie oznacza to, że poważne infekcje dróg oddechowych zniknęły.

Prof. Piotr Kuna, kierownik II Katedry Chorób Wewnętrznych oraz Kliniki Chorób Wewnętrznych, Astmy i Alergii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, zwraca także uwagę, że nie istnieją skuteczne leki antywirusowe, w związku z tym leczenie jest wyłącznie objawowe. Jedynym sposobem, aby skutecznie chronić się przed zachorowaniem na infekcje wywoływane przez wirusy jest wykonywanie szczepień. Przykładami są COVID-19 i grypa.

Wirus paragrypy – jak dochodzi do zakażenia?

Paragrypa, nazywana także grypą rzekomą, to choroba, której objawy są podobne do przeziębienia. U osób z osłabionym układem odpornościowym, zwłaszcza u niemowląt, seniorów i pacjentów przewlekle chorych, może mieć ciężki przebieg. Wywołuje ją wirus z rodziny Paramyxoviridae i rodzaju Paramyxovirus – HPIV (ang. Human Parainfluenza Virus).

Istnieją 4 serotypy HPIV:

• typ 1 (HPIV 1) – wywołuje ostre podgłośniowe zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli u dzieci (inaczej krup wirusowy),
• typ 2 (HPIV 2) – również jest przyczyną zapalenia krtani, tchawicy i oskrzeli, ale o łagodniejszym przebiegu,
• typ 3 (HPIV 3) – powoduje zapalenia płuc i oskrzelików u niemowląt i małych dzieci,
• typ 4 (HPIV 4) – zazwyczaj wywołuje objawy o łagodnym i umiarkowanym nasileniu; jest najmniej zbadanym typem HPIV, występuje rzadziej niż inne rodzaje tego wirusa.

Do zakażenia wirusem paragrypy dochodzi poprzez drogi oddechowe – na skutek wdychania aerozolu, w którym znajduje się wirus bądź jego przeniesienia z rąk lub skażonych przedmiotów w okolice ust. Większość infekcji rozpoznaje się w okresie jesienno-zimowym (typy 1 i 2), lecz mogą one również występować wiosną i latem (typ 3). Najczęściej chorują dzieci do 5. roku życia (szacuje się, że wirus grypy rzekomej odpowiada nawet za około 20% infekcji układu oddechowego u pacjentów pediatrycznych), choć HPIV mogą się zarazić także dorośli.

Objawy i leczenie grypy rzekomej

Zazwyczaj objawy grypy rzekomej przypominają przeziębienie, dlatego też większość zakażeń pozostaje nierozpoznana.

Objawy zakażenia HPIV to przede wszystkim:

• wysoka gorączka,
• dreszcze,
• kaszel,
• ból gardła,
• nieżyt nosa,
• osłabienie,
• ból głowy.

Leczenie paragrypy jest wyłącznie objawowe. Stosuje się leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe, zawierające paracetamol bądź ibuprofen, środki odkażające błonę śluzową jamy ustnej oraz gardła, preparaty przeciwkaszlowe. U niektórych chorych może dojść do nadkażenia bakteryjnego, wówczas konieczne jest włączenie antybiotyku. U pacjentów z osłabionym układem immunologicznym może rozwinąć się ciężkie zapalenie płuc.

W zapobieganiu rozprzestrzenianiu się paragrypy, podobnie jak i innych zakażeń wirusowych, podstawą jest samoizolacja, przynajmniej na okres 3-5 dni. Warto również unikać dużych skupisk ludzi, a jeśli już musimy przebywać w tłumie – nosić maseczkę ochronną, pomimo braku takiego obowiązku prawnego.