
Zamrożony bark – przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie. Rehabilitacja przy zespole zamrożonego barku
Zamrożony bark to termin używany na określenie zespołu dolegliwości pojawiających się na skutek występowania mikrourazów i przeciążeń w obrębie stawu ramiennego. Pojawiają się wówczas: ból barku, sztywność oraz znaczne ograniczenie ruchomości. Jak wygląda leczenie i rehabilitacja zamrożonego barku?
Co to jest zamrożony bark?
Zamrożony bark, znany także jako zlepne zapalenie torebki stawowej, jest bardzo częstym schorzeniem. Generuje silne dolegliwości bólowe połączone ze wzmożoną sztywnością oraz utratą fizjologicznego zakresu ruchomości w tym stawie. Bark zamrożony powoduje znaczące obniżenie jakości życia poprzez mocne ograniczenie możliwości funkcjonalnych. Z czasem stan pacjenta pogarsza się i jeśli nie poddaje się schorzenia odpowiedniemu leczeniu, to może doprowadzać do trwałej niepełnosprawności. Zespół barku zamrożonego występuje zdecydowanie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Najczęściej jest to przedział wiekowy 40–60 lat.
Zamrożony bark – przyczyny
Wśród potencjalnych przyczyn zamrożonego barku podaje się kilka możliwości, które należy wziąć pod uwagę podczas przeprowadzania procesu diagnostycznego. Czynnikiem sprzyjającym jest długotrwałe unieruchomienie, które ma miejsce po urazie barku w postaci złamania lub też jako następstwo udaru. Utrudnione poruszanie kończyną w okresie rekonwalescencji sprzyja powstawaniu dolegliwości, takich jak: ból barku oraz przykurcze. Wystąpienie objawów zamrożonego barku może być również związane ze schorzeniami współistniejącymi, takimi jak cukrzyca czy zaburzenia hormonalne w postaci dysfunkcji tarczycy.
Zamrożony bark – objawy
Główne objawy związane z występowaniem zespołu zamrożonego barku to:
- ból barku oraz sztywność (bolesny bark powoduje, że ograniczony zostaje zakres ruchomości, co utrudnia poruszanie kończyną (jako pierwsza limitacji podlega rotacja zewnętrzna barku),
- ból ramienia, który nasila się podczas snu,
- wyraźnie zwiększone napięcie w obrębie mięśnia nadgrzebieniowego,
- dolegliwości mogą rozprzestrzeniać się na obszar szyi, ramion, występując często po obydwu stronach (promieniowanie bólu do obydwu barków),
- trudności w wykonywaniu prostych czynności codziennych, jak np. ubieranie się, czesanie, mycie,
- wyraźnie słyszalne oraz wyczuwalne trzaski i tarcie podczas ruchu w stawie,
- obecny stan zapalny oraz kłucie w barku.
Istnieją trzy fazy opisywanej choroby barku. Każdą z nich charakteryzują znamienne dolegliwości.
Zamrożony bark – faza zamrażania
Opisywana faza trwa od 6 do 9 miesięcy. W tym czasie ból barku narasta powoli. Pojawiają się trudności w spaniu na zajętym boku, dodatkowo stopniowemu ograniczeniu podlega zakres ruchomości. Występuje sztywność.
Zamrożony bark – faza zamrożenia
Okres ten trwa zwykle od 9 miesięcy do nawet 16. W tym czasie można zaobserwować obniżenie natężenia bólu. Narasta natomiast sztywność w stawie. Coraz trudniejsze staje się wykonywanie prostych czynności codziennych oraz poruszanie ramieniem.
Zamrożony bark – faza odmrażania
Opisywana faza może przebiegać od pół roku do nawet 2 lat. Wówczas obserwuje się spontaniczny powrót zakresu ruchomości, sztywność ustępuje. Niestety, często okazuje się, że pacjent nie wraca do pełnej sprawności. Na dodatek może się zdarzyć, że dolegliwości, takie jak bolący bark zaczynają doskwierać po drugiej stronie.
Zamrożony bark – diagnostyka
Proces diagnostyczny zamrożonego barku, tak jak w większości schorzeń, rozpoczyna się od wywiadu, który pomaga ustalić wstępnie przyczyny bólu barku. Po zebraniu informacji przystępuje się do badania fizykalnego. Obejmuje ono specjalistyczne testy, np. test draśnięcia Apleya. W trakcie jego wykonywania obserwuje się ograniczenie zakresu ruchomości oraz pojawiające się dolegliwości bólowe. Niekiedy lekarz może zlecić wykonanie zdjęcia RTG lub też rezonansu magnetycznego, co pozwala dokładnie uwidocznić stan struktur stawowych. To z kolei może ułatwić podjęcie odpowiednich działań związanych z leczeniem i rehabilitacją.
Zamrożony bark – leczenie
Zachowawcze formy usprawniania przynoszą zazwyczaj dobre rezultaty. W przypadku barku zamrożonego stosuje się połączenie fizjoterapii (głównie ćwiczenia na bolący bark), środków farmakologicznych (środki doustne lub maść na zamrożony bark), iniekcji sterydowych i w niektórych sytuacjach operacji. Zabieg chirurgiczny w postaci przecięcia torebki stawu barkowego jest wykonywany rzadko, wskazaniem jest duże zaawansowanie zmian patologicznych w stawie oraz brak skuteczności zachowawczych form leczenia.
Zamrożony bark – rehabilitacja
Brak lekceważenia objawów i odpowiednio wcześnie wdrożona rehabilitacja barku jest niemal gwarantem pozbycia się przykrych dolegliwości związanych z zamrożonym barkiem. Fizjoterapia wykorzystuje głównie manualne formy walki z tego typu dysfunkcjami – praca na strukturze powięzi oraz punktach spustowych jest wyjątkowo efektywna. W tym celu terapeuci korzystają z koncepcji i metod terapeutycznych, takich jak: FDM, terapia Stecco, suche igłowanie, masaż barku, kinesiotaping czy terapia manualna barku.
Fizykoterapia na zamrożony bark oferuje laser, krioterapię czy pole magnetyczne. Po okresie zaostrzenia można także stosować formy rehabilitacji uzdrowiskowej z wykorzystaniem ciepła. Rehabilitacja barku to także ćwiczenia wykonywane w domu.
Zamrożony bark – ćwiczenia
Przykładowe ćwiczenia na bark zamrożony to:
- Pozycja: stanie w rozkroku na szerokość bioder. Ręka zdrowa przytrzymuje chorą w okolicy łokcia, unosi ją i przyciąga do tułowia. Ruch polega na wywieraniu delikatnego nacisku tak, aby rozciągnąć struktury ramienia. Należy wykonać 10 powtórzeń, jednorazowo utrzymując pozycję 30 sekund.
- Pozycja: stanie w rozkroku na szerokość bioder. Ręce uniesione do momentu maksymalnego, niebolesnego zakresu ruchu. Następnie oparte o blat. Ruch polega na pogłębianiu rozciągania poprzez uginanie kolan, co jednocześnie pozwala na zwiększenie zakresu w kończynach górnych. Należy wykonać 10 powtórzeń, jednorazowo utrzymując pozycję 30 sekund.
- Pozycja: stanie w rozkroku na szerokość bioder bokiem do drzwi. Na klamce przytwierdzona jest elastyczna taśma do ćwiczeń lub alternatywnie ręcznik. Ręka chora zgięta w łokciu, blisko tułowia, chwyta za gumę. Ruch polega na napinaniu gumy poprzez jej pociąganie w kierunku swojego ciała. Pozwoli to odbudować siłę mięśniową. Jednorazowo utrzymujemy napięcie przez około 10 sekund. Powtarzamy w ten sposób ćwiczenie 10–15 razy.
Ćwiczenia na zamrożony bark nie są jedynym domowym sposobem w walce z tego typu dolegliwościami. Bardzo ważne jest, aby zwiększeniu uległa suplementacja witaminy C, co pozwoli na szybszą regenerację oraz przyspieszy procesy gojenia tkanek. Dodatkowo wśród domowych sposobów na bolący bark znajdują się: picie naparu z jeżówki, która zmniejsza stan zapalny, kąpiele w wodzie z solą Epson, okłady z nagietka oraz liści młodej kapusty.