Sarkoidoza – przyczyny, objawy, leczenie zespołu Lofgrena
Patryk Jasielski

Sarkoidoza – przyczyny, objawy, leczenie zespołu Lofgrena

Sarkoidoza to przewlekła choroba śródmiąższowa płuc, mająca podłoże immunologiczne. Jej objawy mogą być różnorodne, w zależności od tego, który narząd jest zaatakowany przez chorobę. Często przez długi czas utrudnione jest postawienie ostatecznej diagnozy. W przypadku pojawienia się nocnych potów, zmian skórnych czy kaszlu warto skonsultować się z lekarzem, w celu potwierdzenia lub wykluczenia sarkoidozy. Jak leczy się sarkoidozę, dlaczego sarkoidozę można pomylić z rakiem płuc oraz jakie są czynniki etiologiczne, wywołujące chorobę? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdują się w niniejszym artykule.

Choroby śródmiąższowe płuc to szeroka grupa schorzeń, w których dochodzi do zajęcia przez proces chorobowy tkanki płucnej. Mogą mieć różne pochodzenia i dawać różne objawy. Sarkoidoza wyróżnia się wśród nich tym, że może atakować wiele, często odległych od siebie narządów. Oprócz objawów płucnych częstymi jej symptomami są zmiany skórne, zaburzenia widzenia czy powiększenie wątroby.

Co to jest sarkoidoza?

Jest to jedna z autoimmunologicznych (układ odpornościowy atakuje własne tkanki) chorób śródmiąższowych płuc, o niejasnym pochodzeniu i nieznanym czynniku wywołującym. Cechą charakterystyczną dla tego schorzenia jest powstawanie w różnych narządach małych zapalnych guzków, grudek limfatycznych zwanych inaczej ziarniniakami. Są to struktury zbudowane z gromadzących się, nieprawidłowo pobudzonych komórek układu immunologicznego – makrofagów i limfocytów. Chorują na nią najczęściej osoby młode, między 20. a 40. rokiem życia, bez różnic ze względu na płeć.

Sarkoidoza – przyczyny

Przyczyny sarkoidozy do tej pory nie zostały poznane. Naukowcy podejrzewają, że za rozwój choroby odpowiedzialna jest reakcja układu odpornościowego na niezidentyfikowany antygen. Jest to cząsteczka obecna w organizmie, którą wykrywają określone komórki układu immunologicznego. Antygen może również pobudzać produkcje przeciwciał skierowanych przeciwko sobie. Istotne w powstaniu sarkoidozy są także predyspozycje genetyczne oraz występowanie choroby w rodzinie. Krewni osoby chorej mają cztery razy większe ryzyko zachorowania. Potencjalną przyczyną sarkoidozy jest infekcja. Podejrzewa się także udział prątków (bakterii) wywołujących gruźlice oraz różne rodzaje wirusów w rozwoju schorzenia. Inne potencjalne przyczyny to przedłużony kontakt z pyłami organicznymi, rozpuszczalnikami, pleśnią, pestycydami czy praca przy obróbce metali oraz kamienia.

Powiązane produkty

Sarkoidoza – objawy

Sarkoidoza może u każdego chorego dawać różne objawy. U większości pojawiają się objawy ogólnoustrojowe, takie jak łatwa męczliwość, nocne poty, zmniejszona tolerancja wysiłku i osłabienie. Występuję również  zmniejszenie apetytu, utrata masy ciała i podwyższona temperatura (zwykle niewielka gorączka, chociaż może sięgać nawet 40. stopni Celsjusza). Inne objawy związane są z zajęciem konkretnych narządów przez proces chorobowy.

Które narządy atakuje sarkoidoza?

Schorzenie to może dotykać większości narządów w organizmie. Najczęściej (u powyżej 90% chorych) atakuje płuca i węzły chłonne, znajdujące się we wnękach płuc. Objawia się to jako duszność, kaszel, ból w klatce piersiowej przy poruszaniu lub w spoczynku, co przypomina ból płuc. Sarkoidoza powoduje ból stawów – najczęściej kolanowych, skokowych i łokciowych. Może powodować powiększenie i ból śledziony oraz wątroby, a ponadto wywołać powiększenie węzłów chłonnych z tyłu głowy.

Do dość częstych manifestacji tej choroby należy sarkoidoza skórna. Jej charakterystyczne cechy to pojawienie się rumienia guzowatego – dużych, bolesnych czerwonych nacieków zapalnych, najczęściej na przedniej powierzchni podudzi. Inne to zmiany grudkowe, drobne guzki podskórne, owrzodzenia, odbarwienia i łysienie. Choroba atakuje także serce i prowadzić może do pojawienia się płynu w worku osierdziowym, zaburzeń rytmu i przewodzenia. Oczy to kolejny narząd, który może być objętym procesem chorobowym. Dochodzi do zapalenia przedniego odcinka błony naczyniowej, co objawia się zaczerwienieniem i bólem. Pojawiają się kłopoty z widzeniem, uczucie „piasku pod powiekami”, czyli suchość oczu. Schorzenie dotyka także ślinianek przyusznych, tj. dużych gruczołów produkujących ślinę, powodując ich obrzęknięcie i bolesność. Rzadziej sarkoidoza wywołuje zapalenie nerwów, prowadząc do ich porażenia i zaburzenia funkcji. Objawia się to bólem, osłabienie czucia i siły mięśni. U części chorych sarkoidoza zaczyna się w sposób ostry. Pojawia się gorączka, ból stawów, rumień guzowaty i obustronne powiększenie węzłów chłonnych wnęk płuc. Taki zbiór objawów nazywany jest zespołem Lofgrena.

Sarkoidoza płuc – czy to rak?

Sarkoidoza, przez swoje często mało specyficzne i niepokojące objawy, może nasuwać podejrzenie raka.

Do występowania nocnych potów przyczynia się zarówno rak, jak i sarkoidoza. Podobnie jest z innymi objawami, takimi jak utrata masy ciała, zmęczenie, kaszel czy ból w klatce piersiowej. Również w badaniach obrazowych, takich jak RTG płuc, mogą być widoczne podobne dla obu schorzeń zmiany – powiększenie węzłów chłonnych wnęk płuc i śródpiersia oraz guzek na płucu. To wszystko może niepokoić chorego, który często zaczyna szukać informacji w Internecie (np. na forum medycznym) – czy sarkoidoza to rak? Należy z pełną dosadnością przyznać, że są to dwie, znacząco różniące się od siebie choroby.

Sarkoidoza wynika z zaburzeń układu immunologicznego o nieznanym pochodzeniu i należy do chorób śródmiąższowych płuc. Rak płuc ma natomiast podłoże genetyczne (mutacja genetyczna) i niekontrolowanych podziałach komórek nowotworowych.

Należy zatem jeszcze raz podkreślić, że sarkoidoza nie jest rakiem, a chorobą ze spektrum zaburzeń odpowiedzi układu immunologicznego.

Diagnoza sarkoidozy

Chorobę diagnozuję się na podstawie objawów i wykonanych badaniach dodatkowych. Przez swoje często niespecyficzne objawy, sarkoidoza przez dłuższy czas może być nierozpoznana. Kaszel, gorączka mogą nasuwać podejrzenie infekcji bakteryjnej czy wirusowej, wywołanej np. przez koronawirus. W badaniach krwi często stwierdza się anemię i podwyższony poziom wapnia we krwi. Podstawowymi badaniami, bardzo przydatnymi w diagnostyce, są RTG i tomografia komputerowa (TK) klatki piersiowej. Pozwalają uwidocznić zmiany w miąższu płuc, guzy na płucach, powiększone węzły i grudki chłonne we wnękach płuc i w śródpiersiu. Innymi stosowanymi badaniami są biopsja węzłów chłonnych i płuc. Analiza patomorfologiczna wycinków błony śluzowej oskrzeli jest również pomocna w ustaleniu rozpoznania. Czasem wykonuje się bronchoskopie i pobiera płyn z oskrzeli. U każdego chorego wskazane jest badanie okulistyczne.

Sarkoidoza – leczenie

W leczeniu sarkoidozy podstawowymi stosowanymi lekami są glikokortykosteroidy. Przy małym nasileniu choroby można jednak odstąpić od ich stosowania. W przypadku pogorszenia funkcji płuc, zajęcia serca lub mózgu przez chorobę ich zastosowanie staje się  jednak konieczne. W sarkoidozie oczu stosuje się sterydy w postaci kropli do oczu. Przy braku odpowiedzi na powyższą terapię podaje się leki immunosupresyjne, takie jak metotreksat. Ciężki przebieg choroby może być wskazaniem do zastosowania leczenia biologicznego, w którym wykorzystuje się przeciwciała. Długotrwała, zaawansowana sarkoidoza z towarzyszącą ciężką niewydolnością oddechową jest leczona przez wykonanie przeszczepu płuc.

  1. Saidha S. i in., Etiology of sarcoidosis: does infection play a role? „Yale J Biol Med.” 85 (1) 2012.
  2. Barnard J. i in., ACCESS Research Group. Job and industry classifications associated with sarcoidosis in A Case-Control Etiologic Study of Sarcoidosis (ACCESS). „J Occup Environ Med.” 47 (3) 2005.
  3. Newman L. S. i in.,  ACCESS Research Group. A case control etiologic study of sarcoidosis: environmental and occupational risk factors. „Am J Respir Crit CareMed.” 2004; 170 (12) 2004.
  4. Interna Szczeklika, pod red. P. Gajewskiego, Kraków 2020, s. 781-785.
  5. Ungprasert P. i in., Clinical Manifestations, Diagnosis, and Treatment of Sarcoidosis. „Mayo Clin Proc Innov Qual Outcomes.”, 3 (3) 2019.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przyczyny, objawy, leczenie, żywienie przy WZJG

    Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest rozlanym nieswoistym zapaleniem błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym w niektórych przypadkach do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o niewyjaśnionej etiologii. Jak rozpoznać wrzodziejące zapalenie jelita grubego?

  • Łuszczyca paznokci – przyczyny, objawy, leczenie

    Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry, przebiegającą z okresami remisji i zaostrzeń, na którą w Polsce choruje prawie milion osób. Choroba najczęściej występuje u rasy białej i w umiarkowanej strefie klimatycznej. Pierwsze objawy łuszczycy mogą wystąpić w dowolnym wieku, jednak zwykle pojawiają się we wczesnym okresie dorosłego życia lub później, około 50–60 roku życia. Łuszczyca charakteryzuje się występowaniem zmian chorobowych zarówno na skórze gładkiej, jak i na owłosionej skórze głowy, a także zmianami w obrębie płytek paznokciowych dłoni i stóp. W cięższych postaciach łuszczyca może również zająć stawy. Zmianom paznokciowym z reguły towarzyszą zmiany w obrębie skóry, chociaż zdarza się, że zmiany chorobowe obejmujące aparat paznokciowy wyprzedzają pojawienie się zmian skórnych nawet o dziesiątki lat.

  • Cytomegalia (CMV) – co to za choroba? Jakie są objawy?

    Cytomegalia jest chorobą wirusową, która wywoływana jest przez wirusa o nazwie Cytomegalovirus hominis, w skrócie CMV. Zakażenie wirusem cytomegalii jest bardzo szeroko rozpowszechnione, natomiast zdecydowana większość infekcji (ponad 99%) przebiega bezobjawowo i pacjent przez przypadek dowiaduje się, że w przeszłości przebył takie zakażenie. Jednak u płodów i noworodków ze względu na niedojrzałość układu odpornościowego, jak również u osób z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami odpowiedzi immunologicznej, cytomegalia może przebiegać w sposób ostry, a obraz choroby może być bardzo różny.

  • Zakrzepica – przyczyny, objawy, profilaktyka zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych i głębokich

    Zakrzepica (zakrzepowe zapalenie żył) polega na powstaniu w naczyniu żylnym zakrzepu w wyniku zaburzonego przepływu krwi. Nieleczona prowadzi do groźnych powikłań, m.in. do zatorowości płucnej. Wyróżnia się zapalenie żył głębokich i powierzchniowych. Jakie objawy daje zakrzepica i w jaki sposób się ją leczy? Czy istnieją sposoby na to, by jej zapobiec?

  • Nadżerka szyjki macicy (ektopia) – przyczyny, objawy, metody leczenia

    Termin „nadżerka szyjki macicy” oznacza ubytek błony śluzowej. Często jest on nieprawidłowo stosowany na określenie ektopii, która jest zupełnie innym schorzeniem. Rzekoma nadżerka szyjki macicy (tak brzmi inna nazwa ektopii) to zastępowanie nabłonka płaskiego, który fizjologicznie pokrywa tarczę szyjki macicy, nabłonkiem gruczołowym. Zazwyczaj nie daje ona żadnych objawów, a kobieta dowiaduje się o jej istnieniu podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kiedy ektopia wymaga szerszej diagnostyki i leczenia? Jakie metody usunięcia „nadżerki” szyjki macicy stosuje się najczęściej?

  • Gastrolog – czym się zajmuje? Jakie choroby leczy?

    Lekarz gastroenterolog jest specjalistą w zakresie chorób układu pokarmowego. Gastrolog diagnozuje i leczy pacjentów z problemami gastrycznymi. Jakimi konkretnie dolegliwościami się zajmuje? Kiedy warto się do niego udać? Czy do gastrologa jest potrzebne skierowanie? Odpowiadamy.

  • Atak paniki – jak wygląda? Co robić, gdy się pojawia?

    Ataki paniki są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń lękowych, tuż po zespole lęku uogólnionego oraz fobii społecznej. Objawiają się nagłymi napadami silnego lęku, którym towarzyszą symptomy, takie jak: kołatanie serca, zawroty głowy, duszności, nadmierne pocenie się czy strach przed śmiercią. Dowiedz się, w jaki sposób można sobie poradzić, gdy pojawia się atak paniki.

  • Czego nie można robić przy nadżerce szyjki macicy ? Jak postępować po jej usunięciu?

    Nadżerka szyjki macicy jest rozpoznaniem, które może usłyszeć wiele kobiet w gabinecie ginekologicznym. Warto podkreślić jednak, że określenie „nadżerka” używane jest najczęściej w nieprawidłowy i potoczny sposób. Czym jest nadżerka oraz jak postępować po zabiegu jej usunięcia?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij