Witamina K a wytrzymałość kości – nowe badania

Witamina a kondycja kości

Witamina K to grupa rozpuszczalnych w tłuszczach związków, które pełnią w organizmie wiele funkcji. Wyróżnia się dwie jej formy: witaminę K1 (filochinon) oraz witaminę K2 (menachinon). Powszechnie wiadomo, że witamina K bierze udział w procesach hemostazy, jest niezbędna do tworzenia czynników krzepnięcia krwi. Od pewnego czasu specjaliści interesują się również jej wpływem na metabolizm kostny. Ze tę funkcję odpowiada przede wszystkim witamina K2 – razem z witaminą D3 umożliwia syntezę osteokalcyny. Jest to  niekolagenowe białko tkanki kostnej, które wpływa na pracę osteoblastów, czyli komórek kościotwórczych oraz odontoblastów – komórek zębinotwórczych.

Witamina K2 hamuje również aktywność osteoklastów (tzw. komórek kościogubnych, powodujących resorpcję tkanki kostnej), tym samym zapobiega spadkowi mineralizacji tkanki kostnej. Może ona zapobiegać wystąpieniu osteopenii oraz osteoporozy. Jest zatem ważna w przypadku kobiet w wieku okołomenopauzalnym, które są szczególnie narażone za spadek gęstości mineralnej kości.

Poziom witaminy K a ryzyko złamań kości w późnym wieku – nowe badanie

Większość badań wskazuje, że niskie stężenie witaminy K1 we krwi, wysoki poziom nieukarboksylowanej osteokalcyny (ucOC) oraz niskie spożycie zarówno K1, jak i K2  są związane z wyższym ryzykiem złamań. Najnowszy eksperyment przeprowadzony w Edith Cowan University w Australii wykazał, że witamina K1 może pomóc zmniejszyć ryzyko złamań u osób w starszym wieku, zwłaszcza złamań szyjki kości udowej. W testach trwających 14,5 roku wzięło udział 1400 australijskich kobiet w wieku powyżej 70 lat.

Okazało się, że pacjentki, u których spożycie witaminy K wynosiło ponad 100 mikrogramów na dobę, były o 31% mniej narażone na złamania kości w porównaniu z uczestniczkami, które dostarczały organizmowi wraz z dietą mniej niż 60 mikrogramów tej witaminy dziennie. Ponadto kobiety, u których poziom witaminy K był najwyższy, ryzyko hospitalizacji z powodu skomplikowanych złamań zmniejszyło się prawie o 49%. Witamina K1 znajduje się w największych ilościach w roślinach liściastych, takich jak jarmuż, kapusta i szpinak, a także w fasolce szparagowej czy selerze.

Objawy niedoboru witaminy K

Witamina K1 jest wchłaniana w jelicie cienkim, a witamina K2 w okrężnicy, tylko niewielkie ich ilości są przechowywane w organizmie. Szacunkowe średnie zapotrzebowanie na witaminę K jest trudne do określenia, przyjmuje się jednak, że dorosły człowiek powinien spożywać około 60 mikrogramów witaminy K dziennie. Niedobór witaminy K może wynikać nie tylko z niedostatecznej podaży w diecie, ale także z powodu wielu problemów zdrowotnych, w tym chorób wątroby, zaburzeń żółciowo-trzustkowych czy schorzeń jelit, które mogą upośledzać wchłanianie tłuszczów. Ponadto może być on spowodowany stosowaniem niektórych leków oraz przebytymi urazami czy operacjami.

Objawy niedoboru witaminy K obejmują:

• zaburzenia krzepliwości krwi (krwawienia skórno-śluzówkowe, np. z dziąseł czy z nosa, pojawianie się siniaków na skórze bez wyraźnej przyczyny, utrudnione gojenie się ran, przedłużające się krwawienia miesiączkowe, krwiomocz),
• spadek gęstości mineralnej kości,
• zwiększone ryzyko wystąpienia zmian miażdżycowych,
• wyższą podatność na infekcje.