Blizna po operacji – mobilizacja oraz masaż blizny. Na czym polega terapia blizn?
Mateusz Burak

Blizna po operacji – mobilizacja oraz masaż blizny. Na czym polega terapia blizn?

Blizna powstaje na skutek uszkodzenia skóry właściwej i wytworzenia w tym miejscu tkanki łącznej włóknistej. Tworzenie się blizny jest naturalnym procesem gojenia się rany. Jeśli uszkodzenie jest niewielkie, np. jest to drobne skaleczenie czy zadrapanie, blizna jest mało widoczna i nie przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu. Jeżeli natomiast blizna jest rozległa, twarda, może stanowić nie tylko problem estetyczny, ale przede wszystkim zdrowotny. Jak sobie poradzić z bólem blizny i przykurczami? Na czym polega mobilizacja, masaż blizny?

Blizna po operacji – czym właściwe jest blizna? Jak powstają blizny?

Blizna (łac. cicatrix) jest widocznym defektem estetycznym powstałym na skutek urazu, w wyniku którego doszło do naruszenia bariery tkankowej. W zależności od stopnia uszkodzenia i procesu gojenia, mogą powstawać różne rodzaje blizn, czas działa tutaj na niekorzyść. Mianowicie im dłuższe gojenie miejsca uszkodzenia, tym większe prawdopodobieństwo, że pojawi się widoczna, trudna do usunięcia blizna. Również określone obszary ciała, np. twarz, uszy, a także prowadzony tryb życia warunkujący elastyczność skóry mają zasadniczy wpływ na tempo gojenia się rany.

Jak widać, jest mnóstwo czynników, które mają znaczenie w procesie powstawania blizn. Wygląd i stan blizny uzależniony jest od wieku pacjenta, wielkości rany czy czasu, który minął od powstania uszkodzenia. Część blizn goi się samoistnie, część jednak wymaga interwencji.

Blizna po operacji – etapy gojenia 

Wyróżnia się trzy charakterystyczne etapy gojenia blizn:

  1. Pierwszy określa się mianem fazy zapalnej, trwa ona od 2 do 3 dni i polega na wyzwalaniu reakcji zapalnej. Zintensyfikowaną pracę podejmują komórki układu odpornościowego. Dzięki reakcjom kaskadowym powstaje skrzep, który stanowi naturalną barierę ochronną przed utratą większej ilości krwi oraz częściowo zapobiega wzmożonemu przenikaniu drobnoustrojów chorobotwórczych. 
  2. Następnie przez około 6 tygodni przebiega druga faza – proces tzw. ziarninowania. Wzmożona synteza kolagenu prowadzi do powstania blizny po wcześniejszym wypełnieniu miejsca zranienia tzw. ziarniną w postaci naskórka. 
  3. Kolejny, najdłuższy, bo trwający blisko 1 rok lub nawet dłużej, etap jest określany mianem bliznowacenia. Wówczas tkanka bliznowata ulega procesom przebudowy i w ich wyniku zostaje wzbogacona o kolagen. W miarę upływu czasu zmienia ona swój kształt, kolor oraz konsystencję. Na jej powierzchni nie występują mieszki włosowe oraz gruczoły potowe. To miejsce pokrywa się bliznowatą tkanką łączną.

Powiązane produkty

Blizna po operacji – rodzaje blizn

Wyróżnia się kilka rodzajów blizn:

  1. Pierwsze z nich zwane bliznami przerostowymi lub hipertroficznymi są rezultatem oparzeń skóry.
  2. Kolejne zwane bliznowcami, lub inaczej keloidami, przybierają kształt zmian guzowatych. Mogą one występować także wokół miejsca pierwotnego ubytku tkanki (przerost blizny), obserwuje się brak wizualnej ewolucji tych zmian wraz z czasem.
  3. Ostatnim typem są tzw. zrosty. Powstają w wyniku niejednolicie przebiegającego gojenia, kiedy w ten proces włączone zostały także tkanki położone głębiej (w wyniku ich uszkodzenia). Poszczególne warstwy tkanek tracą wówczas swoją niezależność przy poruszaniu się i zachowują się przy ruchach ciała w taki sposób, jak kilka zszytych w jednym miejscu warstw ubrań, które aktualnie mamy na sobie. 

Blizna po operacji – dlaczego warto udać się do fizjoterapeuty? 

Wspomniany mechanizm zaburzenia przesuwalności tkankowej spowodowany blizną pooperacyjną wymaga terapii. W przeciwnym razie może ona znacząco wpływać na aspekty funkcjonowania narządu ruchu człowieka. Przykładowo obciążenia podczas wysiłku fizycznego będą rozkładane nierównomiernie, może to poskutkować poważnymi zespołami bólowymi. Brak mobilizacji, masażu zrostów pooperacyjnych skutkuje często upośledzeniem czucia głębokiego, przykurczami, bólem blizny, nie wspominając już o defektach kosmetycznych. 

Blizna po operacji – na czym polega mobilizacja blizny?

Mobilizacja, masaż blizny pooperacyjnej jest procesem, który powinien zostać zapoczątkowany we właściwym czasie. Przyjmuje się, że terapię można wykonywać już w pierwszych dniach po zabiegu, jednak polega ona wtedy na oddziaływaniu na okoliczne tkanki, stosowaniu we właściwym czasie i zgodnie ze wskazaniami niektórych zabiegów fizykalnych. Bliznę po szwach, a właściwie jej strukturę, można poddawać oddziaływaniom terapeutycznym po upływie minimum 3 tygodni od wygojenia, zbyt wczesne interwencje mogą niekorzystnie oddziaływać na gojenie – wówczas można rozpocząć mobilizację blizny po operacji. 

W tym celu fizjoterapia wykorzystuje techniki miękkotkankowe, jak np. rozluźnianie mięśniowo–powięziowe, terapia FDM, pinopresura, masaż (np. funkcyjny), suche igłowanie czy kinesiotaping. Działanie tych procedur ma na celu przywrócenie właściwej ruchomości poszczególnych warstw tkanek względem siebie, co pozwala uniknąć niepożądanych zmian w narządzie ruchu. Dodatkowo ma to poprawić wygląd blizny. 

Należy pamiętać, że fizjoterapię można rozpocząć jeszcze na etapie założonych szwów, jednakże zakres zastosowanych zabiegów, intensywność i częstotliwość są wówczas mocno ograniczone w obawie o możliwość rozejścia blizny. Taki rodzaj postępowania wykorzystuje się w mobilizacji blizny po cesarskim cięciu, po operacji cieśni nadgarstka, ale także przy mobilizacji blizny kolana czy blizny krocza po porodzie. Samodzielnie w domu również można pracować ze zmienioną tkanką. Warunkiem jest odpowiednie przeszkolenie przez terapeutę. Wówczas po takim kursie mobilizacji blizny możemy fundować sobie codzienną autoterapię. Oczywiście tylko w ścisłym kontakcie ze specjalistą. 

Blizna po operacji – fizykoterapia w terapii blizn

Fizykoterapia oferuje gamę bezkontaktowych form zabiegów na blizny pooperacyjne. Pozwala to na stosunkowo wczesne wdrożenie ich do procesu leczenia, użyteczność zabiegów fizykoterapeutycznych została potwierdzona badaniami. Ponadto stanowią one doskonałe uzupełnienie wymienionych wcześniej procedur manualnych wykorzystywanych np. podczas masażu blizny pooperacyjnej. 

Ostatnio dużo pozytywnych opinii dotyczy zabiegu nazywanego głębokim masażem oscylacyjnym (deep oscillation). Urządzenie wytwarza niewielkie pole elektrostatyczne, doprowadzając do wzbudzania drgań w głębi tkanek. Za jego główną zaletę podaje się przyspieszenie gojenia oraz poprawę wyglądu i konsystencji tkanki bliznowatej. Jej zaletą jest także możliwość stosowania na bardzo wczesnym etapie gojenia blizny. Często wdraża się ją i przed, i po dokonanym zabiegu jako element profilaktyki, a później do walki z ewentualnymi obrzękami. Popularne w terapii blizny po szwach są również: krioterapia, laseroterapia, ultradźwięki, magnetoterapia czy jonoforeza stymulująca do głębszego przenikania jonów leku oraz powodująca efekt zmiękczania blizny. Zabiegi przyczyniają się także do ograniczania przerostu bliznowatej tkanki łącznej. 

Blizna po operacji – jakie efekty daje mobilizacja i masaż blizny?

Mobilizacja blizny przynosi wymierne korzyści dla zdrowia i sprawności naszego organizmu. Stosowanie technik wykorzystywanych w fizjoterapii przyczynia się do poprawy przesuwalności oraz ruchomości tkanek w obszarze uszkodzenia, pośrednio oddziałuje to na cały narząd ruchu. Dochodzi do poprawy jakości tkanki bliznowatej, a jej konsystencja oraz struktura wyglądają znacznie korzystniej.

Następuje poprawa kolorytu, zmniejszenie dolegliwości prowokowanych przez bolącą bliznę. Dodatkowo możemy spowolnić proces jej przerastania, zapobiegając tworzeniu się keloidu. Działania terapeutyczne z wykorzystaniem masażu są jednymi z wiodących w terapii blizn. Stanowią odpowiedź na pytanie: co na blizny po operacji?

Blizna po operacji – maści na blizny

Stosowanie maści na blizny wymaga wiedzy na temat ich właściwości oraz przeznaczenia. Po zabiegach chirurgicznych i oparzeniach wykorzystuje się preparaty silikonowe, których skuteczność jest na bardzo wysokim poziomie. Chronią one przed utratą wody, stwarzają korzystne warunki gojenia oraz uelastyczniają tkankę. Warto podkreślić, że są skuteczne również na stare blizny. W aptekach dostępne są w postaci kremów, żeli i opatrunków zawierających silikon. W przypadku rozległych zmian rekomendowane są przede wszystkim żele – poza odpowiednim natłuszczeniem ich zaletą jest ograniczanie przerostu blizny. 

Podobne działanie do preparatów z silikonem wykazują maści na bazie ekstraktów z cebuli. Są dobrze tolerowane i charakteryzują się właściwościami przeciwobrzękowymi. Maści zawierają w swoim składzie często także witaminę A i E, alantoinę, heparynę czy rumianek. W doborze właściwego preparatu może pomóc lekarz. 

Domowym sposobem na blizny po operacji może być zastosowanie np. soku z ogórka czy olejku z drzewa herbacianego. Wykazują one właściwości ściągające i poprawiające koloryt. W każdym przypadku należy to jednak skonsultować z lekarzem. Osobą, która może nam jeszcze doradzić "coś na blizny" jest farmaceuta.

Blizny – inne metody leczenia

Stare blizny mogą wymagać czasem intensywniejszego działania. Stosuje się wówczas procedury, takie jak: ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym, iniekcje z glikokortykosteroidów czy leczenie skojarzone. W niektórych sytuacjach wykonuje się zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu przerośniętych bliznowatych tkanek łącznych – najczęściej wtedy, gdy mają one postać tzw. keloidów, czyli zniekształceń przypominających guzy. W kosmetologii i medycynie estetycznej wykorzystuje się jeszcze tzw. peeling kawitacyjny oraz inne zabiegi złuszczające naskórek, a także cienkoigłową mezoterapię. Blizna po operacji, jeśli nie podejmiemy właściwych działań, może boleć długo – nawet latami.

  1. F. B. Niessen, J. Schalkwijk, H. Vos, W. Timens, Hypertrophic scar formation is associated with an increased number of epidermal Langerhans cells, „Journal of Pathology” 2004, nr 202, s. 121–129. 
  2. F. F. Naeini, J. Najafian, K. Ahmadpour, Bleomycin tattooing as a promising therapeutic modality in large keloids and hypertrophic scars, „Dermatologic Surgery” 2006, nr 32, s. 1023–1030.
  3. S. Tiede, N. Ernst, A. Bayat i in., Basic fibroblast growth factor: a potential new therapeutic tool for the treatment of hypertrophic and keloid scars, „Annals of anatomy” 2009, nr 191, s. 33–44.
  4. J. L. Xie, H. N. Bian, S. H. Qi i in., Basic fibroblast growth factor (bFGF) alleviates the scar of the rabbit ear model in wound healing, „Wound Repair and Regeneration” 2008, nr 16, s. 576–581. 
  5. J. Wang, J. Ding, H. Jiao i in., Human hypertrophic scar-like nude mouse model: characterization of the molecular and cellular biology of the scar process. Wound repair and regeneration: official publication of the wound healing society and the European tissue repair, „Society” 2011, nr 19, s. 274–285.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Alergia kontaktowa – przyczyny, objawy i leczenie

    Alergia kontaktowa jest rodzajem nadwrażliwości, która występuje w wyniku bezpośredniego kontaktu skóry z substancjami wywołującymi reakcję alergiczną. Zjawisko to może powodować szereg nieprzyjemnych objawów – od łagodnych po ciężkie – i jest powszechnie spotykane wśród ludzi w różnym wieku.

  • Czym jest pokrzywka? Przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie

    Pokrzywka jest niegroźnym schorzeniem skóry wywołanym najczęściej reakcją alergiczną. Objawia się swędzącymi bąblami na skórze, które przypominają ślady po poparzeniu pokrzywą. Jakie są jej przyczyny i co zrobić, gdy się pojawi? Na czym polega leczenie pokrzywki?

  • Zespół Dravet – objawy, diagnostyka, leczenie

    Zespół Dravet to rzadkie genetyczne schorzenie neurologiczne, które manifestuje się już we wczesnym dzieciństwie i znacząco wpływa na funkcjonowanie pacjentów przez całe życie. Charakteryzuje się opornymi na leczenie napadami padaczkowymi, które mogą prowadzić do licznych komplikacji, w tym do opóźnienia rozwoju i deficytów poznawczych.

  • Czy Tajlandia jest bezpieczna? Zagrożenia zdrowotne i najczęstsze choroby

    Tajlandia to kraj o egzotycznym uroku, przyciągający turystów z całego świata. Przed podróżą warto zapoznać się z potencjalnymi zagrożeniami zdrowotnymi występującymi w Azji Południowo-Wschodniej, żeby odpowiednio się przygotować i potrafić na nie reagować. Na co powinniśmy się zaszczepić przed wizytą w Tajlandii? Jakie choroby nam zagrażają? Co zrobić, jeśli ugryzie nas małpa?

  • Ośmiokrotny wzrost zachorowań na odrę w Polsce. Co jest powodem powrotu tej groźnej choroby?

    Liczba przypadków odry zarejestrowanych w 2024 roku w Polsce w systemie nadzoru epidemiologicznego wzrosła w porównaniu z rokiem 2023 ponad ośmiokrotnie – poinformował redakcję DOZ.pl Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH – PIB. Odra wraca do Polski i staje się realnym zagrożeniem zdrowotnym, szczególnie dla dzieci i osób nieszczepionych. Choć przez lata choroba ta była praktycznie wyeliminowana, dziś – w wyniku malejącej liczby szczepień – znów pojawiają się nowe ogniska. Czym jest odra, jak się przed nią chronić i kto jest najbardziej narażony?

  • Ból nerek – objawy, leczenie i przyczyny. Jak złagodzić ból nerek?

    Ból nerek jest dolegliwością, która może być spowodowana różnymi czynnikami – od infekcji po choroby przewlekłe. Jeśli wystąpi, warto skonsultować się z lekarzem, aby zdiagnozować przyczynę i podjąć odpowiednie leczenie. Jakie badania wykonać, gdy bolą nerki? Co przyniesie ulgę w bólu?

  • Odleżyny – rodzaje i stopnie odleżyn oraz ich klasyfikacja

    Odleżyny to jedno z najpoważniejszych powikłań długotrwałego unieruchomienia, stanowiące istotne wyzwanie w opiece medycznej. Ich powstawanie związane jest z długotrwałym uciskiem na tkanki, które prowadzi do niedokrwienia i martwicy. Czym są odleżyny i jak powstają? Jakie plastry należy stosować w leczeniu odleżyn?

  • Uczulenie na komary. Jakie są objawy i przyczyny alergii na komary?

    Komary mają zdolność do przenoszenia niebezpiecznych chorób, takich jak malaria, wirus Zachodniego Nilu, wirus chikungunya czy wirus dengi. Stanowią więc zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, jednak złą sławę zyskały głównie z powodu nieprzyjemnych ukąszeń. Kąsają wyłącznie samice komarów, wabione do skóry człowieka przez ciepło ciała, pot, zapachy oraz dwutlenek węgla. Podczas ukłucia samica wprowadza ślinę do krwiobiegu, aby zapobiec krzepnięciu krwi i umożliwić pobranie pokarmu. Kontakt trwający minimum sześć sekund może wywołać reakcję miejscową — zaczerwienienie, świąd i obrzęk.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl