Rabarbar może wspomagać walkę z rakiem

Typowo letnia roślina kojarzona z kompotem, ciastem i konfiturą kryje nie tylko charakterystyczne walory smakowe, ale też znacznie cenniejsze, prozdrowotne właściwości. Wyniki badań naukowców z Emory University, opublikowane na łamach pisma „Nature” sugerują, że jeden ze składników rabarbaru wykazuje silne właściwości przeciwnowotworowe. 

Mowa o parietynie, czyli barwnikowi, dzięki któremu rabarbar ma charakterystyczny, różowy kolor. Barwnik, który wcześniej wykryto w wielu odmianach porostów, był znany ze zdolności do ochrony organizmów przed szkodliwym działaniem światła ultrafioletowego pochodzącego ze słońca. Badania naukowców z Emory University dowiodły również, że parietyna wykazują wysoką skuteczność w zwalczaniu komórek nowotworu. W badaniu na modelu in vitro barwnik był w stanie zabić połowę komórek białaczki w ciągu 48 godzin. 

Wyniki badań komórkowych potwierdził eksperyment przeprowadzony na modelu zwierzęcym. W tym wypadku użyto silniejszej odmiany barwnika, tak zwanej S3, którą podano myszom chorym na raka płuc. Po 11 dniach od rozpoczęcia terapii udało się zredukować liczbę komórek nowotworowych o jedną trzecią. Co więcej, parietyna z dużą skutecznością niszczyła komórki nowotworu bez naruszania zdrowej tkanki. To duża zaleta, biorąc pod uwagę, że standardowa chemio- i radioterapia zwykle niesie za sobą dotkliwe skutki uboczne dla całego organizmu. 

Zagłodzić raka

Obserwacje naukowców dały również odpowiedź na to, jaki mechanizm odpowiada za przeciwnowotworowe właściwości parietyny. Barwnik wprowadzony do organizmu blokuje produkcję enzymu 6PDGD, który wspomaga rozwój komórek nowotworowych. Bez niego komórki raka nie są w stanie się mnożyć, co oznacza, że zablokowne działania enzymu przeciwdziała wzrostowi komórek. Naukowcy wiążą ten fakt z tzw. efektem Warburga, który tłumaczy, w jaki sposób komórki nowotworu pozyskują energię.

Właściwości zdrowotne rabarbaru

•    Mocne kości: rabarbar jest bogaty w witaminę K, która ma ogromne znaczenie dla formowania kości i zapobiegania osteoporozie. Ponadto roślina zawiera spore ilości wapnia, który również jest niezbędny dla zachowania zdrowia kości. 
•    Utrata wagi: regularne jedzenie rabarbaru pozwala zredukować ilość złego cholesterolu oraz dostarcza dużych ilości katechin, przeciwutleniaczy wspomagających metabolizm i redukcję tkanki tłuszczowej oraz zwiększających skuteczność odchudzania. 
•    Zdrowsza skóra: rabarbar jest bogatym źródłem witaminy A niezbędnej dla zachowania młodości skóry i przeciwdziałania oznakom starzenia. Jest jednym z głównych broni organizmu przed stresem oksydacyjnym i wolnymi rodnikami, których aktywność prowadzi do pojawiania się zmarszczek. Po rabarbar sięgnąć powinny również osoby borykające się z trądzikiem i stanem zapalnym, ponieważ ma on właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. 
•    Walka z Alzheimerem: również dzięki wysokiej zawartości witaminy K, rabarbar chroni mózg przed uszkodzeniem i tym samym pozwala zapobiegać skutkom choroby Alzheimera. Ponadto pomaga zapobiegać powstawaniu stanu zapalnego w mózgu, który przyczynia się nie tylko do rozwoju chorób neurodegeneracyjnych, ale również zawału i stwardnienia zanikowego bocznego. 
•    Ulga przy zaparciach: rabarbar działa jak naturalny środek przeczyszczający i przydaje się w razie problemów z zaparciami. O takich właściwościach rośliny decyduje między innymi obecność tanin i błonnika.

Surowy czy gotowany — jaki rabarbar jest najzdrowszy?

W przypadku rabarbaru sposób obróbki ma ogromne znaczenie dla jego właściwości. Naukowcy z Shefiield Halam University sprawdzali, jak różne sposoby przyrządzania rabarbaru wpływają na jego właściwości prozdrowotne, konkretnie na zawartość antyoksydantów w roślinach. Wspomniane badanie nie rozstrzygało na temat prozdrowotnych właściwości rośliny, a jedynie miało określić, w jakiej formie posiada ona potencjalnie największych potencjał leczniczy. 

W tym celu rabarbar jednego gatunku, powszechnie występującego w Wielkiej Brytanii, poddano czterem rodzajom obróbki: blanszowaniu we wrzącej wodzie, wolnemu gotowaniu z 80 stopniach Celsjusza, szybkiemu gotowaniu w 100 stopniach Celsjusza i pieczeniu w 180 stopniach Celsjusza. Właściwości rośliny po obróbce porównano z tymi, które zachowuje w formie surowej. W przypadku każdej obróbki do rabarbaru dodawano 15 gramów cukru i 200 ml wody, a czas gotowania wynosił 2, 5, 10 lub 20 minut. Każdą z gotowych porcji poddano działaniu substancji mającej wskazać skład i zawartość chemikaliów, jak również poddano testom określającym poziom aktywnych antyoksydantów.