Jak walczyć z opryszczką wargową?

Opryszczka wargowa, nazywana również „zimnem”, to dolegliwość wywoływana przez wirusa opryszczki pospolitej (HSV - Herpes Simplex Virus). Istnieją dwa typy tego wirusa: HSV-1 i HSV-2. Oba typy mogą spowodować zmiany skórne w postaci ranki wokół ust (opryszczka wargowa). Kiedy “wyskoczy zimno”, czyli uaktywni się wirus opryszczki trzeba działać szybko – im szybciej rozpoczniemy leczenie, tym krócej będziemy borykać się z nieestetycznie wyglądającą i na dodatek bolesną zmianą na wardze.

Leczenie opryszczki powszechnie stosowanymi metodami łagodzi dolegliwości i skraca czas ich trwania. Jednak całkowite wyleczenie infekcji oraz usunięcie wirusa, który namnaża się hamując za razem reakcję odpornosciową organizmu wydaje się być niemożliwe.

Kiedy możemy przypuszczać pojawienie się „zimna”?

Wystąpienie opryszczki wargowej prawie zawsze wiąże się z pojawieniem się:

• zaczerwienienia,
• pęcherzyków wypełnionych osoczem,
• miejscowego świądu oraz pieczenia skóry w miejscu infekcji,
• miejscowego obrzęku.

Drogi zarażenia

W Polsce, nosicielami wirusa opryszczki o nazwie HSV1 może być nawet 80 procent ludzi. Zarazić się nim można stosunkowo łatwo – poprzez bezpośredni kontakt ze śliną nosiciela i z przedmiotami jego codziennego użytku. Przenosi się w trakcie pocałunku, picia z tej samej szklanki, używania tego samego ręcznika czy też drogą kropelkową.

U niektórych osób, opryszczka nie pojawia się ponownie lub uaktywnia się tylko raz. Może również przetrwać w stanie uśpionym w zakończeniach nerwowych przez kilkanaście lub kilkadziesiąt lat.

Czynniki „spustowe”

Wirus może uaktywnić się z powodu:

• spadku odporności,
• infekcji,
• niedożywienia,
• silnego stresu,
• gwałtownych zmian temperatury otoczenia,
• zabiegów dentystycznych lub stomatologicznych,
• podrażnienia promieniami UV (często psuje urlop).

Jak widać opryszczka atakuje nas w najmniej odpowiednich momentach naszego życia (gdy mamy okresowo obniżoną odporność) i wiernie nam wtedy towarzyszy.

Profilaktyka

Należy utrzymywać organizm w dobrej formie i nie dopuszczać do spadku odporności.

Ponadto:

• właściwa dieta,
• ilość snu,
• uprawianie sportu,
• właściwa higiena,
• unikanie przemarznięć.

Pierwsza pomoc

Do metod stosowanych powszechnie w Polsce zaliczyć można głównie:

• aplikowanie odpowiednich maści,
• chłodzenie lodem,
• stosowanie plasterków.

Maści i kremy i plasterki zniwelują świąd pieczenie i ból. Mogą również zahamować rozwój choroby oraz przyspieszyć leczenie.

Dostępne na rynku środki:

• maści,
• plastry,
• pasta z cynkiem (osusza ranki i zwiększa odporność na infekcje),
• heviran (lek z acyklowirem),
• witamina B.

Bardzo istotne jest zachowanie wszelkich środków ostrożności, aby nie roznosić infekcji, czyli:

• niedotykanie zmian,
• mycie rąk,
• używanie tylko własnego ręcznika,
• używanie własnych sztućców oraz szklanek,
• unikanie promieni UV.

Przebieg dalszego leczenia oraz kiedy zgłosić się do lekarza?

W leczeniu opryszczki najważniejszy jest czas działania. Im szybciej rozpoczniemy z nią walkę tym szybciej ją zwyciężymy.

Nieleczona infekcja w połączeniu ze spadkiem odporności organizmu, może prowadzić do powikłań (np. zapalenia rogówki poprzez przeniesienie, a nawet zapalenia mózgu). Najpoważniejsze powikłanie to opryszczkowe zapalenie mózgu. Nieleczony charakteryzuje się 70% śmiertelnością a w przypadku leczenia uszkodzenia mózgu u 40% zaczyna się w obrębie jamy ustnej, później przedostaje się do mózgu wywołując zapalenie.