Łupież różowy Giberta – przyczyny, objawy, leczenie
Natalia Bień

Łupież różowy Giberta – przyczyny, objawy, leczenie

Łupież różowy Giberta jest schorzeniem skórnym przebiegającym łagodnie i występującym na całym świecie bez szczególnej podatności rasowej, chociaż częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Większość przypadków dotyczy głównie dzieci i młodych dorosłych – przeważającą część zachorowań obserwuje się w grupie wiekowej między 10. a 35. rokiem życia.

Łupież różowy Giberta jest łagodnym, samoograniczającym się schorzeniem dermatologicznym z grupy chorób rumieniowo-złuszczających. Wbrew pozorom choroba ta nie ma nic wspólnego z tradycyjnym łupieżem skóry głowy. Jak wygląda i w jaki sposób należy ją leczyć?

Co to łupież różowy Giberta?

Łupież różowy (pityriasis rosea) jest łagodną chorobą skóry, która charakteryzuje się występowaniem medalionowatych, rumieniowo-złuszczających ognisk w obrębie tułowia i dosiebnych (bliższych tułowiu) części kończyn. Nazwa łupież różowy Giberta pochodzi od francuskiego dermatologa Camille Melchiora Giberta, który jako pierwszy opisał tę jednostkę chorobową w 1860 roku. Występuje ona z częstością około 2% w populacji ogólnej, jednak nie stwierdzono predylekcji występowania u żadnej z płci. Najczęściej dotyka ona osoby między 10. a 35. rokiem życia, ale może występować zarówno u młodszych, jak i starszych.

Co ciekawe, zwiększoną liczbę zachorowań na tę jednostkę chorobową obserwuje się w sezonie jesienno-zimowym, co może być związane z potencjalnie infekcyjną etiologią tego schorzenia.

Łupież różowy Giberta – przyczyny

Dokładnej przyczyny tego schorzenia nie udało się jak dotąd wyjaśnić, jednak najbardziej możliwe wydaje się infekcyjne podłoże tej choroby. Za najbardziej prawdopodobny czynnik wywołujący łupież różowy Giberta uważa się wirusy herpes, w szczególności wirus typu 6 (HHV-6) oraz typu 7 (HHV-7). W literaturze można spotkać się również z doniesieniami o wpływie zakażeń innymi wirusami (np. cytomegalowirus, parwowirus B19, wirus grypy) czy bakteriami (np. mycoplasma, chlamydia) na rozwój tej choroby. Co ciekawe, w trakcie pandemii COVID-19 obserwowano przypadki wystąpienia łupieżu różowego Giberta jako jednej z klinicznych manifestacji skórnych zakażenia wirusem SARS-CoV-2 oraz jako objaw reakcji poszczepiennej. Takie dane mogą dodatkowo potwierdzać związek między infekcją a pojawieniem się objawów łupieżu różowego Giberta.

Do innych cech, które mogą potwierdzać infekcyjne podłoże łupieżu różowego Giberta, możemy zaliczyć: sezonowe występowanie, częste współwystępowanie z zakażeniem górnych dróg oddechowych, wzrost zachorowalności u osób mających kontakt z chorym czy samoistne ustępowanie objawów.

Łupież różowy Giberta – czy jest zaraźliwy?

Wielu pacjentów zastanawia się, czy można zarazić się łupieżem różowym Giberta. Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna ze względu na to, że etiologia tego schorzenia nie jest do końca poznana. Warto jednak mieć na uwadze fakt, że najbardziej prawdopodobna teoria patogenezy wiąże się z wystąpieniem infekcji wywołującej pojawienie się zmian skórnych. Dodatkowo fakt częstego występowania objawów skórnych u współdomowników osoby chorej może również przemawiać za tą tezą.

Zobacz preparaty na łupież na DOZ.pl

Łupież różowy Giberta – objawy

Początkowo w niemal 90% przypadków na skórze pacjenta pojawia się tzw. blaszka macierzysta, która jest zdecydowanie większa od pozostałych zmian skórnych i charakteryzuje się silniejszym złuszczaniem. Swoim wyglądem przypomina nieco infekcję grzybiczą, z którą często jest pierwotnie mylona. Wokół zmiany pierwotnej powstają liczne mniejsze owalne lub okrągłe ogniska o charakterze rumieniowo-złuszczającym umiejscowione głównie na tułowiu oraz dosiebnych (zlokalizowanych bliżej tułowia) częściach kończyn. Charakterystyczny jest symetryczny układ zmian skórnych, który na plecach przypomina obraz drzewka bożonarodzeniowego, a na dekolcie zmiany przybierają układ litery V. Zmianom skórnym może towarzyszyć świąd, który o wiele częściej pojawia się u dzieci. U części pacjentów mogą wystąpić objawy zwiastunowe w postaci bólu gardła, osłabienia, utraty apetytu oraz nieznacznie podwyższonej temperatury ciała.

Łupież różowy Giberta – leczenie. Jak się go pozbyć?

Zazwyczaj choroba ma charakter samoograniczający się, a zmiany na skórze ustępują po okresie od 4 do 6 tygodni bez pozostawiania śladów. Warto pamiętać o tym, że przez pierwsze 3–4 miesiące w miejscach wcześniej zajętych chorobowo mogą pojawić się przebarwienia lub odbarwienia, które z czasem ustępują.

W większości przypadków łupież różowy Giberta nie wymaga leczenia. W celu przeciwdziałania świądowi zaleca się codzienne natłuszczanie skóry emolientami, a w ciężkich przypadkach miejscowe zastosowanie preparatów glikokortykosteroidowych o małej lub średniej mocy działania oraz doustne podanie leków przeciwhistaminowych.

Czy łupież różowy Giberta powraca?

W większości przypadków przebycie tej choroby daje trwałą odporność i nigdy nie dochodzi do nawrotu choroby. Zdarza się jednak, że czasami u 4% pacjentów występuje nawrót zmian skórnych po pewnym czasie.

Łupież różowy Giberta a ciąża

Chociaż łupież różowy Giberta jest samoograniczającą się chorobą zazwyczaj niewymagającą leczenia, sytuacja jest zgoła odmienna u kobiet w ciąży. W przypadku wystąpienia powyższych zmian skórnych ciężarna powinna niezwłocznie skontaktować się z dermatologiem oraz prowadzącym ciążę ginekologiem-położnikiem.

Według danych z literatury w ciąży może dochodzić do reaktywacji zakażenia HHV-6 lub HHV-7, które stwarza zagrożenie infekcji płodu, przedwczesnego porodu, a nawet śmierci płodu. W szczególności niebezpieczne jest pojawienie się zmian skórnych w pierwszych 15 tygodniach ciąży. Warto też wspomnieć o tym, że łupież różowy Giberta pojawia się częściej u kobiet w ciąży w porównaniu do populacji ogólnej.

  1. Borgia F., Li Pomi F., Alessandrello C., Vaccaro M., Pioggia G., Gangemi S., Coronavirus disease 2019 and pityriasis rosea: A review of the immunological connection. Journal of Dermatology” 2022 Jun 8. doi: 10.1111/1346-8138.16482. Epub ahead of print. PMID: 35675487.
  2. Drago F., Broccolo F., Javor S. et al. Evidence of human herpesvirus-6 and-7 reactivation in miscarrying women with pityriasis rosea, J Am Acad Dermatol” 2014;71(1):198-9.
  3. Jabłońska S., Majewski S., Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, PZWL. 2016(1).
  4. Purzycka-Bohdan D., Szczerkowska-Dobosz A., Rogowska P., Łupież różowy Giberta – częsta dermatoza o łagodnym przebiegu, Dermatologia po Dyplomie” 2019 (4).
  5. Schadt C., Pityriasis Rosea, „JAMA Dermatology” 2018;154(12):1496.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Zawał serca – objawy, przyczyny, rozpoznanie, zapobieganie

    Zawał serca to jedna z głównych przyczyn zgonów wśród Polaków. Najbardziej charakterystyczny objaw zawału serca – silny, narastający ból w klatce piersiowej, utrzymujący się dłużej niż 20 minut – jest pilnym wskazaniem do wezwania pomocy medycznej.

  • Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny, objawy, leczenie

    Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłą, nieuleczalną chorobą, powodującą znaczne pogorszenie jakości życia. Początek choroby ma charakter skryty i przebiega skąpoobjawowo, utrudniając postawienie prawidłowego rozpoznania. Chorzy w toku trwania choroby często wymagają interwencji chirurgicznej z powodu powikłań jelitowych. Jak wygląda diagnostyka i terapia osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna? Zapraszamy do zapoznania się z treścią artykułu.

  • Ortoreksja – na czym polega? Skutki, objawy i leczenie obsesji na punkcie zdrowego żywienia

    Ortoreksja jest jednym z zaburzeń odżywiania, które polega na obsesji na punkcie zdrowego żywienia. Osoba cierpiąca na ortoreksję stopniowo zmienia nawyki żywieniowe po to, by aktualna dieta była idealna dla zdrowia. Niestety, ortorektyk nigdy nie osiąga pożądanej poprawy menu, a przez ciągłą eliminację nawet całych grup produktów, zaczyna chorować. Jak rozpoznać ortoreksję i w jaki sposób ją leczyć?

  • Reumatyzm – przyczyny, objawy, leczenie chorób reumatycznych. Fizjoterapia przy reumatyzmie

    Reumatyzm to nazwa stosowana potocznie, określająca grupę schorzeń o podłożu zapalnym, obejmującą choroby mięśni, stawów i kości. Najczęściej występujące objawy chorób reumatycznych to ból i obrzęk stawów, sztywność, ograniczenie ich ruchomości. Nieleczony reumatyzm może doprowadzić do znacznego ograniczenia sprawności. Jak wygląda rehabilitacja w schorzeniach reumatoidalnych?

  • Osteoporoza – przyczyny, objawy, badania, leczenie, rehabilitacja, zapobieganie zmianom osteoporotycznym

    Osteoporoza to choroba metaboliczna kości, która polega na stopniowym zaniku masy kostnej. Na skutek obniżenia gęstości mineralnej kości dochodzi do osłabienia ich struktury, co objawia się zwiększoną podatnością na złamania. Na zachorowanie narażone są przede wszystkim osoby starsze, szczególnie kobiety w wieku okołomenopauzalnym, choć na osteoporozę mogą cierpieć także mężczyźni, a nawet dzieci. Jakie są czynniki ryzyka wystąpienia zmian osteoporotycznych?

  • Szpiczak mnogi – przyczyny, objawy, leczenie

    Szpiczak mnogi należy do chorób krwi i szpiku kostnego. Chociaż nie ustalono dotychczas konkretnych przyczyn tej dolegliwości, tak bez wątpienia można powiedzieć, że do jej rozwoju przyczyniają się długotrwałe infekcje bakteryjne lub wirusowe, promieniowanie jonizujące i narażenie na szkodliwe substancje chemiczne. Jak wyglądają nowoczesne sposoby leczenia szpiczaka, jakie są rokowania i czy podczas wizyty u lekarza pierwszego kontaktu można dokonać wstępnej diagnozy tej choroby?

  • Rak trzustki – przyczyny, objawy, diagnostyka, rokowania, leczenie

    Rak trzustki jest jednym z nowotworów, które przez długi czas nie dają żadnych dolegliwości, a pierwsze symptomy są niespecyficzne. Wśród początkowych objawów raka trzustki wymienia się m.in. ogólne osłabienie, nudności, szybkie uczucie sytości czy tłuszczowe stolce. Jak wygląda jego leczenie?

  • Lobotomia – czym jest? Jak wyglądała? Dlaczego już się jej nie praktykuje?

    Lobotomia to jedna z najbardziej kontrowersyjnych technik chirurgicznych w historii medycyny. Chociaż z dzisiejszej perspektywy wydaje się to nie do uwierzenia, ten niezwykle inwazyjny i wiążący się z wielkim ryzykiem zabieg był swego czasu bardzo popularny.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij