Terapia czaszkowo–krzyżowa – na czym polega i jakie są wskazania do terapii cranio–sacralnej?

Terapia czaszkowo–krzyżowa – na czym polega terapia cranio–sacralna?

Terapia czaszkowo–krzyżowa jest procedurą postępowania o bardzo szerokim spektrum oddziaływania. Stosowana jest w przypadku dysfunkcji i zaburzeń o podłożu zarówno somatycznym, jak również psychicznym. Podstawowe elementy terapii cranio sacralnej to: 

• fluktuacja płynu mózgowo–rdzeniowego, 
• mobilność struktur kostnych czaszki (w obrębie połączeń jakimi są szwy), 
• ruch kości krzyżowej, 
• mobilność ośrodkowego układu nerwowego,
• napięcie układu oponowego. 

Terapia czaszkowo–krzyżowa – cele

Cele masażu czaszkowo–krzyżowego to przywracanie stanu równowagi organizmu, co pozwala na uwolnienie się od dotychczasowych dolegliwości natury psychosomatycznej. Aby je zrealizować dokonuje się szeregu wspomnianych manipulacji, mobilizacji, rękoczynów, które wpływają na restrykcje struktur łącznotkankowych oraz kostnych. Pozwala to poprawić ruchomość kości czaszki, zrównoważyć aktywność układu nerwowego oraz normalizować fluktuację płynu mózgowo–rdzeniowego. 

Końcowo ma to spowodować przywrócenie niezachwianej równowagi fizyczno–emocjonalnej będącej definicją stanu zdrowia. Warto pamiętać, że na taką poprawę nie można liczyć po jednorazowej sesji. Zazwyczaj ich ilość spotkań z terapeutą przeprowadzającym terapię czaszkowo–krzyżową określa się indywidualnie, w zależności od problemu. Najczęściej jest to seria 10 zabiegów.

Terapia czaszkowo–krzyżowa – wskazania

Bardzo dużą zaletą stosowania metody czaszkowo–krzyżowej jest możliwość oddziaływania na bardzo wiele różnych problemów dotyczących funkcjonowania zarówno ciała, jak i sfery emocjonalnej. Takie holistyczne podejście do dolegliwości pacjenta stwarza perspektywę bardzo dobrych rokowań w zakresie powrotu do zdrowia. Podstawowymi wskazaniami do przeprowadzenia terapii cranio sacralnej są:

• bóle głowy różnego pochodzenia,
• dolegliwości zatok,
• dysfunkcje wzroku oraz słuchu,
• problemy stomatologiczne – zgrzytanie zębami, zmiany zwyrodnieniowo–wytwórcze w obrębie stawu skroniowo–żuchwowego, wspomagająco przy noszeniu aparatu ortodontycznego, nadmierne zaciskanie zębów,
• porażenie nerwu twarzowego,
• autyzm,
• zaburzenia koncentracji,
• traumy,
• nerwica,
• depresja,
• stwardnienie rozsiane – SM,
• choroba Parkinsona,
• schorzenia układu kostno–stawowego.

Ten rodzaj terapii odznacza się także bardzo dużą skutecznością w leczeniu zaburzeń snu, zaburzeń osobowości oraz tikach nerwowych. Pokazuje to niesamowicie szerokie możliwości zastosowania. 

Terapia czaszkowo–krzyżowa – przeciwwskazania

Przeciwwskazania w zasadzie są nieliczne. Źródła naukowe podają:

• krwotok śródczaszkowy,
• urazy w obrębie kości czaszki,
• zawał,
• tętniak mózgu,
• ciąża (przeciwwskazanie względne),
• jaskra,
• zmiany zakrzepowe.

Co ciekawe, terapia może być wykonywana w przypadku podwyższonej temperatury ciała oraz niekiedy nawet podczas infekcji.

Terapia czaszkowo–krzyżowa – jak wygląda zabieg?

Najpierw terapeuta przeprowadza wywiad z pacjentem oraz dokonuje oceny postawy ciała, wyglądu skóry, zwraca uwagę na zachowanie i sferę emocjonalną. Następnie, układając pacjenta w wygodnej pozycji sprawdza rytm oraz przepływ płynu mózgowo–rdzeniowego, a także stan napięcia struktur miękkotkankowych. Najważniejszym narzędziem diagnostyczno–terapeutycznym są ręce. Ukierunkowany dotyk oraz dobra percepcja są gwarantem wykrycia restrykcji tkankowych oraz właściwej oceny rytmu czaszkowo–krzyżowego. 

Podczas sesji terapii czaszkowo–krzyżowej ważne jest, aby zapewnić pacjentowi komfortowe warunki, gdyż może się to przełożyć na skuteczność stosowanych technik. Zazwyczaj powinno to być niewielkie, ciepłe pomieszczenie z kozetką. Atmosfera ma być spokojna – brak hałasu i możliwość włączenia spokojnej muzyki. Po zakończeniu jednostki terapeutycznej warto, aby pacjent pozostał chwilę w bezruchu na leżance, pozwala to zaadaptować organizm do wprowadzonych zmian oraz poczuć się bezpiecznie. 

Terapia czaszkowo–krzyżowa u dzieci wygląda podobnie, z tym, że sesje mogą być krótsze, a niektóre techniki wyłączone z użycia. Przygotowanie wymaga wewnętrznego spokoju, luźnego stroju sportowego. Niekiedy pacjent zostaje poinformowany o zastosowanie się do szczególnych zaleceń przez krótki czas po zabiegu. Mowa tutaj np. o nieużywaniu przez kilka godzin przedmiotów emitujących wibracje, jak golarka czy szczoteczka elektryczna. Czasem możemy także zostać poproszeni o uzupełnianie poziomu płynów. 

Terapia czaszkowo–krzyżowa – cena

Cennik terapii czaszkowo–krzyżowej w gabinetach jest zróżnicowany. Wydaje się to być zależne od kwalifikacji terapeuty. Aby uzyskać uprawnienia można bowiem zrobić to na kilka sposobów. Najprościej jest przejść kilkumodułowe szkolenie, kurs terapii czaszkowo–krzyżowej. Drugą opcją jest przejście studiów z osteopatii, gdzie prezentowane są także inne możliwości leczenia z zakresu terapii manualnej. Cena za pojedynczą sesję waha się w przedziale 70–200 zł.

Terapia czaszkowo–krzyżowa – efekty

Opinie lekarzy na temat terapii cranio sacralnej są różne. Część specjalistów jest pesymistycznie nastawiona do takiego rozwiązywania problemów zdrowotnych pacjenta. W większości wynika to z faktu nieco odmiennego, trochę eterycznego, mistycznego podejścia filozofii tej metody. Część źródeł naukowych potwierdza jednak efektywność stosowanych tutaj technik osteopatycznych, terapii manualnej. 

Często podkreśla się efekty terapii czaszkowo–krzyżowej w postaci redukcji dolegliwości bólowych, z jakimi zgłosił się pacjent. Obniżenie poziomu stresu i ogólna poprawa samopoczucia skutkują spadkiem wysokiego poziomu kortyzolu i w rezultacie poprawia się także praca układu immunologicznego – rzadziej chorujemy. Przywrócenie równowagi emocjonalnej uwalnia od zmartwień, pacjent pozbywa się traum z dzieciństwa. O skuteczności metody mogą także świadczyć reakcje i odczucia pojawiające się podczas sesji terapeutycznej. Bardzo często w trakcie terapii pacjenci mówią o wzmożonej senności, wrażeniu drętwienia, intensywnego uderzenia ciepła lub zimna, czy gwałtownego uwolnienia skrajnych emocji, jak śmiech, a chwilę potem płacz.

Dodatkowo istotny wydaje się być fakt, że osteopatia posiada zdecydowanie mniej możliwych skutków ubocznych niż chociażby stosowanie środków farmaceutycznych.